Kod Adı : ZEHİR (Ara Verildi)

1. Bölüm

02.12.2020

İyi okumalar...

İnsanlar ölmek için yaşar. Kahramanlar ise vatan için. Kahraman olup olmadığımı bilmiyorum ama vatan için ay yıldızlı bayrak için yaşadığım, savaştığım kesin.

Her zaman dağa çıktığımda, bu vatana uzanan kolları kırdığımda şunu söylüyorum; Bir it daha temizlendi vatanımdan.

Yaşatmak zor öldürmek kolaydır bizim için.

Bizler yetişemediğimiz Mehmetçiklerimize ; 'Vatan sağ olsun' diyen anne ve babalarımıza, ocağına ateş düşen evlere yetim kalan çocuklarımıza, şehidimin kanı renginde o evlerin balkonlarından, pencerelerinden sarkıtılan ay yıldızlı bayrağa yanarız. Ay yıldızlı bayrağa sarılı tabutu görünce çekeriz o vicdan azabını. Gögüslerini gere gere ölüme yolladıkları evlatlarının Şehit haberini verirken çekeriz pişmanlığı.

Biz bu vatan uğruna canını verecek yiğitleriz. Biz gögüsünü gere gere evladını ölüme yollayan babalarız. Her namazın her kur'an'ın sonunda şehitlerimizin ruhuna dua eden analarız. Yetim çocuğuna tek başına bakan kadınlarız. Bayrağa sarılı tabutu öpen çocuklarız. Şehit evine asılan bayrağız. Şehidini içine alan toprağız. Biz ''VATAN''ız.

* * *

Mağaradan yeterince uzaklaşınca postalımın altındaki tuşlu telefonu çıkardım.

"Alo Albayım."

"Söyle Zehir."

"Komutanım haber uçurmam için beni köye doktor olarak yerleştireceklermiş. Şuanlık bi saldırı planlamıyolar. Köye gelen askerlerden de haberleri var yani..."

"... yani içimizde köstebek var Zehir."

"Maalesef komutanım."

'Tamam Zehir gelişmeleri bana bildir.'

"Emredersiniz komutanım."

Telefonumu koyup postalları ayağıma geri geçirdim ve mağaraya geri döndüm.

6 ay önce köylerden kaçırdıkları çocukları eğitip terörist yapmak için getirilen araçla girmiştim içeri.

Tipimi de değiştirmiştik biraz. Konuşmalarımıda değiştiriyodum. İlk geldiğinde 2 ay boyunca işkenceye, şok cihazına mahruz kalmıştım ama sonunda kendimi Türk düşmanı olarak göstermiş ve güvenlerini kazanmıştım. Şimdi ise onlarla ortaklık yapıyordum. Yani öyle sanıyorlardı.

Ben Zehir'dim. Düşmanın içine sızar öldürürdüm. Yüzümü görüp de lakabımı bilen teröristler şuanda cehennemden vip kazanmışlardır. TSK'de de sadece Zehir olarak bilinirdim. Komutanlarım bile adımla hitap etmezdi bana.

Mağaraya geldiğimde Zelal'in kolundan sürükleyerek genç bi çocuğu getirdiğini gördüm.

"Bu kimdir Zelal?"

"Asker çocuğudur. Eğlenelim dedik he'

İyi bok yedin orospu çocu...Sakinim sakinim, sakinim... değilim lan değilim.
Puşt herif... Kodumun piçi...

Çocuğu mağaraya kattıklarında ne yapıcaklarını tahmin edebiliyodum da bu çocuk nasıl dayansın o kadar işkenceye. 20'li yaşlarda tahmini 65 kilo, 1.70 boyundaydı.