Ximena's POV
A few years later...
"Thank you, doc." nakangiting sabi nung nanay ng pasyente ko kaya ngumiti ako pabalik.
"No problem po. Balik lang kayo dito kapag may iba ulit naramdaman si Nicole ha?" nakangiting sabi ko at tumango naman sa akin ang mag ina.
"Wews. Hi, Doc Ximena! How are you? Here's some coffee." ani Alexi. Ka trabaho ko dito sa hospital. Doctora din gaya ko.
"Hey, thanks, Alexi. I really need this right now because my eyes are tired." sabi ko at humigop sa kapeng binigay nya.
"Then take a rest." sabi ng isang malalim na boses ni David.
"Don't have time for that." sabi ko.
"Masyado mong nilulunod sarili mo sa trabaho." sabi nya pero hindi ko sya pinansin.
"Oh, sya. Aalis na muna ako at mukhang may away ang mag asawa." nakangising sabi ni Alexi at bago ko pa sya mabungangaan ay nakaalis na sya.
"Tss. Baliw talaga." sabi ko at naupo sa upuan ko.
"Hey, take a rest now." muling sabi ni David pero umiling ako.
"Ayoko. Marami pang pasyente." sabi ko at gano'n nalang ang gulat ko nang pumunta sya sa mismong harap ko at cornerin ako.
"Take a rest now, Doctora." sabi nya pero gaya kanina ay umiling lang ako.
"Hoy! Ano 'to ha? Pinayagan mo na ba si Doc David na manligaw sa'yo?" nakangising tanong ni James, bestfriend ni David.
"Hindi pa pero malapit na." nakangising sagot ni David sa bestfriend nya kaya inirapan ko sya.
"Asa ka pa." sabi ko at iniwan sila do'n.
Taon na ang lumipas muli nang mawala si KJ at sa tingin ko ay ready naman na ulit akong mag papasok sa buhay ko, hindi ko lang masabi kay David na pumapayag na ako kasi baka mapunta sa isa't isa ang atensyon namin.
Isa na akong ganap na Doctora ngayon. Masaya na ako sa trabaho ko at masaya na ako sa mga bagong kaibigan ko. Naka move on na ako kay KJ pero that doesn't mean na kinalimutan ko na sya. Nandito pa rin sya sa puso ko because he's so very special to me. Kailangan ko lang talagang tumanggap ulit para sumaya na ulit.
"David," isang araw habang nandito kami sa Cafetria nang hospital.
"Yes?" tanong nya at nakatitig sa hawak nyang papel.
"Pumapayag na akong manligaw ka." sabi ko dahilan para mabitawan nya ang papel na hawak nya.
"Wait, is this true? This isn't a joke, right?" gulat na tanong nya kaya natawa ako.
"Yeah. It's true and this is not a joke." sabi ko at gano'n nalang ang gulat ko nang yakapin nya ako. Buti nalang kami lang ang nandito sa cafeteria.
"I promise to be a good man to you kapag sinagot mo na ako. I love you." nakangiting sabi ni David kaya ngumiti rin ako.
"I love you too." sabi ko at hinayaan ko syang halikan ako nang mabilis.
Nang nasa bahay na ako ay pumunta agad ako sa balcony nitong kwarto ko at tumingala sa langit na punong puno ng bituin at may maliwanag na buwan.
"Here it is, KJ. Tinupad kona yung promise ko sa'yo. I hope you're happy for me. I finally letting you go now but you still have the special place in my heart. See you again soon, Attorney."
The end,
