VARMISIN BENİMLE YANMAYA

5.Bölüm

MERHABAĞ MİNİK PATATESLERİM

YORUM VE OYLAMALARINIZI BEKLİYORUM DESTEK VERENLERE SAYISIZ TEŞEKKÜRLER💖

KELİME SAYISI:2970

(Bu bölüm biraz kısa oldu galiba ama olsun sizleri seviyorum)

*************

DEFNE'DEN

Ne yapacaktım şimdi Mert sonuna kadar haklı belki de şuan kapıda beni bekliyorlar beni belki de bu ev beni koruyacak tek yer ne yapacağını bilmiyordum ama tek bildiğim şey salak olmam karşımdaki iki adamda en doğrusunu söylüyor ancak niye bunu kabul edemiyorum ben işte bu sorunun cevabını bile veremiyorum. O kadar şey söyledim ki bana evini paylaşan insana kendimi o kadar suçlu hissediyorum ki bana aynısı yapılsa evimde 1 dakika bile tutmazdım ama Adam hala evinden çıkmamam hakkında beni uyarıyor ve sahip çıkıyor.Ve şuan hala benim yüzüme benden cevap biklercesine bakan iki adam var ve ne demeliyim? Ne yapmalıyım ki?

"Defne"

Mert beyin sesi ile düşüncelerimden kurtuldum ve belkide aklımdan geçenleri söyleyip sorularımın cevabını almalıyım .

"E-efendim"

"Ne düşünüyorsun? bak Sarp abimde burda istersen onlara gide bilirsin eşi ile konuşa bilirsin çok iyi bir yengem vardır seni en iyi anlayan o olur ne dersin hatta arayalım getirsinler olmaz mı?Kafanı dağıtırsın ama beni yanlış anlama git demiyorum sana senin onunla konuşursan daha rahat hissedersin"

"Gerek yok mert bey ve özür dilerim çocukluk ettim kaçmak istedim ancak bu daha önceden yaşadığım şeylerden biri kendimi güvende hissedemiyorum buda bi tranva işte eniştem sayesinde kusura bakmayın lütfen" Kendimi acayip şekilde suçlu hissediyorum ancak bana nasıl güvensin ki uyanır uyanmaz bana sana güvenmiyorum dedi ne yapacağım ben?

"Defne yaşadığın şeyler normal şeyler değil ki sana kızmıyorum sana bağırmak istemedim sana bir şeyleri anlatmak istedim onuda en son yaptım malesef kusura bakma sende. ki şunu unutma ben istersem gideceksin gerçekten güvende olunca tamam mı?"

Adam hala bana iyi yaklaşmaya çalışıyordu ne diye bilirdim ki ben bukadar şeye nasıl gitmek istiyorum diyeyim ki asla diyemem böyle bişey yapamam

"Tamam " dedikten sonra hafiften güldüm en son sarp bey konuşmaya başladı.

"Defne eşimi arayayım gelsin olurmu konuşursun rahatlarsın yani biz erkek adamlarız bi kadın gibi karışık duygular yaşayamayız hatta bazen seni anlayamayız bile . Gelsin hem yemek yeriz falan olmaz mı"

"Siz nasıl isterseniz Sarp bey "

"Tamam defne ben arayayım da yine başladın haa bey bey demeye "

"o zaman sen basıl istersen Sarp" diyip gülüşmüştük ne kadar içimde yara ,korku ve endişe olmasına rağmen yapmacık bir şekilde gülmüştüm. Sarp bey ayağa kalkıp telefonunu çıkartıp eşi ile bahçede konuşmaya başladı aradan 3-4 dakika geçti geçmedi geldi hemen yanımıza .

"Defne Eda gelirken sana alışveriş yapmasını söyledim biz sizin işlerinizi anlamayız gelirken bir şeyler alsın dedim senin için sorun olmaz dimi?"

"Gerek yoktu gerçekten" Sarp beyle konusmamıza bu sefer Mert katıldı konuşmaya

"Gerek var Defne, hergün benim kıyafetlerimi giyecek değilsin ya seninde bir ihtiyaçların var ve bu normal" diyip hafif bir gülümseme koydu dudaklarına bense sadece tamam şeklinde kafamı sallayıp konuştum

"Çok teşekkür ederim" dedim ancak ikiside kafasını sallayıp sustular ve ben daha fazla duramayıp merdivenlere gidip çıkmaya başladım odama gittiğimde halime baktım ve gerçekten çok kötü bir hale gelmiştim gözlerimin altı morarmıştı vücudum yine yaralar içerisindeydi ancak aklıma gelen ilk şey acaba bahçe dışarısında adamlar varmıydı beni bekleyen birileri varmıydı? Cama doğru ilerleyip balkona çıktım ve etrafa baktığımda 2 tane siyah araba vardı ve arabaya dikkatle bakarken arabanın camı açıldı ve elinde büyük silahı belli etti bu adamlar kesinlikle Yılmazın adamıydı ve adam silahi bana doğru uzatıp üç el ateş etti ve silahın sesi ile korkup eğilmem bir olmuştu ve çığlık atmıştım bana bi şey olmamıştı balkonun camı tuzla buz olmuştu ve sesler geliyordu odanın kapısının açıldığını duydum sadece çünkü o sıra hıçkıra hıçkıra ağlıyordum o sıra kim yanıma geldi onu bile zor idrak etmiştim .