Kod Adı : ZEHİR (Ara Verildi)

11. Bölüm

06.04.2021

Öncelikle hellüğğğ.

Hep bölüm sonunda açıklama yazıyordum ama şimdi sadece medyada ki şarkının kısa bi hikayesini yazıcam isterseniz bölümü okuyun sonra burayı okursunuz.

____________________________________

Çocukluğunun geçtiği evin bahçesinde bir yasemin varmış, annesi dikmiş. Annesi hastalandığın da her gün bir dalı kuruyormuş yaseminin. Annesine deli gibi aşık babası her gün kuruyan bir dalı kesiyormuş. Bir gün babasını yaseminin başında konuşurken bulmuş, 'ölme' diyormuş yasemine, n'olur ölme...

Suzan Defter, Ayfer Tunç

____________________________________

2 ay sonra

İki aydır 3 operasyona çıkmıştık. Genelde diğer  time vermişlerdi ama onlarda son operasyon da başarısız oldukları için uzaklaştırma almışlardı. Burası bir yanlışı bile kabul etmiyordu. Genelde bizde askeriyede her gün daha iyi olmak için uğraşıyorduk.

* * *

Telefonumun çalmasıyla cebimden aldım ve ekranda 'reis' yazısını görmemle dik bir pozisyon alıp açtım.

"Emredin komutanım."

"Dicle." diyen sesi duyduğumda eski pozisyonumu aldım.

"Efendim baba."

"Akşam yemeğine tim gelicek. Haberin olsun da erken gel."

" Umut'u ben alırım o zaman."

" Tamam."

* * *

Okula geldiğimde çocuklar bahçede koşuşturuyordu. Tenefüs olduğunu anladım ve Umut'ların katına çıktım. Sınıfta bi kaç çocuk tahtaya bişeyler karalıyordu.

Esmer çocuğun yanına yaklaştım. Umut'un kankasıydı ve genelde beraber takılırlardı.

"Umut'un nerde olduğunu biliyor musun tatlım?" dedim sevecen olmaya çalışan bir tavırla. Yüzümün limon verilen bebeğe benzediğini biliyordum.

"En son müdürün odasındaydı." dedi saçını eliyle arkaya attırarak.

"Neden."

"Enes'le kavga etti."

"Teşekkür ederim tatlım." diyerek hızla müdürün odasına doğru yürüdüm.

İçerden bi kadın ciyaklaması geliyordu.
Kapıyı çaldım ve direk açtım.

Şık giyimli ve boya kutusuna düşmüş kadın ve müdür vardı. Kadın ve kadının oğlu  olarak tahmin ettiğim çocuk koltuğa oturmuştu.