31. Bölüm

1.4K 49 14
                                    

Hello!

Yeni bölüm geldi

Biraz geç geldi özür dilerim 🥺

Multi medya:Defne Öztürk 🥺

Kelime sayısı:1520 kelime

***********************

Defne'den devam

Mert bana bakmaya devam ederken bir anda kollarıma yapıştı. İki kolumdan da var gücü ile sıkıyordu ve beni sarsıyordu. Durun birde bağırması var.

"İSTEDİĞİNİ DEMENE İZİN VERDİM, SUSTUM! AMA YETER LAN! SEN BENİM EVİMDE DÜŞMANIM İLE KONUŞTUN YETMEDİ BANA ONU SAVUNDUN! ONU DA GEÇTİM SANA ÇOCUĞU ALDIR DİYOR VE SENDE BİR ANNE OLARAK TAMAM DİYORSUN! SENİ BİTİRİRİM LAN! İKİNİZİDE ÖLDÜRÜRÜM" Diye bağırıyordu canım git gide yanıyordu ve karnıma sancı giriyordu.

"Mert,bırak canım acıyor!" Dedim ama beni duymuyordu. Hem kolumun acısı hemde karnıma giren sancılar ve Mert'in bağırması ile tekrar gözlerimden yaşlar akmaya devam etti.

"AĞLA LAN AĞLA! AZ BİLE YAPIYORUM!" Ne olmuştu birden bire bu adama. Benim canımın yanması hoşuna gidiyordu. Kolumun birini kurtarmaya çalıştım ve kurtardım, onu kendimden uzaktaştırmak istedim ama başaramadım. Bir anda yine sancı girmişti ve elim hemen karnıma gitti biraz iki büklüm durdum. Ağlamam eksilmedi. Mert'in boş elini bir anda çenemde hissettim. Sımsıkı kavramış ve yüzümü tutuyordu.

"SENİ GEBERTİRİM!" Diye bağırdı, sesimi çıkaramadım.

"O BEBEK BU DÜNYAYA GELECEK!"

"SENİ GEBERTİRİM DUYDUN MU!"

"O BEBEĞE BİRŞEY OLURSA SENİ BİTİRİRİM!" duyduğum şeyler herşeyden çok canımı yakmıştı. Odanın kapısının açılma sesini duydum ve hemen oraya ümitle baktım.  Hakan ve Sarpı gördüm. Bize bir iki saniye öyle baktıktan sonra İkiside yanımıza hızla geldiler Edanın da odaya girdiğini gördüm. Sarp benden hızla Mert'i çekti ve sürüklemeye çalıştı. Mert hâlâ bağırıyordu, bende ağlıyordum. Sarp ona sus diye bağırıyordu ve odadan çıkarmaya çalışıyordu

"SALAK MERT HAMİLE LAN BU KIZ!" Diye bağırdı Eda. Mert bana ölümcül bakışlar atarken Eda hemen kapıya yanına doğru yürüdü ve elini yumruk yaparak kapıdan tuttuğu eline yüzüğü ile vurdu. Mert elini çekince de.

"Salaksın!" Dedi ve kapıyı yüzüne kapattı,kitlemeyi unutmadı tabi. Hemen yanıma geldi ve yere hafif oturdu, elleri ile düşen göz yaşlarımı sildi. Elim sancılardan dolayı karnımdaydı. Eda bunu anlamış olacak ki ayağa kalkıp kolumdan tuttu.

"Güzelim gel sakinleş şimdi, yatağa uzan" dedi ama şuan sadece ağlamak ve bu ağrıların kesilmesini istiyorum.

"Defne hadi ama bak bebişe birşey olur gel uzan sonra istediğin kadar ağla" dedi ama yine birşey yapmadım

"Yok yok sonra da ağlama ama gel yatalım lütfen" dedi ve bu sefer yatağa uzandım yavaşça. Dizlerimi kendime çektim ve ellerimi karnıma koydum. Sancılarım vardı hâlâ.

"Sancın mı var?" Diyince başımı evet der gibi salladım.

"Biraz bekleyelim geçmezse doktorun verdiği ilaçlardan içersin ama önce sakinleş" dedi ve saçlarımı okşadı. Kollarım çok fazla acıyordu ve merak edip baktım. İkiside morarmaya başlamıştı. Gözlerimden daha çok yaş akmaya başladı ve aklıma olanlar gelmeye devam ediyordu.

"Kuzum ağlama, o salağı boşver tamam mı? Sana hiçbir şey yapamaz, Sarp şimdi onu lime lime ediyordur"

"Lütfen ağlama" dedi üzgün bir şekilde.

VARMISIN BENİMLE YANMAYA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin