Behind Those Lies

12

"Namimikon ka ba?"suplada kong tanong.He bit his lower lips and look away.

"Napikon ka ba?"he asked back.

Inirapan ko sya at tinalikuran.Nawala na yung mood ko.Iritado akong nagmartsa palayo sakanya at hindi na pinansin ang kanyang tawa.

Sa kainan ako dinala ng mga paa ko, that's good!Nagutom ako bigla e.Umorder ako ng heavy meal para hindi na ako kakain uli sa bahay.Bubusugin ko na yung sarili ko dito palang.

I enjoyed eating.

Parang bigla kong na-appreciate ang mga foods.Kaya siguro ang daming nagsasabi na stress reliever nila to?Nakakalimot ng lungkot.Kaya tuloy kahit pauwi na ako at sakay na sa jeep,may bitbit pa ring fries at milktea.

Pinagtitinginan nga ako ng mga bata sa jeep,naawa ako kaya iniinggit ko.Pabili sila sa nga magulang nila.

Pagkauwi,ginugol ko ang oras sa pagbabasa,social medias at paglilinis ng apartment ko.Saglit kong nalimutan yung bagay na gusto kong malimutan.Napagtuunan ko ng pansin ang mga bagay na nababalewala ko lang noon.Nakatuklas ako ng mga bagong hilig na napaglalaanan ko ng oras.

I'm making myself productive and much better.Slowly and step-by-step.Because,I know that if I rush things...baka lalo lang lumala.

Nilagay ko na sa cabinet ang isang kahong regalo at nagpapaalala sa'kin sakanya.Sometimes,we need to forget what we feel and remember what we deserve.In that case,I can slowly....let go of him.

And I don't think we still need closure.Wala namang kami.Maybe he just enjoyed my company and all but he..he doesn't love me while I do.Hindi ko nga alam kung sumasagi pa ba ako sa isip nya kahit isang segundo gayong may Zenaya  na sya.

I never thought that a simple name  Zenaya  can make me feel sad and loss.Insecure and broken.Hindi ko itatangging ilang beses kong hiniling na maging sya para maging sentro rin ng atensyon ni Isaiah.But now?I learned to love and appreciate myself.

This Daniella will have her own man soon.

For now? I'll be the love I never received.

"Maganda ako sa umaga, Daniella!"hindi ko pinansin ang banat ni Mara at dumaretso sa upuan ko.

"Morning."tipid na bati naman ni Clara,total opposite ng kambal nyang to the highest level ang energy.

Binati ko rin sila at tamad na sumandal.Nilingon ko ang paligid,konti palang ang mga kaklase naming nandito.It's either,maaga pa or late sila.O mga nasa labas at gumagala.

"Si Ken?"tanong ko ng may maalala.

"Nasa may corridor,nagma-mop."sagot ni Khael na malapit sa'min.

Nginitian ko sya at binati pero tinalikuran na nya ako.Isa sya sa mga pabebe kong kaklase.Palibahasa nabiyayaan ng katalinuhan at talent  kaya nags-snob ng mga hindi nya masyado ka-level.Psh.Pasalamat siya at naging crush ko sya nung first year!

"Bakit ka nga pala tumatakbo no'ng sinamahan mo si Kennedy sa gym?"

Umiling lang ako at nagdahilan."Masakit tiyan ko e."

Nagsimula ang klase at wala kaming choice kundi makinig.I feel proud when I got the highest score in Math quiz, which is very very rare.Ganito ba talaga kapag nahanap ang self worth?

Lunch break.Sabay-sabay kaming pumunta ng canteen ng mga kaibigan ko para doon kumain.Parang ngayon nga lang ako ulit kakain dito e,ng kasama sila.Some of my batch mates waved and smiled at me.I do the same when I recognize them,kapag naman hindi ay naiilang nalang akong tatango at tipig na ngi-ngiti.