Mr. Billionaire's Baby Maker [COMPLETED]

Kabanata 11

Kabanata 11
Pinaghirapan

----------------------------
---------

Dahan dahan ang lakad ko kahit nararamdaman kong may sumu-sunod saakin. Kanina ko pa nararamdaman ang presensiya niya sa pag aakalang isa lamang siya sa mga lalaking nagagandahan saakin, but, no. He isn't one of those guys. He has guns, and tats all over his face. This wasn't the first time i encountered a scene like this.

Nang mapansing nakalayo layo na sa restaurant na kinakainan ko ay humarap na ako sakaniya. Ni gulat sa mukha niya nang humarap ako ay hindi ko nakita.

"Why are you following me?"  Hindi siya nagsalita. Nanatiling malamig ang titig niya saakin. Akmang hihilahin ko na ang baril na nasa paa ko nang biglaan ang pagsasalita niya.

"I suggest you to not pull the gun. I'm not afraid to die. Kaya ko din namang iwasan ang pagtira mo."

"Really? It's sad, wait, should i feel sad?"

"I suggest you shouldn't. Siguro naman maari na kitang ihatid sa tinitirahan mo? Hindi ka maaring magpakalat kalat lalo na't maraming naghahanap na sa'yo." Isn't he weird? I find him weird. Ngayon lang may lakas nang loob sabihan akong huwag hilahin ang baril dahil hindi siya takot saakin at mas lalong hindi siya takot mamatay. This isn't the first time i heard those words, iyong 'Hindi ako mamatay' pero ito ang unang pagkakataon na may sumusunod saakin na gusto pa akong ihatid sa tinitirhan ko.

"Seriously, Dude. Why are you following me?" He, then sighed. Halos madala ako sa lakas ng pagkakabuntong hininga niya. Hindi niya ako pinansin at nagmadali sa paglalakad patungo sa isang sasakyang nakaparada hindi kalayuan sa tinatayuan ko. Tumaas ang kilay ko nang buksan niya ang pinto at nakita ko kung sino ang nasa loob ng kotse.

Iminustwera nang lalaki na pumasok ako pero nanatiling nakataas ang kilay ko sakaniya at sa lalaking nasa loob ng kotse. Nagkatinginan silang dalawa at maya maya'y nagtanguan sa isa't isa.

"Papasok ka ng kusa o hihilahin kita papasok?" Ayaw ko sanang pumasok kaso ayaw ko namang hilahin ako papasok ng pwersahan. Ang akala ko matapos kong pumasok sa passengers seat ay papasok naman ang lalaki sa Driver's seat but i was wrong. Sinarado niya ang pinto at unti unti siyang umalis. What the hell?

So, I am left here with Axis? Ganun? Ilang araw nadin matapos nang mapanood ko ang video. I admit that i believe that the video isn't edited. Hindi ko padin natatawagan si Axis it's because i am finding the one who did that to my daughter. But all of this remained a mystery. No clue, No person who can tell me even one bit of an information about that fucking girl! Sa nagdaan ding mga araw unti unti nang nahahanap ng mga uturidad ang lungga ng bawat illegal casino at laboratoryo ng mga druga. I can't also contact my Mom at ang iba pang mga kapanalig ko sa mga illegal na negosyo.

Isang buntong hininga ang pinakawalan ko at nakakagulat na halos sabay pa kaming dalawa na bumuntong hininga.

"Falling, failing, wondering." Three words. I bet saakin niya ito sinasabi at hindi sa kaniyang sarili. "Five days, still no news about your Mom. Five days, you haven't contacted me. Hindi ka ba nagtataka?"

"What do you mean, Averil?" Ngumisi siya saakin. Nakakakilabot pero nanatili akong kalma at nanatiling nagtatakang nakatingin sakaniya. Totoong wala akong balita kay Mommy. Last time i called her was, if i can remember, nung bigyan ako ng clue ni Astrion at agad ko siyang tinawagan pero naputol nang pinatay niya dahil sa magkasama pala sila ni Dad.

"Kahit anong paliwanag ko hindi ka naman maniniwala. So, why bother telling you what i know right? And..." Pagpapabitin niya sa ire.