The Clarity of Love (Montereal Series #2)

11

"Clara! May bisita ka!" I'm busy with my stuffs. Inaayos ko yung study table ko, hindi ako makapag-study ng maayos because of the surroundings. Naiirita ako! Ang kalat naman kasi nitong kwarto ko. Parang may dumaan na storm dito.

Inis akong lumabas ng kwarto. Tanghaling tapat nandito si Mila? Bago yata yan ahh. Madalas hapon or umaga siya pumupunta dito.

"Manang, bakit hindi na lang siya umakyat sa kwarto ko? Diba sabi ko naman papasukin niyo na-" Oh no! Hindi naman siguro ako nanaginip diba? Totoo ito diba? Oh My God!

"What are you doing here?!" I was shocked dahil hindi si Mila ang tinutukoy ni Manang na bisita. Kundi si Ryder. Totoo ba talaga ito? At mas lalo pa akong nagulat dahil may dala siyang boquet of flowers.

"Hi there, Miss masungit. Tanghaling tapata ganiyan na itsura mo. Please be kind to your visitor. Tsk." Nilagay niya ang bulaklak na hawak niya sa lamesa.

"Oh Ryder! You're here already. Sit down please." Nagtataka ako kung bakit kilala ni Mom si Ryder.

"Mom? You know him?" Tinuro ko pa itong si Ryder. Mom smiled at me and lumapit siya dito kay Ryder.

"Ofcourse I know him! Ryder Montereal, siya yung nagdala saakin sa hospital diba?" She tapped Ryder's shoulder. Closed na sila? Ito na mang si Ryder, tuwang tuwa. Paano gustong gusto siya ni Mom.

"So, what are you doing here? Pwede mo naman ipa-deliver na lang itong flowers na ibibigay mo. Masyado kang ma-effort!" I crossed my arms and raised a brow.

He looked at me, he shooked his head while smiling. What's with this guy? Nakadrugs ba siya? He's smiling out of nowhere!

Lalo lang akong nainis nung nalaman kong dito siya kakain ng tanghalian. As in? Si Mom ang dahilan kung bakit siya nandito. Gusto niya daw ipagluto si Ryder as a pasasalamat daw.

Nasa kusina sila at nagbo-bonding. What the hell? Ako ang daughter dito ohh. Ako din yung may ari ng bahay! This is my house! Pero bakit house ito ni Ryder and here I am na parang isang kontrabida sa mga palabas? Like duhh!

"After mong mag-lunch here, alis ka na ahh. Nakakairita ka ehh." I looked at them. They're laughing. As in ang saya ni Mom dito kay Ryder. Tsk. Magsama nga sila diyan! Hello? Naiinggit ako ohh!

"Naiirita ka saakin? Eh diba ikaw ang sumama saakin nung isang araw na kailangan ko ng kasama?" Oh God! Lagi niya naman bini-bring up yun ehh.

Eh syempre I'm so naaawa lang that time kaya ko siya sinamahan at nilibang. My god! Ayoko kasi yung atmosphere doon sa kotse niya. Masyado siyang galit, malungkot, basta halo halo ang emotions na nararamdaman niya nung nakaraang araw. So to enlighten up his mood, ayun nilibang ko siya. Dinala ko siya sa ma-puno na lugar oara makapag-breathe siya ng maayos and mabawasan din ang bigat ng nararamdaman niya. Yun lang naman yun.

Dahil ayokong may taong nakakaramdam ng nararamdaman ko. Because I know how it hurts. I know that feeling!

Kumain sin kami kaagad after maluto nung mga foods. Todo hain si Mom ngayon. As in ang dami niyang niluto. Eh isa lang naman yung bisita namin, pero parang buong barangay ang bisita namin because of the foods.

Habang nakaupo kami at hinihintay si Mom. Kinalabit ko si Ryder. He looked at me and smiled. Woah! Sinasanay niya na bang ngitian ako ngayon?

"Hey, are you a patay gutom?" I whispered. Baka kasi may makarinig at sabihin ni Mom na ginaganiyan ko itong si Ryder. I know Mom, masyado siyang protective sa mga bisita niya ehh mas lalo na kay Ryder. Eh hindi niya naman anak.

"Huh? What? No way. Why?" Ang daming tanong nito ehh. Sinagot nga tanong ko pero nagtanong din siya.

"Look oh ang daming foods ehh. I thought you're patay gutom pero like what you've said, hindi naman nga." I shrugged and started to eat na since nandito na din si Mom.

Buong pagkain namin ay todo kwento si Mom tungkol dito sa bahay namin, sa niluto niya at sa lahat lahat. Nakakairita na ahh. Hindi naman siya ganiyan sa mga bisita.  Sakin lang siya nagku-kwento ng ganiyan.

"Mom, you're so madaldal na. Nasa harapan tayo ng pagkain. Ano nga ulit yung sinabi mo dati? Don't talk when your mouth is full. Eat na lang. Para matapos na." Tumayo ako at nakipalit ng pqesto kay Ryder. Pinaggigitnaan kasi namin ni Mom si Ryder.

So kapag ako na ang pumagitna sakanila siguro naman eh hindi na sila makakapagusap ng matino noh.

At ayun na nga. That was a bad plan. Hindi man kasi effective. Ayan tuloy pa din ang pakikipagkwentuhan ni Mom kay Ryder.

Pumunta na lang ako dito sa pool namin. I want to breathe ehh. Hindi ako makahinga ng maayos dahil nandoon si Ryder. Nakakairita! I need to be alone muna for a while. Magiisip-isip kung anong next kong gagawin para mapaalis na si Rtder dito sa pamamahay namin.

Masyaso ng natutuwa si Mom kay Ryder. Maybe Mom wants Ryder to be her jowa. OMG! No way! Ano ka ba, Clara? Wag ka ngang magisip ng ganiyanan.

Tsaka mataas naman ang standards ni Mom and I know hindi siya papatol sa mga ganiyan. Hindi siya pumapatol sa mga katulad ni Ryder. Because like duhh! Ryder is too young for my Mom! Hindi naman siguro papatol si Mom sa mga mas bata sakaniya diba?

"Hey!" Muntikan na akong mahulog sa pool ahh. Buti na lang na-kontrol ko ang sarili ko.

"Tsk. What? Aalis ka na ba? Well, that's good! Alis ka na. Hindi.mo naman na kailangang magpaalam saakin ehh." Tignan niya lang ako na parang wala akong sinabi sakaniya na umalis.

"Hey! Quit staring, Montereal! You're looking at me na parang hinuhubaran mo na ako sa isip mo. Ewww! That's yuck!" Lumayo ako ng kaunti sakaniya. Mapanganib si Ryder ehh. Nakakatakot siyang lapitan.

"Why would I do that? Ms. Lozano, if you think that I'm those type of guys na ganon magisip, we you're wrong." Nasa harapan ko na siya ngayon at lumapit pa lalo saakin.

Ako naman itong takot siyang lapitan. Because look oh, mukhang nananakot. Parang papatayin ako ehh.

"Woah! Stop that, Montereal. Binabalaan kita. 1..........2..........3........."

I was shocked when I found myself in the pool. As in! Nagswimming ako ng wala sa oras. Basang basa ako habang siya tawa pa ng tawa. Well, tinulak niya lang naman ako. Hindi naman kasi ako naging alerto kaagad kaya ayun, eto ang inabot ko.

"Hoy Montereal! Sinusumpa talaga kita ehh! Tsk! If you think na mapapatawad kita sa ginawa mo, well you're wrong! You'll pay for this no!" Tawa oa din siya ng tawa habang ako eh nasa pool at nagsisisigaw.

I stopped from shouting and I think I freezed when I saw him. He took his shirt off. My God! Anong ginagawa niya? Tumalon siya sa pool at nilapitan ako.

"Let's go!"

Hindi ako makagalaw sa pwesto ko. Na-estatwa ako. Hindi ko alam anong sasabihin ko at anong gagawin ko.

And there I found myself na buhat buhat niya na ako. In just a snap, papunta na kami sa living room.

Nilapit niya ang bibig niya sa tenga ko, he whispered "Sorry, Mi amor."
____________________________________________