Ponieważ Przeczytałam Wszystkie Przyzwoite Polskie Minihistorie Z Ulubionymi Chłopcami.
• Newt Scamander
• Gellert Grindelwald
• Albus Dumbeldore
• Credens Barebone
• Nicolas Flamel
• Seraphina Picquery
Dwa Rozdziały O Wszelkich Treściach Nieodpowie...
❝szczęście w miłości jest jak złoty piasek połyskujący w błocie na dnie piekła❞ —Mishima Yukio
❝śmierć nie jest przeciwieństwem życia, a jego częścią❞ —?
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
ᴄᴢᴡᴀʀᴛʏ ɪ ᴏsᴛᴀᴛɴɪ ᴘᴜɴᴋᴛ ᴋᴜʟᴍɪɴᴀᴄʏᴊɴʏ
ʀᴏᴢᴅᴢɪᴀʟ ₉₉
☽☾
• newt Pomimo wielu trudów związanych z wojną, z podopiecznymi, którzy zajmowali wasze serca oraz strachu o waszą przyszłość, wyszliście z tego z czystymi sercami i bliznami. Uznano, że daliście wystarczająco z siebie. Tak więc po ciężkich latach mogliście po raz pierwszy ze spokojnym duchem oddać się pasji i sobie. Nim śmierć zabrała was na swych skrzydłach przeżyliście wspaniałe życie w podróżach, a potem w domku w Irlandii. Umarłaś w szczęściu w pięknym wieku dziewięćdziesięciu lat, a tydzień później Newt, oddając
𝔀𝓪𝓵𝓲𝔃𝓴𝓮 𝔃 𝓯𝓪𝓷𝓽𝓪𝓼𝓽𝔂𝓬𝔃𝓷𝔂𝓶𝓲 𝔃𝔀𝓲𝓮𝓻𝔃𝓮𝓽𝓪𝓶𝓲
waszej wspaniałej córce. Pochowano was na skarpie niedaleko, stawiając na symbol piękny pomnik figury z niuchaczem na rękach i różdżką za ucho — symbolizując waszą miłość do wspaniałych istot i ulubiony system noszenia różdżki.
.
• grindelwald To nie tak miało się stać. Po niemalże czterech latach¹ Gellert Grindelwald stał bez różdżki, którą trzymał w ręce Albus Dumbledore. Miotał jeszcze zaklęciami bezróżdżkowymi, lecz te były za słabe, a on już nie był Panem Czarnej Różdżki. Jego dawny przyjaciel patrzył na jego poczynania przesycone furią. W ostatniej chwili ominął proste zaklęcie i machnięciem swej nowej broni rozkruszył tarczę czarnoksiężnika. Jednakże nie specyfikował go. — To koniec, Gellert — powiedział rudowłosy.
Najpotężniejszy Czarnoksiężnik dyszał ciężko. Niewielka strużka poleciała z kącika ust, ale to nic w porównaniu z rozcięciami, siniakami i drżącym ciałem przeciwnika. Starł krew z brody. Za sobą usłyszał pstryknięcia teleportacji. Popatrzył w oczy swego dawnego przyjaciela. Obrócił się szybko o sto osiemdziesiąt stopni. Zobaczył w ostatniej chwili, jak jeden z aurorów chwyta cię, kopnął twą różdżkę. Zniknęliście z trzaskiem deportacji. Zaczął gwałtownie dyszeć. Przypomniała mu się wizja sprzed dziesięciu lat, która przyśniła mu się jeden raz, ale była bardzo rzeczywista. Podbiegł szybko w stronę Albusa, lecz w połowie za ręce złapali go ludzie plugawego Ministerstwa. — Spierdalajcie! — warknął i zaczął się wyrywać.
Próbowali go odciągnąć, lecz ten był od nich silniejszy, stawiając im opór. — Albusie! — krzyknął do dawnego przyjaciela, który stał ledwo trzy tuziny kroków dalej.
