Gün Doğumu Penceresi

Giriş

Bazen sadece yanlız kalıp düşünmek istersiniz. Saatlerce bir pencerenin önünde oturup dışarıyı izleyip düşünmeyi.. Saatlerce düşünmek istersiniz. Olanları, olacakları.

Bende öyle bir durumdayım son zamanlarda. Ne yapmam gerektiğini bilmediğim bir dönemdeyim. Kendimi tam anlamıyla yanlız hissettiğim o berbat dönemde.

Annemin ölümünün beşinci yıl dönümü. Babamın beni terkedişinin  brşinci yıl dönümü. Annem öldükten sonra tamamen yanlız kaldım. Bazen teyzem gidip geliyor. Kuzenimle yemek gönderiyor. Onun dışındada pek bir arayanım soranım yok zaten. Birkaç akrabalarım dışında..

Şimdi o evdeyim. Annemin öldüğü ve babamın bizi terkettiği o evde..
Annem öldükten ve babam gittikten sonra odalarını kilitleyip anahtarı annemden kalan kutuya kilitleyip dolabıma koydum. Ne o odaya adım atma cesaretim vardı, nede o kutuyu açmaya..

Ben Elfida Sarıhan. on yedi yaşında, lise üçüncü sınıf öğrencisiyim.

Bu benim kayboluş hikâyem. Sessiz çığlıklarımın cümlelere döküldüğü o hikâye. Bu, küçük çocukların uyumadan önce onlara babalarının anlattığı o mutlu sonra biten masallardan değil. Bu hikâyenin sonunu göremiyorum. Bu zamana kadar zaman beni nereye iterse oraya gittim. Bana hangi kapıyı gösterdiyse o kapıdan içeriye attım adımımı..

Ben Eflida Sarıhan. Bu benim sonunu göremediğim o hikâyem.. Hikâyemi benimle birlikte yeniden yazmaya var mısınız?

☆

Merhaba!
Ben Simge. Namı diğer, woo seo-ri :)
Bu bir kayboluş hikâyesi.. Bu Elfida Sarıhan'ın sessiz çığlıklarının cümlelere döküldüğü o hikaye..
Şimdi sizlere soruyorum, benimle birlikte Elfida'nın hikâyesini yeniden yazmaya var mısınız?
(Yorumlarınız benim için değerli, yorum bırakmayı ve oy atmayı unutmayın^^)