Love me or hate me

Κεφαλαιο 2 Να μην με λυπασαι...

Φτάνοντας σπιτι με τον Άγγελο μας περίμεναν φίλοι και συμφοιτητές.Πραγματικα δεν άντεχα αυτο το βλέμμα της λύπησης στα μάτια τους... Μας κοιτούσαν λες και είμασταν χαμένοι.. Δεν άντεχα άλλο το ιδιο και ο αδερφός μου... Ενώ επικρατούσε ησυχία μέσα στο σπιτι κατευθυνθηκαμε στο κέντρο του σαλονιού...
"Σας ευχαριστούμε πολυ για την παρουσία σας στην κηδεία των γονιών μας αλλα θα σας ζητούσαμε να αποχωρήσετε σιγά σιγά απο το σπιτι γιατι θα θέλαμε να μείνουμε μόνοι μας " λεει ο Άγγελος. Ένας ένας άρχισαν να φεύγουν στο σπιτι και πλέον είχαμε μείνει τέσσερα άτομα. Εγω,ο Άγγελος, η Νινα η κολλητη μου ,και ο Άρης ο κολλητός του αδερφού μου... Μετα απο ενα σχετικά μεγάλο κενό την σιωπή έσπασε πρώτη η Νινα.
"Τι λέτε να παίξουμε κανα επιτραπέζιο;;"
"Νινα ξερω οτι θες να με κανεις να ξεχαςτω αλλα δεν πιάνει.. " της λέω κάπως σκληρά... Την σκέψη μου διακόπτει ο Άρης..
"Σταματά να εισαι πια τόσο κακομαθημένο... Δεν εισαι μονο εσυ που έχασες τους γονείς σου αλλα και ο αδερφός σου.. Σκέψου και λιγο αυτόν και σταματά να νομίζεις οτι μονο εσυ στεναχωριέσαι.. Η κ.Αννα και ο κ.Σωτηρης με μεγάλωσαν μετα τον χωρισμό των γονιών μου... Ηταν και για εμενα απώλεια αλλα εσυ κοιτάς μονο τον εαυτούλη σου!! Σύνελθε πια!! " Μου ειπε με μια ανάσα και γεμάτος νευρα..
Δεν άντεξα... Έτρεξα πανω στο δωμάτιο μου και ξέσπασμα σε κλάματα... Οχι γιατι με πλήγωσε αλλα γιατι είχε δίκιο... Μετα απο κάποια λεπτά ακούω ενα χτύπημα στην πόρτα
"Ναι.." Ειπα
"Εγω ειμαι να μπω;;" με ρώτησε σιγανά η Νινα..
"Ναι περνά"
"Μην τον παρεξηγείς τον Άρη.. Ηταν πιεσμένος δεν του έφταιξες σε κατι... "
"Εχει δίκιο Νινα αλλα δεν πρόκειται να τον συγχωρήσω εκτός και αν ερθει να μου ζητήσει συγνώμη" μωρε μήπως ειμαι όντως κακομαθημένο;;
"Άκου... Ξέρεις πως ειναι ο Άρης... Δεν πρόκειται να συμβεί αυτο."
"Τοτε και εγω δεν πρόκειται να του απευθύνω τον λόγο "
"Τι να πω. Κανε οτι θες. παμε τωρα κάτω..." Κατεβαίνοντας τις σκάλες το βλέμμα μου συναντήθηκε με του Άρη και μόλις με είδε σηκώθηκε απο τον καναπέ.
"Λοιπόν Άγγελε εγω φεύγω... Θα έρθω παλι το βράδυ " λεει
"Έλα να δούμε καμία ταινία... " λεει ο αδερφός μου. Γυρνάω και τον κοιτάω με ενα βλέμμα που πραγματικα θα μπορούσε να τον σκοτώσει!
Ο Άρης γυρνάει με κοιτάει και λεει χωρις να απομακρύνει το βλέμμα του απο το δικο μου λεει
"Θα ειμαι εδω." ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ αισθάνομαι την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά αυτη τη στιγμή!!! ΓΑΜΩΤΟ ΓΑΜΩΤΟ ΓΑΜΩΤΟ!!
" Τι;;" Με ρωτάει ο αδερφός μου.. Ωχ το ειπα δυνατά;;
"Τιποτα!!" Λέω με νευρα και ανεβαίνω τα σκαλιά τρέχοντας
Πριν πέσω για ύπνο βάζω ξυπνητήρι στις 7:30 για να κανω ενα μπάνιο και να ετοιμαστώ για το βράδυ... Οπα Οπα γιατι θελω να ετοιμαστώ;;; Αφου δεν θα ειναι καποιος που θελω να εντυπωσιάσω. "Θα ειναι ο Άρης" πετάγεται το υποσυνείδητο μου... "Αμαν" λέω ενώ περνώ το μαξιλάρι μου αγκαλιά. Και με αυτο με παίρνει ο ύπνος...
Ντριιιιιν
Ωχ τι ώρα ειναι;; Διάολε ποτε πήγε 7:30; Πφφφ τέλος πάντων. Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και κατευθύνομαι στο μπάνιο του δωματίου μου.Μπαίνω και ανοίγω τη βρύση στο καυτό. Βγάζω τις πιτζάμες μου και τα αφήνω πανω στο καπάκι της τουαλέτας. Μπαίνω μέσα στην γεμάτη πλέον με ζεστό νερό και αφρόλουτρο μπανιέρα μου και με μιας χαλαρώνω... Όσο ειμαι μέσα σκέφτομαι τι να φορέσω.. Μμμμ θα φορέσω το μαύρο τζιν μου με την Adidas τιρκουάζ μπλούζα μου. Με μια κίνηση βγαίνω απο την μπανιέρα και ψάχνω για τα εσώρουχα μου αλλα δεν εισαι πουθενά.. "Μα πως;; Αφου εδω τα ειχα αφήσει.." ψυθιριζω στον εαυτό μου... Τυλίγω την πετσέτα γύρω απο το σώμα μου και βγαίνω στο δωμάτιο μου.. Εκει βλεπω τον Άρη με τα εσώρουχα μου στο χέρι του να τα κοιτάει.
"Τι κανεις εκει; Γιατι πήρες τα εσώρουχα μου;"
"Μμμμ και εγω που νόμιζα οτι θα φορουσες τις βράκες τις γιαγιάς μου... Ωραίο το μαύρο με το κόκκινο.. Θα ήθελα να το δω πανω σου.." Σηκώνει το βλέμμα του για πρώτη φορα και με παρατηρεί... ΟΟ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ ειχα ξεχάσει οτι ειμαι με την πετσέτα!!
"Επεισης βλεπω πως θα σου πηγαίνουν απίστευτα.."λεει πλησιάζοντας με. Εχουμε φτάσει σε απόσταση αναπνοής και τα χείλη μας σχεδόν αγγίζονται.
"Δεν πρόκειται ποτε να με δεις με τα εσώρουχα" του λέω με σιγανή φωνή που τρέμει... Διάολε γιατι με επηρεάζει τόσο;
"Δεν ειχα σκοπό να σε δω ποτε με τα εσώρουχα γλυκα" λεει ενώ σέρνει τον δείκτη του πανω στην κλείδα μου " γιατι πίστεψε με" λεει ενώ κανει μια παύση και με κοιτάει στα ματια "μπορω να σε δω και χωρις αυτα" Γυρνάει να φύγει με βλέμμα νικητή αλλα ειμαι πολυ περιφανη για να το αντέξω..
"Μήπως νομίζεις οτι θα ήθελα ποτε να με δεις γυμνή;; Σε σιχαίνομαι αγοράκι μου! Ούτε να σε βλεπω δεν θελω οχι να το κανουμε κιόλας!!" Του λέω με πιο σίγουρη και σταθερή φωνή πλέον αφου εχει απομακρυνθεί αρκετά ώστε να μην με επηρεάζει..
Γυρναει να με κοιτάξει και βλεπω ενα ειρωνικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του.
"Οχι γλυκα, ΕΓΩ ΔΕΝ ΘΕΛΩ να το κανω μαζι σου.. Δεν εχω ξεπέσει τόσο ώστε να αρκεστώ σε ενα μέτριο σεξ με μια μέτρια κοπέλα.. Μην εχεις αυταπάτες οτι σε θελω.. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα!! Σε μισώ με όλο μου το ειναι!!" Μετα απο αυτα του τα λόγια ειμαι έτοιμη να βάλω τα κλάματα αλλα δεν θα του κανω τη χάρη να με δει να κλαίω..
"Φύγε απο το δωμάτιο μου ΤΩΡΑ! Και να ξέρεις οτι τα αισθήματα ειναι αμοιβαία!" του λέω με σχετικά ήρεμη φωνή για να μην δείξω την λύπη μου και την απογοήτευση μου.. Την ποια;; Μισό λεπτό.. Εγω γιατι απογοητεύτηκα;; Αφου δεν τον θελω!! "Νομίζεις..."πετάγεται για αλλη μια φορα το υποσεινηδητο μου.. Ο Άρης ανοίγει την πόρτα και πειν φύγει γυρνάει με κοιτάει και μου λεει "Ίσως λεω ίσως εαν ντυνοσουν σαν γυναίκα να μου έκανες μια μικρή εντύπωση" και κλείνει γρήγορα την πόρτα πριν τον χτυπήσει το πρώτο αντικείμενο που βρήκα μπροστά μου για να του πετάξω.. Το γουρούνι τον γελοίο το ψώνιο που νομίζει οτι μπορει να εχει οποία θελει!! "Γιατι νομίζεις οτι δεν μπορει;;" ξαναλέει το υποσεινηδητο μου. ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΣΥ λεω φωναχτά.. Παει τρελάθηκα εξαιτίας του.. Όσο ντυνόμουν σκεφτόμουν πόσο όμορφος αντικειμενικά ειναι.. Ψηλός με μαύρα μαλλιά καστανα ματια και τέλειο σώμα.. Δεν ειναι κατι το ιδιαίτερο αλλα εχει μια λάμψη στα ματια του που σε μαγνητίζει.. Δεν ειναι το χρώμα αλλα ο τρόπος μου σε κοιτάνε κάποια ματια και σε κλειδώνουν μεςα τους για μια ζωη...Σε αντίθεση με εμενα που ειμαι συνηθισμένη.. 1.75 ύψος 60 κιλά καςτανα σγουρά μαλλιά και μπλε ματια..
Ντύνομαι γρήγορα και στεγνώνω τα μαλλιά μου... Αυτα δεν συνεργάζονται με εμενα με αποτέλεσμα να ειναι πιο φουντωτά απο ποτε.. Μην μπορώντας να κανω κατι άλλο βγαίνω απο το δωμάτιο και κατευθύνομαι στο σαλόνι... Κατεβαίνοντας τις σκάλες στο τελευταίο σκαλί γλιστράω με κατεύθυνση το πάτωμα αλλα τελευταία στιγμή ο Άρης με κρατάει σταθερή..
"Ευχαριςτω αλλα προτιμούσα να πεςω κάτω παρά να με σώσεις εσυ" του λεω κάπως άγρια αλλα του αξίζει..
"Ναι τωρα που το σκέφτομαι και εγω προτιμούσα να σε δω να πέφτεις κάτω και να γίνεσαι ρεζίλι"μου απαντάει το γουρούνι... Εγω χωρις να τον κοιτάξω πηγαίνω προς τον καναπέ.. Κάθομαι στην μια άκρη και ο Άρης στην αλλη.. Για ενα λεπτό,ο αδερφός μου και η Νινα που ειναι;;
"Άρη ο αδερφός μου που ειναι;"τον ρωτάω γεμάτη απορία..
"Στο δωμάτιο ο αδερφός σου και η Νινα πήγε να πάρει ποπ κορν." Μμμ μάλιστα όποτε ειμαστε οι δυο μας.. Γυρνάω και τον κοιτάω..
"Βλεπεις κατι ωραίο;;" Με ρωτάει αυτος με θράσος...
"Εχει περιθώρια βελτίωσης.."του απαντάω γρήγορα με αποτέλεσμα να ξαφνιαστεί.. Πριν προλάβει να πει κατι μπαίνει στο σπιτι η Νινα με μια σακούλα γεμάτη ποπ κορν και πατατάκια..
"Επ Έλενα ξύπνησες;; Πωωω τα μαλλιά σου ειναι φοβερά ετσι οπως τα εχεις κανει"
"Ευχαριςτω Νινακι μου"
"Τι λέτε ρε"πετάγεται ο Αρης. Γυρνάω και τον κοιτάω με ματια γουρλωμένα.. "Τωρα με τα μαλλιά σου ετσι μοιάζεις σαν λιοντάρι και απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο απο το ανθρώπινο είδος" λεει ενώ εχει σκάσει στα γέλια...
"Ναι Αρουλη εγω μοιάζω με λιοντάρι αλλα εσυ" λεω ενώ εχω πλησιάσει πολυ κοντά του στον καναπέ και ακουμπάω τον δείκτη μου στο στέρνο του "μοιάζεις με βοδι.. Και αν νομίζεις οτι με αυτα που λες με πληγώνεις κανεις μεγάλο λαθος.. Αντιθέτως με κανεις να γελάω και μου φτιάχνεις την διάθεση"τελειωνω την φράση μου πολυ κοντά στο αυτί του. Η Νινα βλέποντας την σκηνή λεει:
"ΕΙ ΕΙ μην φαγωθειτε παλι ΕΛΕΟΣ!! " Που να ξέρες λεω απο μεςα μου....
"Άντε ποτε θα δουμε την ταινία" ρωτάει ο Αρης εμφανώς νευριασμένος
"Πάω να φωνάξω τον Αγγελο" λεω ενώ ανεβαίνω τα σκαλιά δυο δυο..
Μετα απο 10 λεπτά καθόμαστε στον καναπέ και οι τέσσερις και βάζουμε την ταινία..
"Τι ταινία θα δουμε;"ρωτάω
"Επειδή εχω όρεξη να γελασω"λεει ο αδερφός μου "γιατι αρκετά κλάψαμε σήμερα, θα δουμε το Grown ups 2"
"Αααα τελεια" λεμε με μια φωνή εγω και η Νινα
"Πωωω σκατα.. Γιατι ρε φλωρε έβαλες κωμωδία;; Θρίλερ δεν σου ειπα να δουμε;;"ειπε ο Αρης απευθυνόμενος στον Άγγελο
"Αλλη φορα" απαντάει ο αδερφός μου...
Δυο ώρες μετα και έπειτα απο πολυ γέλιο η ταινία τελειώνει και σηκωνόμαστε απο την καναπέ.
"Άρη θες να μείνεις εδω σήμερα;"ρωτάει ο αδερφός μου
"Οκ μεγάλε "
"Νινα θες να μείνεις εδω σήμερα;"ρωτάω εγω μιας και δεν θελω να μείνω μονη
"Εννοειται ρε αγαπη" απαντάει η Νινα αμέσως..
"Ναι αλλα που θα κοιμηθεί ;"με ρωτάει ο αδερφός μου. "Αφου ο Αρης θα κοιμηθεί στον καναπέ!"
"Θα κοιμηθεί στο δωμάτιο μου ρε Άγγελε η Νινα" λεω ενώ ο Αρης με κοιτάει ευθεία στα ματια..
"Οκ τοτε καληνύχτα " λεμε όλοι. Ενώ όλοι πανε στα δωμάτια εγω μένω στην κουζίνα για να πιω λιγο νερό.. Ξαφνικά αισθάνομαι δυο χέρια να με κλείνουν ανάμεσα στον πάγκο της κουζίνας
"Μήπως θες να κοιμηθώ εγω μαζι σου αντί για την Νινα;"ρωτάει ενώ εγω γυρνάω για να τον αντικρίσω. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!! Τωρα το πρόσωπο μου απέχει απο το δίκο του μόλις λίγα χιλιοστά.
"Πίστεψε με" του λεω ενώ μιλάω με δυςκολια"θα προτειμουσα να κοιμηθώ παρέα με κατσαρίδες παρά με σένα στο ιδιο κρεβάτι"
Με κοιτάει και τα ματια του σκουραίνουν επικίνδυνα.. "Ξανασκέψου το. Μάλλον θα ειναι και η τελευταία φορα που στο ζητάει αυτο άντρας ετσι οπως εισαι" μου λεει ενώ πλέον εχει σκύψει και ψιθυρίζει στο αυτί μου
"Ούτε και αν ησουν ο τελευταίος αντρας στην γη. Και τωρα συγγνώμη γιατι αυριο πρεπει να ξυπνήσω νωρίς..." Λεω και ανεβαίνω τρέχοντας τις σκάλες αφήνοντας πισω μου έναν άφωνο Άρη..

ΛΟΙΠΟΝ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ 17 αλλα 19 και σπουδάζουν. ΕΛΕΠΙΖΩ ΝΑ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΟΥ. Ψηφίστε γράψτε μου σχόλιο και εννοειται θελω τις ιδέες σας!! Φιλάκια 😘😘