VARMISIN BENİMLE YANMAYA

28.Bölüm

Hello minik patateslerim!
Uzun bir bölüm bıraktım

Multi medya: Defne Öztürk

Kelime sayısı:2205

*****************************

Defne'den devam:

İşler çok yoğun olduğu için yine sabahın köründe şirkete gitmişti Mert. Herkesi çok özlemiştim ve bence artık benimde çalışmam gerekir, yine Mert'in yanında asistan olurdum.

"1 gün bile asistanı olamadım adamın,helal olsun" dedim kendi kendime ve güldüm kimse beni aramamıştı.

Mine de aramamıştı, çünkü numaram değişmişti ve ben daha onu bile ezberlemedim. Mine'nin numarası olsa çok iyi olurdu ama işte onu da bilmiyorum.

Kahvaltı yaptıktan sonra her zaman olduğu gibi etrafta oyalanacak birşeyler baktığımda aklıma Eda geldi ve hemen aramaya karar verdim.

"Alo" diyerek telefonu açtı.

"Naber bebişim"

"İyi kuzum bebişimle yatıyoruz ,sen?"

"Bende sıkılmaktan bıktım" dedim ve ofladım

"Yine mi evde teksin?" Diye sorunca sanki görücekmiş gibi kafamı evet der gibi salladım

" Aynen öyle sabahtan akşama kadar evdeyim"

"Bende senin gibiydim, çok iyi anlıyorum" dediğinde sadece bekledim

"Ah ahhh" dedim dertli dertli

"Bence bin arabaya Mert'in yanına git" diyince şöyle bir düşündüm

" Kızmasın?"

"Kızım sevgilisi değilmisin? Git işte" haklıydı.

"Aslında evet bir gitsem iyi olur yanına"

"Aynen neyse bizimki uyandı, ben seni ararım prenses tamam mı?"

"Tamam tamam sen bebişe iyi bak aynı zamanda kendine de" dedim ve öpücük yolladım daha sonra da kapattım. Odaya çıkıp kıyafet aldım ve giyindim. Abartılı şeyleri sevmem o yüzden klasik Defne kombini yaptım. Herşey tam olunca evden çıktım, sürpriz yapacaktım Mert'e

Korumalardan birisi şoför koltuğuna oturdu, diğer iki kişi daha gelemek zorundaydı ve onlarda öndeki arabaya bindiler. Yol boyunca camdan dışarıyı izledim, daha önce yüzlerce gidip geldiğim durağın önünden geçince şirkete geldiğimizi anladım. Araba durunca inmeye karar verdim ve fark ettiğim şey ile hemen şoförü durdurdum.

"Ben açarım kapıyı zahmet etme" dediğimde bana olmaz der gibi baktı ama dinlemeden kapıyı açıp indim. İçeriye doğru yürümeye başladığımda kapıda her zamanki yerinde olan Medine'yi gördüm. Hemen yanıma geldi.

"Kız sen nerelerdesin Defne? O arabada neydi kız? Ayrıca kimseye haber vermeden gitmek de ne Defne? Mine arkandan ağladı durdu, seni sürekli aradı ama biz seni bulamadık?..." Hâlâ sorular sormaya devam ederken dayanamadım konuştum.

"Ayy kız yeter! Motorun soğusun az bir dur.Biraz zor zamanlar geçirdim sadece numaram falan gitti yenisini çıkarttım" diyince hemen konuştu.

"Numaranı ver hemen o zaman" diyince bir kal geldi Ne dicem şimdi ben

'Rezilsin Defne, gerçekten nasıl numaranı ezberlemedin çok merak ediyorum' diyen iç sesime sitem edemeden konuştum

"Daha yeni olduğu için ezberlemedin bile sen söyle ben yazayım" dedim ve telefonu çantadan çıkardım.

"Kız bu telefon ne!"