Love me or hate me

Κεφαλαιο 18 Γεναμε καλε!!! Γεναμε!!

Έχουν περάσει τέσσερις μηνες απο την ημερα που πήραμε την απόφαση να φύγουμε απο την Κρήτη και να εγκατασταθούμε στην Αθηνα. Ολοι συμφωνήσαμε οτι ειναι πολυ καλύτερο να απομακρυνθούμε για λιγο καιρο ή και για παντα. Ο χαμός του ενός μωρού σημάδεψε όλη την οικογένεια. Δηλαδη την Νινα τον Αγγελο τον Αρη και εμενα. Πλέον εμεις ειμαστε οικογένεια.

Οταν βγήκε η Νινα απο το νοσοκομειο ηταν σε πολυ κακή κατάσταση... Έκλαιγε πολυ συχνά και κλειδωνωταν στο δωματιο της. Πέρασαν τρεις μηνες που ηταν σε αυτη την κατάσταση μέχρι που αποφασίσαμε να φύγουμε.

Μπαίνοντας στο πλοίο για Πειραιά αισθάνθηκα πως αφήνω πισω όλη μου την ζωη... Ο αδερφός μου φαινόταν πιο ήρεμος και ανάλαφρος μαλλον γιατι φεύγουμε απο τον κίνδυνο. Η Νινα φαινόταν πιο ήρεμη ενω ο Αρης πραγματικα χαρούμενος. Φτάνοντας Αθηνα μείναμε για λιγο σε μια θεια της Νίνας μέχρι να βρούμε σπιτι και δουλεια... Ψάξαμε ελάχιστα και ήμασταν πολυ τυχεροί αφου βρήκαμε αμεςως δυο διαμερίσματα στην ίδια πολυκατοικία και στον ιδιο όροφο στην Πετρούπολη. Με την Νινα πολυ κοντά στην γεννά αποφασίσαμε να μείνουμε ξεχωριστά αφου πλέον ο αδερφός μου εχει την δικη του οικογένεια.

"Τι σκεφτεσαι εσυ;;"με ρωτάει ο αδερφός μου και με βγάζει απο τον λυθαργο μου. Καθομαι στον καναπε του σπιτιού του και βλεπουμε τηλεόραση. Ο Αρης ψάχνει για δουλεια και η Νινα κανει μπάνιο.

"Σκεφτομαι ποςο άλλαξε η ζωη μας μεςα σε τοσο μικρο χρονικό διάστημα."και δεν εχω καθολου άδικο... Συνέβησαν τόσα πολλα...

"Ναι αλλα ειμαστε ακομη μαζι"με παίρνει αγκαλιά και με κουνάει. "Και θα εισαι παντα η μικρη μου αδερφούλα."λεει και με φιλάει στο κεφαλι. Χτυπαει το κουδούνι και τρέχω να ανοίξω την πορτα.

"Μωρο μου"με σηκώνει ο Αρης στα χερια του και νε φέρνει σβούρες

"Μου ελειψες"του λεω και ακουω τον αδερφο μου να γελάει.
"Εχεις να τον δεις τρεις το πολυ τέσσερις ώρες... Πως ειναι δυνατόν να σου έλειψε;"δεν απανταω όμως ουτε ο Αρης που γελάει φανερά ευχαριστημένος που ειμαι τοσο εξαρτημένη απο αυτον.

"Παμε για μπάνιο;"με ρωτάει μετα απο κανα δεκάλεπτο που καθόμαστε στον καναπε.

"Ρε Αρη ειμαι πολυ κρυουλιαρα.. Ασε να ζεστάνει λιγο ακομη ο καιρος και θα παμε στη θαλασσα."φαίνεται αμεταπιστος όμως.

"Εχει 34 βαθμούς...Ποσο να ζεστάνει ακομη; ΑΝΤΕ παμε να φορέσουμε μαγιώ δίπλα. Άγγελε θα έρθετε;"ρωτάει τον αδερφο μου.