Love me or hate me

Κεφαλαιο 4 Ερωτας ή πολεμος;;

Εχουμε φτάσει στο σπιτι και η Νινα κοιτάει συνεχώς προς το μέρος μου για να δει αν ειμαι καλα.
"Νινα σταματά να με κοιτάς συνέχεια ειναι ανατριχιαστικό"λεω ενω καθόμαστε στον καναπέ..
"Έλενα το ξέρεις οτι εισαι ερωτευμένη ετσι; "
"Ναι το ξερω.."λεω πια παραδομένη στην αληθεια"Ειμαι ερωτευμένη με τον εχθρό"παραδεχομαι και σκύβω το κεφάλι μου...
"Έλενα κανεις λαθος. Ο έρωτας δεν ειναι πόλεμος για να εχεις εχθρούς και συμμάχους.Στον έρωτα υπάρχουν δυο!! ΕΣΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ" μου λεει ενω μου πιάνει το χερι.
"Νινα δεν πρόκειται να γίνει κατι με τον Αρη.... Αυτος εχει την ξανθιά του και εγω ειμαι ενα απλό κορίτσι χωρις καθόλου ομορφιά..."λεω με την αυτοεκτίμηση μου στα πατώματα
"Κορίτσι μου εισαι πανέμορφη και η απλότητα πολλές φορές ελκύει τους άντρες... Δεν ψάχνουν όλοι για μια Μπάρμπι!!"
"Τέλος πάντων πάω να κανω ενα μπάνιο" λεω και ανεβαίνω τις σκάλες. Αληθεια τωρα τι περιμένω; Να ερθει ξαφνικά ο Αρης και να μου πει οτι ειναι ερωτευμένος μαζι μου; Πολλα ζητάω. Μπαίνω στο μπάνιο και γεμίζω την μπανιέρα με ζεστό νερό και αφρόλουτρο. Γδυνομαι και μπαίνω μεςα. Δεν ξερω πόση ώρα ειμαι εκει. μετα απο αρκετή ώρα μάλλον χτυπάει η πόρτα
"Έλενα εισαι καλα;"ακούγεται η φωνή του αδερφού μου.
"Ναι καλα ειμαι"του απαντάω ενω βγαίνω απο την μπανιέρα και τυλίγω την πετσέτα στο σώμα μου. Παω στο δωμάτιο μου και φοράω τα εσώρουχα μου. Την ώρα που κουμπωνα το σουτιέν μου ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Αρης.
"Μάλλον το εχει η μοίρα μου να σε βλεπω ημίγυμνη."λεει ενω με κοιτάει απο πανω μέχρι κατω.
"Μάλλον δεν εχεις τρόπους και ανοίγεις πόρτες χωρις να χτυπάς" λεω ενω ψάχνω την πετσέτα μου.
"Αυτήν εδω ψάχνεις;"μου λεει και δείχνει την πετσέτα μου που κρατάει στο χερι του.
"Ναι και τωρα δωστη μου"λεω ενω δένω τα χερια μου γύρω απο το στήθος μου.
"Κακή κίνηση γλυκα"λεει ενω κανει ενα βήμα μπροςτα "τωρα το στήθος σου φαίνεται μεγαλύτερο και οι πιθανότητες να σου δώσω την πετσέτα μειώνονται κατακόρυφα"μου λεει ενω αισθάνομαι όλο μου το σώμα να ανατριχιάζει μάλλον απο το κρύο "Δεν ειναι απο το κρύο"μου υπενθυμίζει το υποσεινηδητο μου
"Άκου αγοράκι ... Εγω και εσυ δεν πρόκειται να κανουμε σεξ"του λεω "και βάλτο καλα στο μυαλό σου. ΑΝΤΕ τωρα στην ξανθιά τσουλιτςα σου να κολλήσεις χλαμύδια"λεω ενω το τελευταίο μου ξέφυγε.
"Ζηλεύουμε Ελενίτσα;;"με ρωτάει ενω μου ακουγεται παράξενο το όνομα μου απο τα χείλη του.
"Εγω να ζηλέψω εςενα γιατι;;"των ρωτάω γεμάτη ειρωνία ενω πλέον εχω ξεσταυρωσει τα χερια μου απο το στήθος μου.
"Ωωω έλα γλυκα όλες ζηλέβουν"λεει ενω περιφανευεται.
"Εγω δεν εχω να ζηλέψω τιποτα απο εςενα γιατι πολυ απλα το να ζηλέψω θα δείξει ενδιαφέρον και εγω αδιαφορώ παντελώς για εςενα και την καθε μια που πηδάς"λεω ενω πλέον τρέμω απο το κρύο
"Γλυκα νομίζω οτι ενδιαφέρεσαι περισσότερο απο όσο νομίζεις "λεει ενω με πλησιάζει και με τυλίγει με την πετσέτα "και επειδή δεν θελω να κρυώσεις ντύσου γρήγορα"λεει και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. ΘΕΕ μου όταν μου συμπεριφέρεται καλα ειναι ο πιο γλυκός άντρας στη γη.
" Αν και θα ντυθείς σαν καρναβάλι παλι..."συνεχίζει και καταστρέφει την στιγμή σε ενα δευτερόλεπτο.
"Φυγε"του λεω και ειμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα.
"Με ευχαρίστηση"λεει το καθίκι και φεύγει απο το δωμάτιο μου. Μένω μονη μου και ψάχνω τι να φορέσω.
"Έλενα εισαι έτοιμη;;"μπαίνει ξαφνικά η Νινα στο δωμάτιο μου.
"Μα καλα την πόρτα δεν την χτυπάει κανεις σε αυτο το σπιτι;;"ρωτάω επηρεασμένη απο το προηγούμενο γεγονός.
"Εεε συγνώμη απλα εχουμε αργήσει."λεει ενω ψάχνει την ντουλάπα μου..
"Θα φορέσεις το φόρεμα που πήραμε το πρωι ετσι;;"
"Δεν το ειχα σκεφτεί... Νομιζω οτι πρεπει να φορέσω μαύρα.."
"Έλενα κανε οτι θες απλα σου λεω κατι. Το μαύρο χρώμα στα ρούχα δεν δηλώνουν πένθος εαν οι πράξεις σου δηλωνουν κατι αλλο"
"Εχεις δικιο. Δώσε μου το φόρεμα"λεω ενω πηγαίνω προς το μέρος της.
Μετα απο μισώ ώρα ειμαι έτοιμη και οφείλω να ομολογήσω οτι το αποτέλεσμα ειναι εκθαμβωτικό. Το φόρεμα στέκεται υπεροχα πανω μου,τα μαλλιά μου ειναι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ λιγότερο φουντωτά και το μακιγιάζ μου ειναι ελαφρύ αλλα εμφανες. Φοράω τις κουφετι γόβες που μου ειχε κανει δώρο η μαμά μου και κοιτάω μια τελευταία φορα το είδωλο μου στον καθρέφτη
"Έλα παμε αργήσαμε"λεει η Νινα που φοράει ενα στενό μαύρο φόρεμα μέχρι το γόνατο αλλα και όλη την πλάτη έξω.
"Παμε"λεω και βγαίνουμε απο το δωμάτιο.
Κατεβαίνουμε τη σκάλα και δυο ζευγάρια ματια μας κοιτάνε. Ο αδερφός μου κοιτάει έντονα την Νινα και εκείνη εχει κοκκινίσει. Το περίεργο ειναι όμως οτι ο Αρης εχει κολλήσει τα ματια του πανω μου. Φοράει ενα άσπρο πουκάμισο με το τζιν του και το σακάκι στο χερι.
"Είστε πανέμορφες"λεει ο αδερφός μου ενω απευθύνεται πιο πολυ στην Νινα.
"Δεν περίμενα ποτε οτι θα ντυνοσουν σαν πριγκιπιςςα"μου ψυθιριζει ο Αρης στο αυτί την ώρα που βγαίνουμε απο το σπιτι.
"Πλέον να περιμένεις πολλα απο εμενα"του λεω ενω ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου και κάθομαι στο πισω κάθισμα. Ο Αρης κάθεται δίπλα μου και η Νινα κάθεται συνοδηγός.
"Ποιος ξέρει."μου λεει ο Αρης όταν ξεκινάμε "μπορει να πιω αρκετά ώστε να μπορω να το κανω μαζι σου και να περάσεις την καλύτερη νύχτα της ζωής σου"μου λεει ενω με κοιτάει με ενα κοροϊδευτικό χαμόγελο. Μωρ θα στο κόψω εγω το γέλιο
"Ναι μονο που ξεχνάς κατι"του απαντάω "εγω ούτε μεθυσμένη δεν θα το έκανα μαζι σου. Κανένα αλκοόλ δεν μπορει να θολώσει ΤΟΣΟ το μυαλό μου"συνεχιζω ενω πλέον εχω σημειώσει μια νικη.
"Φτάσαμε"λεει ο Άγγελος. βγαίνουμε απο το αμάξι και μπαίνουμε στο μπαρ. Ο Αρης και ο Άγγελος παραγγέλνουν τα ποτά τους σε μια σερβιτόρα ο θεός να την κανει και εμείς παμε στην μπάρα.
"Τι να κεράσω τις δυο πανέμορφες παρουσίες" μας ρωτάει ο μπάρμαν. "για αρχή μια βότκα λεμόνι"λεω ενω ξαφνικά αισθάνομαι πολυ κέφι να με γεμίζει. "Και εγω μια βότκα πορτοκαλί"λεει η Νινα. Μολις ήρθαν τα ποτά μας ο μπάρμαν που μου ειπε οτι τον λενε Νίκο μου έκλεισε το μάτι.
"Κούκλα το όνομα σου δεν μου το εχεις πει ακόμη"
"Και ούτε θα στο πει μαλακα"ακουγεται ακριβώς απο πισω μου η φωνή του Αρη. Ο Νίκος φεύγει και μένουμε εγω,η Νινα και ο Αρης.
"Παιδί μου εισαι βλαμμενο;; Απαντά μου σε χτυπούσαν όταν ησουν μικρός;"τον ρωτάω με πολλα νευρα. Γιατι το ειχε κανει αυτο;
"Δεν ειναι αυτο το θεμα μας. Το θεμα ειναι οτι αφήνεις τον καθε φλωρο να σου την πέφτει στα ίσια. Συγνώμη ΤΟΣΟ απελπισμένη πια ειςαι που θα καθόσουν στον πρώτο τυχόντα;"λεει ενω πλέον τα ματια μου βγάζουν φλόγες.
"Αν ήμουν απελπισμένη μωρό μου, θα καθόμουν σε εςενα και τις 3 φορές μου με εχεις προκαλέσει"λεω θυμίζοντας του τις πράξεις του μπροςτα στη Νινα που μας κοιτάει με γουρλωμένα "αλλα βλεπεις δεν εχω ξεπέσει ΤΟΣΟ ωςτε να σου κάτσω"τελειώνω βλέποντας του να σφίγγει το σαγόνι του
"Και τωρα συγνώμη αλλα με περιμένουν κατι σφηνάκια"λεω ενω πηγαίνω στην αλλη άκρη της μπάρας. Γυρνάω να τον κοιτάξω μετα απο λιγο και βλεπω μια άσχετη να τον εχει καβαλήσει και να τον φιλάει μάλλον να τον "ρουφαει".
"Φέρε σφηνάκια"λεω στον Νίκο και εκείνος με υπακούει. Μετα απο τουλάχιστον 10 σφηνάκια αποφασίζω να γυρίσω σπιτι. Ο αδερφός μου ειναι άφαντος το ιδιο και η Νινα. Ο Αρης θα ειναι με καμία τσουλα στις γυναικειες τουαλέτες όποτε θα παρω ταξί. Φτάνω στην έξοδο του μπαρ και μια ζαλάδα με κανει να χάσω την ισορροπία μου. Πριν βρεθώ στο πάτωμα όμως δυο μυώδη χερια και μια γνώριμη μυρωδιά με κρατάει όρθια.
"Πριγκίπισσα εισαι καλα;"με ρωτάει ο Αρης. Οχι οχι οχι δεν γίνεται να άκουσα καλα. Δεν με ειπε πριγκίπισσα.
"Πως με ειπες;"τον ρωτάω για να σιγουρευτώ.
"Τιποτα δεν σε ειπα... Παμε σπιτι τωρα" λεει ενω με παίρνει στην αγκαλιά του και με οδηγεί στο αμάξι. Εμενα οπως ειναι λογικό με παίρνει ο ύπνος στο αμάξι αλλα ξυπνάω μόλις αισθάνομαι τα χερια του στους γοφούς μου να με σηκώνουν απο το κάθισμα. Κρατάω τα ματια μου κλειστά και κανω πως κοιμάμαι. Με ανεβάζει στις σκάλες και με βάζει στο κρεβάτι μου ενω μου βγάζει τα παπούτσια. Πριν φύγει σκύβει και με φιλάει στο μέτωπο.
"Καληνύχτα πριγκιπιςςα μου"λεει και σταματάω να αναπνέω.

Μόλις τωρα με ειπε πριγκίπισσα του;;

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!!! Λοιπόν ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο αυτο!!! Αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι δίπλα. εαν οχι σχολιάζετε τι δεν σας άρεσε!! 😘😘