Kod Adı : ZEHİR (Ara Verildi)

8. Bölüm

11.12.2020

İyi okumalar...

Karargahtan girerken selam veren askere kafa selamı verdim. Asker olduğum karargaha bomba gibi düşmüştü. Herkes vebalıymışım gibi bana yaklaşmıyor, korkuyordu.

Bana verilen odaya girdim. Burda kameralar kapatılınca beni döven üsteğmenle kalıcaktım. Göreve gittiği için daha tanışamamıştık daha.

Dolaptan üniformamı alıp hızlı bi şekilde giydim. Ne de özlemiştim üniformamı. Omzumda ki yıldızlar göz kamaştırıyordu. Boş boş sırıtarak odadan çıktım. Dinlenme odasına geldiğimde kapıyı çalmadan açtım. İçerde yayılarak oturan tim beni görünce toparlanmış ayağa kalkmıştı. Yüzbaşı hariç tabiki.

"Kalkmanıza gerek yok." diyerek kendimi Selim'in yanında ki koltuğa attım.

"Hoşgeldiniz komutanım."

"Hoşbulduk." dedim. Diğerleri telefona bakıyordu.

"Komutanım kaç yaşındasınız."

"27"

"Evli misiniz komutanım."

"Değilim."

"O çocuk-"

"Yiğenim." Selim'in yüzünde pis bi sırıtış alırken konuştu; "Bizde sizi Toprak komu-" Yanında ki Karan ona vurunca acıyla susmak zorunda kaldı.

"Göreve gidene kadar gece nöbeti senin Selim." Yüzbaşı'nın dişlerininin arasında söylediğiyle Selim kıvranıyordu.

"Ama komu-" Yüzbaşı öyle bi bakış attı ki Selim sustu.

"Emredersiniz komutanım."

"Siz evli misiniz?" Yüzbaşının parmağında yüzük yoktu. Sadece askeriyede taksaydı iz yapardı çıkarınca, merak etmiştim yani. Soruyu ortaya atmıştım ama.

"Yok be komutanım nerde. Bi Arda nişanlı sadece."

"Anladım."

"Peki sevgiliniz var mı komutanım."

"Yok. Sizin var mı?"

"Bizde Dünya ahiret sapız komutanım."

"Duydunuz mu Zelal konuşmamakta direniyomuş komutanım."

"Konuştururuz." dedi yüzbaşı. Pis bi şekilde sırıtıyordu.

"Ona ne şüphe yüzbaşım." dedim bende tehlikeli bi şekilde sırıttım.

Ben asker olduğum için dayanmış olabilirdim ama o şerefsiz tek yumrukla cehennemi garantilerdi.

"Yüzbaşım marifetlerini görmek isteriz." Yüzbaşının beni deniyceğini biliyordum tabiki.

"Tabi yüzbaşım."

"Yarım saat sonra spor salonunda ol."
diyerek odadan çıktı.

"Hallere bak hallere aynı rütbedeyiz biz seninle." Sinirle kendi kendime konuşurken diğerleri gülüyordu.

"Hep böyledir o, alışırsın." dedi Karan.

Bilmez miyim 8 yaşındayken bile bana emir verir, kendisi komutan olurdu.

Ayağa kalkdığımda tüm timde kalmıştı. Kafamı sağa sola salladım; "Hayrola beyler."

"Kusura bakmayın bunu kaçırımayız komutanım." Emre heycanla konuştu.