Love me or hate me

Κεφαλαιο 13 Απολογουμαι για...

Ξυπνάω και τον βλεπω να κοιμάται γαλήνια στον καναπε του δωματίου. Αχ ρε Αρη... Γιατι να ειναι ολα τοσο δύσκολα; Για καθε λεξη σου να με πονάει;

Κουνιέται μεςα στον υπνο του και σιγά σιγά ανοίγει τα ματια του. Κλείνω γρήγορα τα δικά μου και κανω πως κοιμάμαι. Τον ακουω να σηκώνεται. Έρχεται δίπλα μου και μαλλον κάθεται στην καρέκλα. Πέρνει μια βαθιά ανάσα... Ανάσα σαν λυγμό.. "Αχ ρε Αρη"ξανά λεω απο μεςα μου. Δεν αντέχω αλλο και ανοίγω τα ματια μου. Γυρνάω το κεφαλι μου προς τα δεξιά και τον βλεπω.. Κουρασμένος,αυπνος μαλλον,τα ματια του κόκκινα και πρισμενα. Ειμαι χαζή ναι,αλλα δεν μπορω να τον βλεπω ετσι.

"Καλημερα"λεει επιφυλακτικά απέναντι μου. Απλώνω το πιασμένο μου χερι και χαϊδεύω το δικο του.Απαλο και ζεστο.

"Καλημερα"λεω με το χαμογελο χαραγμένο στη πρόσωπο μου.

"Πως εισαι;"ρωτάει και φαίνεται πως αισθάνεται άβολα απο αυτη την κατάσταση.

"Σήμερα ειμαι πολυ καλυτερα"λεω και η αληθεια ειναι πως πραγματικα αισθάνομαι καλυτερα.
"Μήπως έμαθες ποτε θα φύγουμε απο δω μεςα;"ρωτάω και προσπαθώ να σπάσω τον πάγο που υπαρχει ανάμεσα μας.

"Αυριο παίρνεις εξιτήριο"λεει εκείνος και φαίνεται προβληματισμένος.

"Πως κοιμήθηκες;"ρωτάω αν και πλέον εχει καταντήσει βαρετό να του μιλάω και να απαντάει μονολεκτικά....

"Κοιμήθηκα πολυ καλα. Ηταν ο καλύτερος μου ύπνος εδω και μια εβδομάδα"λεει με νόημα. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μπήκαμε στο κυρίως θεμα.

"Χαίρομαι για αυτο"λεω χαμογελαστά και του ξανά χαϊδεύω το χερι.

"Έλενα.."παει να πει κατι και σοβαρεύει. "Θελω μόλις βγεις απο το νοσοκομειο να κανουμε μια σοβαρή συζήτηση."συνεχιζει και με κοιτάζει με φόβο στα ματια.
Φοβάται οτι θα αρνηθώ;

"Εντάξει Αρη"λεω και εκείνη την ωρα μπαίνει η Νινα φουριόζα στο δωματιο.

"Οποίος Μαλακας σε χτύπησε θα πεθάνει"λεει και με πλησιάζει. "δεν θα τον αφήσω σε ησυχία. Θα του σκάω καθε μερα τα λάστιχα και θα του σπάω τα τζάμια του αμαξιού"λεει και βάζω τα γέλια μαζι με τον Αρη.

"Μην γελάτε ρε βλαμμένα μιλάω σοβαρα"λεει και το πρόσωπο της συσπαται απο ενα χαμογελο.

"Ειμαι καλα"λεω και βάζω τα κλάμματα. Η ένταση όλων αυτών των ημερών βγαινει τωρα.

"Ο αγαπη μου ηρέμησε"λεει η Νινα και με παίρνει αγκαλιά ενω κάθεται στη κρεβάτι μου.