Rhythm of Lies (Daguitan Series #1)

Ikadalawampu't Anim na Kabanata

Ikadalawampu't Anim na Kabanata: Realisasyon

The pain was unbearable at first.

Before he filled me, I can see in his eyes the question asking if I'm really okay with what we're about to do next. It's stopping him. I nodded, again, touching the overwhelming result from what's happening between us.

My arms were crossed behind his back, pressing myself to him, contenting my heart, from the overwhelming sensation I didn't know I had before the both of us satisfied ourselves. We didn't let go each other after that. And he's still down there, tempting me for another.

Hindi parin ako makapaniwala sa nangyari nang bumalik na siya sa loob ng sasakyan. Nakatanaw ako sa saksi sa buong nangyari. Ang tubig sa tabi ng bukirin, ang kalangitang kinukulayan na ng pinaghalong pula at kahel dahil sa paglubog ng araw.

We did it twice! And I cannot believe myself I was able to take that.

Tumatango ako sa tabi ni Isaiah dahil sa mga sinasabi niya sa maaring maging resulta nito. Tanggap ko kung ano man ang mangyari. I won't be regretting anything.

Bumaling ako kay Isaiah bago niya binuhay muli ang makina ng jeep.

Tinatahak namin ang daan ng Bonifacio pabalik sa kung saan niya man balak kaming pumunta. Hindi ko na tinanong dahil sa isip ko, posibleng umuwi na lang kami dahil sa itsura niya sa nangyari kanina. Nasira ko pa ang kaniyang camisang suot!

Still drowned from the sensation, when I realized that we'll be heading back to their house. Binabalik-balikan ko parina ng nangyari dahil bawal galaw ng paa ko, nararamdaman ko parin siya.

"H-hindi na tayo pupunta sa bahay ng pinsan mo?" diretso ang tingin ko sa daan nang tanungin ko siya.

Narinig ko lang ang kaniyang pag-ugong bilang sagot.

Tumango ako at muling inayon ang sarili sa pagkakaupo. Napansin ko ang paghina ng takbo ng jeep nang matanaw ko ang kalsada bilang palapit na kami sa Fort. Napalingon ako sa kaniya para sana magtanong ngunit natagpuan ko siyang nakatingin na sa akin.

He smiled.

"I love you,"

The comfort from his words. Muli na namang sumabog sa akin ang katotohanan. Tama ba itong ginagawa namin? Ginagawa ko sa kaniya?

But before I could think properly, the words my heart desiring to say came out.

"I love you."

Muli siyang napalingon sa akin, hindi na maitago ang ngiti. He pressed my hand.

"P-paano ang Doña," hindi ko na rin napigilan ang sarili.

Kahit na mahina lang ang takbo ng jeep, papalapit sa proper ng Hulatan, hindi ko maiwasang ibalewala ang katotohanang ayaw pa rin ng Doña sa ano mang namamagitan sa amin ng apo niya. But Isaiah said he's ready to change. He will change. For the better. And maybe, after the confrontation about it, was the time he realized everything. That now, he finally sees the urge to change. For us.

"Don't worry about her." Mahinahong sabi niya.

Habang papalapit na kami sa proper, tuluyan nang umayos ang kanina'y patag na daan, ay ang pagbaon naman ng sariling takot para sa aming dalawa. Isaiah's words should be enough.

Umikot na ang sasakyan sa pamilyar na daan papunta sa kanila. Hindi ko na napigilan ang kaba. Isang busina ang ginawa niya at agad kong nakita ang pagtakbo ni Janet sa gate. Tuluyan na kaming nakapasok. Dumiretso agad ang aking mata sa carport at nakaginhawa nang makitang bakante pa ang doon.