RED BLOOD ACADEMY: THE GREATEST DOWNFALL

CHAPTER THIRTY FOUR

As the years pass by my daughter, Esmeralda are already a graduating student in Senior High School while my son, Francis is already graduated in Junior High School. Since that incident happened the doctors of the hospital follow the rules and every year we have a meeting and update.

Today is her Graduation Ball. "Mommy, i don't know what i am going to wear!" she shout. Napabuntong hininga ako dahil kanina pa ako nag aasikaso ng agahan namin dahil kailangan namin agahan. 

It's already 8 in the morning. The suits and gowns will arrive later. "Stop shouting, Europe Esmeralda!" hasik ko sa kanya. She's already 17. "Your gown will be arriving soon so stop messing your closet and come down now." mahinahon kong saad. 

I put a speaker and microphone both on their rooms just in case that they need something or i need to talk about something with them.

I open the microphone from the dining area. "Bumaba na kayo. Lalamig ang pagkain." sabi ko. Nakarinig ako ng mga yabag papunta sa dining area.

"Good Morning, Mom." bati ni Francis sa akin at humalik sa pisngi ko "Good Morning, bunso." bati ko. Sumunod nama si Esmeralda na nakasimangot kaya pinanlisikan ko ng mata ito. Umayos sya bago lumapit sa akin na pilit ang ngiti kaya napangisi ako.

"How's your crush?" tanong ko sa kanya. "Mom!" nakabusangot nyang angal. She's been telling me her crush since she was in her Junior High. I am  glad to hear that she's having a crush in someone.

When she was kid until she graduated Junior High School ni isa wala syang nagustuhan na lalaki kahit pa na sobrang gwapo. She didn't mind the looks but she  brag that the manners and behavior are better than looks. Alam nyang plus points na lang ang itsura because she knows how her father treat us--- lalo na daw ako.

"You have your crush now?" tanong ni Charles. Hinalikan ako nito sa noo at umupo na sa kabisera ng hapag. Napangiti naman ng alanganin si Esme dahil sa tanong ng ama.

"Opo, Daddy." alanganing sagot ng isa. He ruffles his daughter's hair kaya natawa ako ng umangal ito. "You are growing up now. Should we have another baby?" tanong ni Charles na nakapagpatigil sakin sa pagkain.

"Dad!" singhal ng dalawa. It's almost 17 years since we haven't discuss this kind of topic since i got cs to Francis. It made me speechless when he is talking that kind of stuff.

Halos ilan taon na din kaming nag uusap kung susundan na ba namin si Francis. Nasanay si Francis na sya lang ang bunso. "How about you wife?" tanong ni Charles. Pinanlakihan ko ito ng mata at sinipa sa ilalim ng lamesa.

"Shut up! Let's eat our breakfast. Dadating na ang mag aayos kay Esmeralda." sabi ko. "Mom. Don't call me Esmeralda. Just Rope or Esme." paladesisyon na hayag nya. Natawa naman ako at napailing iling. 

"Wag kang desisyon. I will call your name in any way i want." sabi ko. Tumayo na ako dahil kanina pa umiikot sikmura ko. Nagtitiis lamang ako dahil ayaw kong mapansin nilang masama pakiramdam ko.

"Love, you have work. Mag asikaso ka na. Papasok din ako ng hospital." sabi ko. "Hahatid na kita sa hospital." sabi nya. Ngumiti at tumango naman ako. Minsan hindi kami nagsasabay dahil magkaiba din ang schedule namin pero sya pa din nagsusundo sa akin tuwing matatapos schedule ko.

The kids already understand their fathers' and my field of work. I'm the director of the hospital while Charles already the CEO of the merge company kaya medyo complicated din sa part nya kaya inaayos namin parehas ang oras namin para makasama namin ang mga bata.

"Mag ayos na kayong dalawa. Iisa lang naman yung ball na pupuntahan nyo." sabi ko habang nagliligpit ng pinagkainan namin para mahugasan ko. "Hey.." tawag sakin ni Charles. Lumingon naman ako sa asawa ko. Ang sarap lang sa pakiramdam na kahit kailan hindi nya pinaramdam sakin na dapat akong may pagselosan, binigay nya lahat lahat sakin at doon ako nagpapasalamat dahil sa buong 15 years namin nandyan sya.

May mga panahon na nag aaway kami pero hindi namin pinapatagal dahil pagpinatagal hahantong at hahantong lang sa wala yung pinagsamahan namin.

"Ako na dyan. You should rest. Hindi ka pa nagpapahinga galing sa trabaho." he said. Umiling lang ako. "I can do this. Let me finish this and i'm going to rest." i said while washing the dishes. "You promise to rest. It's your off." sabi nya. Tumango naman ako at nagpatuloy sa hugasin.

Nakaramdam ako ng hilo kaya napahawak ako sa noo ko at nabitawan ko yung platong hawak ko. Bumalik ako sa ulirat at pinulot ang nagkalat na bubog pero nasugatan ako. Nagsisimula ng magdalawa ang paningin ko pero iniling ko lang ang ulo ko at naging ayos na.

"What happened?" nag aalalang tanong ni Charles. "Okay lang ako. Nadulas lang yung plato sa kamay ko." sabi ko.  "Sabi ko naman kasi na ako na maghuhugas dahil sunod sunod ang schedule ng opera mo." sabi nya.

Ngumiti ako at inilingan ito. "Ayos lang ako atsaka matatapos n-----" biglang umikot sikmura ko at tumakbo sa banyo ng kusina para doon sumuka. Shit! Pag nanalangin talaga si Charles nagkakatotoo!

  Sinuka ko lahat ng kinain ko hanggang sa wala na akong maisuka pero umiikot pa din tyan ko kaya tuloy tuloy lang suka ko. Nararamdaman ko ng nanghihina na ako kaya umupo ako sa malamig na tiles at sinandal yung katawan ko.

Sobrang lupaypay na ng katawan ko sa pagsuka. "Masakit ba tyan mo?" tanong ni Charles. Umiling ako at dahan dahan tumayo pero nakaalalay si Charles.

"May kinain ka ba sa hospital?" tanong nya ng maiupo nya ako sa sofa at kumuha ng tubig. Napaisip ako. "I just eat my favorite food. Yung siomai rice. Nakadalawang order ako nun kahapon." sabi ko. "Pero okay naman ako e wala namang sumakit sakin." dagdag ko pa.

"You should rest before we go to the party para may lakas ka." sabi nya. Tumango naman ako at sumunod sa gusto nya. Thank God! He believed in me. Sometimes he doubted me when it comes to my surprises. 

Sorry, love. This is a surprise for you :*