Love me or hate me

Κεφαλαιο 12 Ολα θα πανε καλα! Η μηπως οχι;

Μόλις εχω ανοίξει τα ματια μου και πανω απο το κεφαλι μου βρίσκονται τουλάχιστον 6 γιατροί που με εξαιταζουν. Το βλέμμα μου όμως ειναι κολλημένο σε αυτο του Αρη που στέκεται λίγα μέτρα μακριά μου και ψυθιριζει λέγοντας "εγώ φταίω εγώ φταίω".

Μετα απο πολυ ώρα οι γιατροί φεύγουν απο το δωματιο και μένουμε μονο εγώ και ο Αρης..

"Σε παρακαλώ μην μου το ξανακάνεις αυτο..."μου λεει και μου πιάνει το χερι ενω κάθεται στη διπλανή καρέκλα.

"Νε.. νερο"του ζητάω με δυσκολία επειδή το στόμα μου ειναι ξερό.

Μου δίνει νερο και πίνω με λαιμαργία. Μετα απο λίγη ωρα και αφου εχω δροσιστεί με κοιτάει στα ματια και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

"Πέθανα χίλιες φορες μέχρι να σε δω να ανοίγεις τα ματια σου."λεει και η καρδιά μου χτυπαει δυνατά. ΤΟΣΟ δυνατά που νομίζω πως την ακούει να χτυπαει.

"Τωρα ειναι ολα καλα"λεω και πραγματικα εύχομαι να ηταν αληθεια. Του χαϊδεύω τα δάχτυλα του χεριού του και δεν μπορω να φανταστώ πως θα ηταν η ζωη μου χωρις αυτον.

Στο μυαλό μου έρχονται οι εικονες απο τα ονειρα μου. Ο Αρης παιδάκι,η μητέρα του και το κοριτσάκι που ειπε οτι την λενε πριγκίπισσα Ελενα.
Εγώ ειμαι αυτη; Και αν ειμαι εγώ γιατι δεν θυμαμαι τον Αρη και εμενα σαν παιδια;
Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου μου είχαν πει πως δεν είχαν παιδικές μου φωτογραφιες γιατι τις είχαν χάσει σε μια μετακόμιση. Που σημαίνει οτι δεν ξερω πως έμοιαζα σαν παιδι. Πρεπει να το πω στο Αρη ή θα με περάσει για τρελη;

"Αρη θελω να σε ρωτηςω κατι"λεω και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Θα του τα πω ολα και οτι γίνει γίνει.

"Πες μου"

"Απο εκείνο το βραδυ που έφυγες και μετα"λεω και τον βλεπω να σφίγγει το σαγόνι του και τα χερια του "απο εκείνο τα βραδυ λοιπόν.. βλεπω ενα όνειρο,ενα συγκεκριμένο όνειρο. Βλεπω δυο μικρα παιδια να παίζουν στο πάρκο. Το ενα αγοράκι το λενε Αρη και το κοριτσάκι...το λενε πριγκίπισσα Ελενα"λεω και σταματάω γιατι αισθάνομαι μια δύσπνοια...

"Αρη χρειαζομαι λιγο καθαρό αέρα. Η μυρωδιά του νοσοκομείου μου προκαλεί δύσπνοια και αναγούλα"του λεω και καταλαβαινει πως του ζητάω να βγούμε λιγο έξω.

"Ελενα δεν επιτρέπεται... Ωωω γαμησε τους κανόνες. Παμε"λεει και με βοηθάει να σηκωθώ απο το κρεβάτι. Κρατιέμαι απο το σίδερο που στηρίζει τον ορο και βγαινουμε στον διάδρομο. Προχωράμε λιγο και φτάνουμε στο μπαλκόνι του διαδρόμου. Βγαινουμε έξω και αμεςως αισθάνομαι καλυτερα οταν ο παγωμένος και καθαρός αέρας χτυπαει το πρόσωπο μου.