4 Yıllık Teneffüs -Tamamlandı-

Bölüm 2 - İlk aşkımdı o benim.

Bu bölümü değiştirdim, önceki pek içime sinmemişti emin olun böylesi daha iyi. =) Her neyse umarım seversiniz. İyi okumalar. =) Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. :3 ^-^ Multimedya Kerim. *-*

Kerim'den...

"İki gün kaldı ya!"

"Aynen oğlum, nasıl da çabuk geçti şu tatil."

"Abi hile yapma, düzgün oyna. Sokacağım istekayı bir yerlerine."

"Aman tamam."

Görkem'le üniversiteye iki gün kala oyun salonuna gelmiş bilardo oynuyorduk. Ve her zamanki gibi Görkem hile yapıyordu. Tabii başka nasıl kazanacaktı?

"Yeter lan anasını ağlattın masanın, oynamıyorum ben."

"Aman iyi be sana mı kaldım ben. Git."3 dakika geçti ya da geçmedi.

"Kerim, hadi langırt oynayalım kardeşim." Resmen yavru kedi gibi bakıyordu. Ellerini de küçük çocuk gibi kucağında birleştirmişti.

"Bana mı kaldın sen?"

"Sana kaldım vallahi usta."

Her ne olursa olsun ne yaparsa yapsın o benim tek dostumdu. Tabii ki onunla oynayacaktım. Öyle böyle bir çok oyunla oyun salonunda vakit geçirdikten sonra eve geldik. Abim ve sevgilisi Naz dışarı çıktılar ve Görkem ve ben odamda yalnız kaldık. Yapacak daha iyi bir şey bulamamakla beraber odamda ps3 oynuyorduk. Bir yandan da gelirken dışarıdan aldığımız abur cuburları yiyorduk.

Öğlene doğru yaptığımız her şeyden sıkılıp İstanbul'daki yeni evimiz için alışveriş yapmaya karar verdik. Büyük mobilyalar ve beyaz eşyalar önceden gitmişti zaten, biz de dekorasyon amaçlı bir şeyler alacaktık. Yeni okul, yeni şehir heyecanından önce beni yeni ev heyecanı sarmıştı. Düşünsenize en yakın arkadaşınızla ayrı eve çıkıyorsunuz ve sadece ikiniz varsınız. Elbette kötü yanları da olacaktır fakat çok güzel bir şey be!

İstanbul'da ki o çok çalışıp kazandığım Cerrahpaşa Tıp Fakültesi'ne yakın bir yerlerdeydi evimiz. Adı bile havalı ve mükemmel olan bir okul kazanmıştım ki güzel olduğu kadar zor bir okuldu. Her ay gireceğiniz sınavlar, o sınavların hepsinden olacağınız sınav falan filan... Huh! Zor işte! Tabii ki de bütün bu zorluklara bir kişi için katlanıyorum, tabii ki sevdiğim kız için.

İlke. Evet ilk aşkımdı o benim. Ondan başka değil bir kıza aşık olmak, yakınlık bile kurmadım. Her gece onun hayaline sarılarak uyudum, onun gülüşünün hayaliyle uyandım yeni güne. Onun fotoğraflarına bakarak hayaller kurdum saatlerce. Sürekli arkadaşlarının sosyal medya hesaplarından neler yaptığını, nasıl olduğunu anlamaya, öğrenmeye çalıştım. Sürekli mutlu görünürdü arkadaşları ile fotoğraflarında. Ama içinde ne fırtınalar koptuğunu ben biliyordum. Gözlerindeki hüznü fotoğraftaki halinden bile anlayabiliyordum.