VARMISIN BENİMLE YANMAYA

11. Bölüm

MERHABALAR:

BUGUN BU BÖLÜMÜ ERKEN ATTIM VE BU YÜZDEN DİĞER BÖLÜMÜ HAFTAYA ATMAYI DÜŞÜNÜYORUM💖

Multi: Defne Öztürk ve Mert Alparslan Barboros

Kelime: 1665 KELİME
**************
MERT ALPARSLAN'DAN

Defne bir oda gibi yerde yatıyordu ve ben ise sadece burda durup izliyordum. Sadece yapabildiğim şey beklemekti hepsi bu beklemek. Defne yoğunbakıma alınalı 2 gün geçmişti ve hastaneden bir gün bile ayrılmadım, aynı zamanda Sarp, Eda,Haluk ve Meryem de gelmişti.
Hele Meryem, Defneyi tanımadığı halde ziyaret edip sürekli 'Defne'yi sevdim' diyip duruyordu.

Defne'nin hâlâ uyanmaması beni deli ediyordu. Defneye karşı sinirim yoktu sadece birşeyler yanlış gidicek ve onu kaybedicem diye korkuyordum. Doktorlarla Defne hakkında konuşmuştum ve bana 'Yoğun bakımda bazen hastalarımızın 9 ay yattığı zaman görüle biliyor, Defne hanımın ne zaman uyacağını bilmiyoruz ama uyanması için ilaç vericez, belki etkisi olur belki olmaz ama denemekten zarar gelmez 'dedi. Hâlâ dua ediyordum çünkü bu denilen ilaç bugün vurulması düşünülüyordü ancak benim içimde bir dürtü vardı Defneyi görmek istiyordum.

Hemen doktorun odasının önüne geldim ve kapıyı çalmadan içeriye girdim ardından da konuştum.

"Defne'yi görücem"

"Efen..."

"Uzatma hemen Defne'yi görücem"

"Tamam efendim siz gidin ben hemen sizin için yardımcı hemşire yolluyorum" diyip telefona atıldı ve birisini yanıma çağırdı bende telefon konuşması bittikten sonra odadan çıktım ve kapının önüne geldim o sıra hemen arkamdan biri bana seslendi.

"Mert Alparslan bey"

"Evet"

"Bunları giymeniz gerek"

"Tamam" diyip elime önlüğü aldım ve üzerime geçirdim ve arkamı hemşireye döndüm hemşire arkamdan bağladıktan sonra eldivenleri taktım ve o boktan maskeyi taktım. Şuan bana daral gelmişti ve o aklıma direk Defne geldi ,o yüzündeki maske ile nasıl duruyor acaba diye düşünürken galuş'ları da giyindim. Basılan tuş ile içeriye girdim. Defnenin yanına doğru yürüdüm ve köşedeki sandalyeyi yanına çektim daha sonra da yüzündeki bu maskeyi çıkartıp köşede ki çöp kutusuna attım. Defnenin yüzüne baktığımda o masumiyeti gördüm.

"Defne..." Sadece Defne diye bilmiştim devamını nasıl getirecektim hiçbir fikrim yoktu.

"Uyan..." yine tek kelime söylemiştim.

"Yada uyanma..." konuşmaya devam etmek istiyordum ama nasıl ?

"Yada uyanma be kızım ,ama sana bunu dedim diye bana kızma ,ben sadece seni koruyamamaktan korkuyorum ben seni kaybetmek istemem inatçı. Ben hayatım da bir kadını daha kaybetmek istemiyorum, ben ikinci kez kendimi çaresiz hissediyorum Defne ,ikinci kez birisi için bu kadar korktum. Uyandıktan sonra bana kızma tamam mı? bana sakın küsme. Çünkü ben seni düşünüyorum ama sen uyandığında diceksin beni nasıl bırakıyorsun?, beni nasıl yalnız bırakıyorsun deme tamam mı? Yoksa seni ömür boyu kendi zindanıma hapsederim"