Sierra Evans

8.Bölüm

Bölüm adı : "Black."

'Diagon Alley...'

Sierra Evans, hızlı adımlarla ilerliyor, etrafın kalabalık olmadığı için seviniyordu. Burada tanıdığı çok fazla büyücü olduğu söylenemezdi ve kendini muggle dünyasından daha rahatsız hissediyordu. Topuklu ayakkabısının, ayağına vurmasını önemsemeden Çatlak Kazan'a girdi. Masaların yarısından fazlası boşken, buraya en son ne zaman geldiğini düşündü. Ancak bunu söylebileceği net bir cevap bulamadı. İki masa ötede asaletiyle oturan Narcissa'yı gördü.

Masaya yaklaşarak tam karşısına oturdu. Narcissa başını kaldırdı. Sierra'ya bir şey sipariş etmek için eliyle işaret yaptı.

"Gerek yok. Bir şey içmeyeceğim."

Narcissa elini indirdi ve önündeki içeceğinden bir yudum daha aldı.
"O gün sana dediklerimi hatırlıyor musun?"

O an hafızası geriye gitti ve konuştukları şeyi düşündü.

'Evans. Geri dönen tek kişi sen değilsin. Yarım kalanları tamamlamak için elinden geleni yap. Çünkü eğer dikkatsiz olursan ödemen gereken başka bedeller de olucak.'

"Hatırlıyorum."

"Dün Lucius'la konuştum, senin hakkında. Geri döndüğünü duyunca epey şaşırdı. "Sierra histerik bir şekilde güldü. Narcissa pek bozulmadan devam etti.

"Onun seninle bir derdi yok. Hatta diğer bulanıklara göre sana daha iyi davrandı her zaman. "

"İşine yaradığım için." diyerek cevap verdi Sierra, bulanık kelimesine takılmadan. Buna umursamayı çok önceden bırakmıştı. Bu laf bir hakeret değil aksine kendisinin verdiği tüm emeklerin zorluğunu hatırlatıyordu ona.

"Herneyse. Seninle aramızda ki bu soğukluğu bozmak istiyorum. En azından eski tanıdıklar olarak. Birbirimize yardımımız dokundu."

Sierra cevap vermedi. Aklından hiçbir şey geçmiyordu. Geçmişe dönmek istemiyordu. Narcissa, masada duran eline uzandı.

"Sierra, yapma böyle. Biz- yani en azından ben ve Lucius sana hiçbir zaman zarar vermedik."

Sierra rahatsızca elini çekti. Ancak kendini ona hak vermeden duramadı. Sierra dördüncü sınıftayken, onlar son sınıftaydı ve Narcissa ihtiyaç duyduğunda yanındaydı. Aynı şeyi Lucius için diyemezdi. Narcissa onları ilk tanıştırdığında Lucius ona bulanık diye hitap etmiş ve o günden sonra Narcissa'yla gerekmedikçe konuşmamış, Lucius'un olduğu ortama dahi girmemişti.

"Sierra, seni görmek isteyen biri var. Bugün aslında seni onun yanına götürmek için çağırdım. Ama eğer istemezsin diye seni önce buraya çağırdım." diyerek gülümsedi.

Sierra, Narcissa'nın ona karşı bu kadar dürüst olmasını her daim sevmişti. Ancak onu görmek isteyen biri olmasına anlam veremedi. Her kimse ona doğrudan ulaşabilirdi. Yine de üstelemedi. Her kim olursa olsun, başa çıkabileceğini biliyordu.

"Neden burada değil?"

Narcissa rahatsız olarak onu tatmin etmeyen cevaplar verdi. En sonunda herneyse diyerek ayağa kalktı.

Çatlak kazandan çıktıklarında yaanyana bir süre yürüdüler. Gittikçe insanlar azalıyordu.

Sonra Narcissa, önce Sierra'ya sonra da eline baktı.

"Onca yıl geçti. Hayatında kimse yok mu?"

Sierra, Severus'la buraya gelmeden önce yaşadıkları aklına geldi. Anlam veremediği şeyler yaşamıştı. Kızardığını hissetmeye başlar başlamaz bu düşünceleri aklından hemen sildi. Ancak onları düşünmeyi bırakır bırakmaz aklı geçmişe doğru gitti.