VARMISIN BENİMLE YANMAYA

24.Bölüm

HELLOOOO

BÖLÜM GELDİ!!

Bu bölüm biraz kısa oldu ama affedin

KELİME SAYISI: 1330 KELIME

**********************

DEFNE'DEN DEVAM

Güne onunla Mert ile beraber başlamak mükemmel bir şeydi, dün birbirimize  yedikten sonra sevgili olmuştuk ve beraber yemek hazırlayıp yedik.

Sonrada birer kahve yapıp birbirimize sarılarak kahvelerimizi yudumladık, ama en güzel yeri es geçemem ona sarılarak uyumuştum. Kokusunu derin bir şekilde içime çektim. Ben onun beni sevdiğine emindim, bana değer veriyordu,koruyordu, tehlikeye giriyor,beni herşeyden kurtarıyordu...

Sevgilim...

Ben niye böyle düşünüyorum bilmiyorum sanki ölücekmişim gibi ama ikimizden birisi ölücekse bunun ben olmasını isterdim,ona birşey olmasın.

Saçlarını okşarken gözlerini açtı ve bana baktı daha sonra içten bir şekilde gülümsemeye başladı.

"Günaydın prensesim" dedi ve saçlarımdan öptü.

"Günaydın canım"

"Böyle bakışacakmıyız yoksa gidip kahvaltı mı hazırlasak"

"Böyle olmaktan rahatsızmısın ki?"

"Hayır ama birazdan daha çok acıkıcam ve seni yemekten korkuyorum" diyip gıdıklamaya başladı

"Ahahahahaha Mert ahahahahah yapma tamam ahahah hadi hazırlayalım" dediğimde bıraktı ve dudaklarının üstüne öpücük bırakıp ayağa kalkıp banyoya girdi.

Bende kalkıp mutfağa girdim ve birşeyler hazırladım. Mert geldiğinde çayları dolduruyordum. Çaydanlığı ocağa bırakıp sandelyeye oturdum.

"Afiyet olsun" dedim ve tabağıma birşeyler koydum

"Sanada"dedi ve sadece bana baktı, kendisi niye yemiyordu ki?

"Yesene sende"

"Yerim ben" dedi ve hâlâ yüzüme bakıyordu aynı zamanda dudularıma bakarken çok tuhaftı.

"Bazen diyorum ki, seninle ilk karşılaştığımda seni öpseydim"

"Ne yani sevgili olmadığımız halde mi öpücektin?"

"Keşke, bu zamana kadar nasıl beklemişim bilmiyorum ki"  dediğin de biraz da olsa utanmıştım

"Hm anladım" dedim ve içtiğimiz çayları doldurmak için ayağa kalktım ve çaydanlığı aldım. Bardaklara çayları dökerken Mert hâlâ bana bakıyordu.

Ocak ona daha yakındı ve ben çaydanlığı ocağa koyduktan hemen sonra yerime geçecek iken kolumdan tutup beni üstüne çekti, ve evet şuan çok edebsiz bir haldeydi. Kahvaltı sofrasında yaptıklarımıza bak. Allahım sen affet yarabbim

"Çok güzelsin Defne" dedi ve saçlarımı okşamaya başladı.

"Evet biliyorum çok güzelim "

"Aynı zamanda çok güzel kokuyorsun"

"Öyle mi?"

"Evet öyle bana aile oldun" aklıma gelen şeyle sordum

"Ailene ne oldu?"

"Şimdi bunu sorman şart mı Defne?"

"Bilmem Merak ediyorum"

"Sonra konuşuruz bu konuları" dedi ve dudaklarıma yapıştı. Sinirle kendimi çektim