4 Yıllık Teneffüs -Tamamlandı-

Bölüm 3 - Her şey şimdi başlıyor.

Umarım seversiniz. İyi okumalar. ^—^ Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. =) :3 Multi Erva. 

İlke'den....

Daha sonra Erva'nın dedikleri aklıma geldi ve telefonumu çıkarıp onu aradım. Yurda gelir gelmez beni ara demişti. Bir süre konuştuktan sonra telefonumu kapadım ve bahçedeki bir banka oturdum. Alışverişe gittiği için on dakikaya oradayım demişti. Sırtımdaki çanta artık çok ağır gelmeye başladığı için gözümün önünde bir yerlere koydum ve Erva'yı beklemeye başladım.

Ansızın gözlerimin üstüne konulan iki el beni gereğinden fazla ürkütmüştü. Fakat endişelenmemin gereksiz olduğunu o çok özlediğim kişinin sesini duyunca anladım.

"Ben kimim bil bakalım İlke?"Evet bu sesin sahibi Oktay abimden başkası değildi.

"Oktay abi!" diye çığlık atarak boynuna sarıldım. O kadar özlemişim ki.

"Nasılsın güzelim?"

"İyiyim abim, ne olsun işte yeni okuluma, yeni yurduma geldim."

"Benim zeki kardeşim burada mı okuyacakmış bakalım? Banu teyzem de bir şey söylemese haberimiz olmayacak."

"Annem mi söyledi sana? Tahmin etmeliydim."

"Tabi annen söyledi, babana da söylememişsin."

"Oktay abi, sence nasıl söylerim? Babam o kadar karşı ki bu durumuma, sınava gittiğimde bile ortalığı dağıtmış. Ben sınavda ecel terleri dökerken o da etrafı döküp saçıyormuş. Geldiğimde bana öyle bir patladı ki sen nerelere kayboldun diye. İlk başlarda sınava girdiğimi bilmiyordu daha sonra öğrendi. O zaman da ayrı bir terör estirdi. Arada kolumu öyle bir sıkmıştı ki kolum resmen morarıp kocaman şişti. Yanağımdaki kırmızılık iki üç gün geçmedi."

Ben anlatırken Oktay abim ağzı açık bana bakıyordu. O da biliyordu durumumuzu, hatta babası ile beraber babamla konuşmayı çok denediler ama babamın davranışlarından dolayı onlar da olay dışında kalmak zorunda kaldılar. Kimsenin elinden bir şey gelmiyordu. Babam kendisi yetersin kalırsa amcamı da alıyordu yanına, bizim yanımıza gelmek isteyenleri püskürtüyorlardı resmen.

"Ben bu kadar olduğunu bilmiyordum İlke... Peki baban seni sorarsa ne yapacaksın?"

"Gerçeği söyleyeceğim."

"Gerçeği mi? Ama nasılsa sen doğru olanı yaparsın, sana inanıyorum güzelim."

"Umarım abi, umarım." dedim ve Erva'yı beklemeye başladım.

Oktay abi küçüklüğümden beri yanımda olan babamın, annemin güvendiği, ablamdan ayırmadığım abimdi. Sürekli bana yardım ederdi ve ne olursa olsun hep beni tutardı. Onunla 4 yıl önce ayrılmıştık. Ara da sırada görüşüyorduk ama onu çok özlüyordum. O da buraya okumaya gelmişti. Benim geleceğimi duyup gelmiş olabileceğini düşünmüştüm ve yanılmamışım. Annem söylemişti. O buradaki Fatih Üniversitesi'nde okuyordu. Ben ise Cerrahpaşa Tıp'taydım.