haberin olsun || •texting•✔️ (yeniden yazılacak.)

Bölüm 10: "Yüzü Derya"

Keyifli okumalar 👋

🐘🐘🐘

Anonim Bey'den♡

Parmaklarım elimdeki kalemi etrafında çevirirken gözlerim test kitabındaydı. "Hepsi doğru la!" dedi neşeyle Polat. Ona zevkle bakarak testi önüme çektim ve soruların üstüne atılan tikleri izledim.

Hepsinin doğru olması güzeldi. Sınavda da böyle yapardım inşallah.

"Son zamanlar yaptıklarıma bakma ne olursun!" diye bağırarak içeri giren kıza çevrildi bakışlarım. Elindeki kalemliği mikrofon niyetinde kullanarak ağzına yaklaştırdı. "Benim aklım başımda değil!"

Ondan bakışlarımı çekecekken sınıfa giren Akasya ile gözlerim şaşkınlıkla açılmıştı. Ne işi vardı burda?

"Pardon?" dedi şarkı söyleyen kıza yaklaşarak. Sınıfımız yol geçen hanı olduğu için kızı tanımıyordum. Oldukça kibar ve zarifti Akasya. Benden istediği şeyse imkansızdı. Onu asla bırakamazdım.

Elindeki kağıdı kıza gösterek kısık sesle bir şeyler söyledi. Ağzını okuyamıyordum.

"Olur!" dedi kız neşeyle ve olduğu yerde zıplamaya başladı. Akasya'nın bakışları ise hüzün doluydu.

Sahi, o ne zaman böyle sevinçliydi?

Onu bir gün kahkahalarla güldürecektim.

Onunla yapmam gerekenlerin bir listesini yapmam lazımdı.

En başta da Onu ne olursa olsun seveceğimi ve asla bırakmayacağımı yazacaktım. Benim yüzümden ya da bir başkası yüzünden ağlamasına izin vermeyecektim.

Düşündüğüm şey kalbimi sızlatırken Akasya kahve gözlerini sınıfta gezdirdi. Hayır! Kimseye o gözlerle bakmasın!

"Bir buraya bakın!" dedi biraz önce şarkı söyleyen kız. "Yarın 11 ve 12. sınıflar ile hayvan barınağına gideceğiz."

"Bu okul zaten hayvan barınağı," diyen bir kızı işittim. "Nuh'un gemisi mübarek, her türlü canlı barınıyor."

Yanımdaki Polat gülerken gözlerimi Akasya'dan çekmedim. Çekemezdim. Belki benden habersiz tebessüm ederdi ve o manzarayı izlemem lazımdı.

Uzun koyu kahve saçlarını kulağının arkasına sıkıştıran Akasya tekrar kıza bir şeyler söyledi. "Gelmek isteyenler Edebiyat hocasına adını yazdırmalı!"

Akasya'nın gideceğini tahmin ettiğim sıralarda kız Akasya'ya bir şey söyledi ve Akasya'yı öğretmenler masasının yanındaki peteğe oturttu. Akasya ile konuşurken gülüyor ve arada Akasya'ya dokunarak samimi görünüyordu.

"Polat," dedim yanımdaki Polat'a kafamı yaklaştırırken. "Buyur," dedi sakince. "Şu peteğin yanındaki kız kim?"

Bakışlarını peteğe çevirirken gülümsedi. "Akasya o," dedi yüzüne gülümseme yayılırken. "Oldukça sakin ve sessiz bir kız. Teması sevmiyor," dedi kendini ve beni gösterirken. "Özellikle erkeklere karşı!"