Özgürlüğe Bin Adım Kala -RAFLARDA-

nefessiz feryad

Sanırım bu sanrının ucu gerçeğe bağlandı.

Paçalarımın ucuna toplaşan korku naraları zillerini çaldı. Siz duydunuz mu?

Ben duydum o sesi.

Yüreğimin yerinden çıkacak derece atışını duydum. Korkumun sesini duydum.

Gözlerim yuvalarından çıkacak gibi kocaman açıldı. Bir elim dudaklarımın üzerine diğer elimde korkudan deli gibi atmaya başlayan kalbimin üzerine koydum. Gözlerimin önünde ki görüntüyü ve kulaklarımındaki sesleri bağdaştıramıyordum.

Ablam merdivenlerden yuvarlanıp düşmüştü. Şimdi son basamağın bitiminde boylu boyunca uzanıyordu. Gözleri kapalı hareketsiz uzanıyordu. Sesi duyan herkes toplanıp gelmişti. Babam ablamın yanına diz çöküp ellerini tuttu.

''pırıl kızım aç gözünü'' dedi paniğin hükmettiği sesiyle.

Hemen ardından filiz yazdıran topukluların yerde bıraktığı feryat dolu seslerle koşarak ablamın yanına geldi. Telaşlı ve korkmuştu. Başının dibine diz çöktü. Başını kaldırıp dizlerine bıraktı. ''kızım pırılım aç gözlerini'' dedi titriyordu sesi.

Atakan yukarından koşturarak geldi. Odasında olmalıydı. Hemen arkamızda durdu birkaç saniye olayın farkına varınca merdivende bulunan boşluktan inip ablamın yanına gitti. Herkes toplanmıştı hatta ayşe ve melis bile.

Bense hala olduğum yerde duruyordum ne bir adım geri ne bir adım ileri gidebildim öylece tanık olduğum olaya baktım. Şoktaydım tek kelime bile edemiyordum. Öylece dolu gözlerle olan bştenleri izliyordum. Yanımda bana destek olan Necla abla olmasa bende düşebilirdim.

''çabk ambulansı arayın'' diye etrafa bağırdı filiz yazdıran. ''aç gözlerini pırıl''

Hemen babam cebinden çıkardığı telefonla 112 aradı. ''alo hemen ambulans istiyorum...'' diyip yanımızdan kalabalık ortamdan uzaklaştı daha yi sesini duyurmak için. Ben giden babamın arkasında baka kaldım. O sırada kızının başında göz yaşı döken filiz yazdıranı gördüm.

İçim acıdı.

Biliyorum bu hissettiğim saçmalık olan kıskançlık duygusu çok saçma ama benim neyim eksik diye düşünmedim deil. O sıra ben olsam ne yapardı filiz yazdıran tıpkı şimdi ablamın başında korktuğu gibi mi olurdu yoksa günler öncesinde sinir krizi geçirip bayıldığım gibi mi tepkisiz kalırdı.

Yaptığımın bencillik yada farklı bir adla ne denir bilmiyorum. Belkide bu kıyaslamaya hiç girmemeliydim ama elimde değildi. Şu tablo içimi kırdı.

''dayan kızım iyi olucaksın'' diyordu filiz yazdıran. Bir elini kaldırıp ablamın yanağını okşuyordu bir yandanda göz yaşı döküyordu. Atakan ablamın nabzını kontrol etti. Araların en akıllı davranan o olmuştu. Diğerlerinin korkudan başka yapacak bir şeyleri yoktu. Hemen araya atakan girdi sevinçle.

''nabzı atıyor anne''

Filiz yazdıranın gözleri parıldayarak atakana baktı. ''iyi mi ablan'' atakan telaşla başını sallayıp annesini onayladı. ''evet iyi iyi olucak o''

Filiz yazdıran iç çekerek ağladı. Ben orada sessiz sessiz durmaktan ve aptal göz yaşı dökmekten başka bir şey yapamıyordum. Ablam benim gözlerimin önünde düşmüştü merdivenlerden. Ve ben hiçbir şey yapamamıştım ona engel bile olamamıştım. Bu yüzden kendime çok kızıyorum. Ah abla lütfen iyi ol.

Çığlık atarak bağırdı ayşe. ''filiz hanım pırıl hanımın başından kan akıyor'' hepsi gözlerini büyüterek ayşeye baktı. Ayşe gözlerini dehşete düşmüş gibi açıp ablamın başından gelen kana bakıyordu. iki elini yanaklarına koyup durmuştu. Filiz yazdıran korkuyla ayşeye bakıp söylediklerini algılayıp hemen o yöne baktı.