𝙼𝚎𝚊𝚗 𝚃𝚘 𝙱𝚎 || 𝙽𝚊𝚖𝚓𝚒𝚗 [𝙾𝚗 𝙶𝚘𝚒𝚗𝚐]

Ep 15

[Unicode]

One month later;

အင်ချွန်းလေဆိပ်ပေါ်ခြေချချခြင်းနမ်ဂျွန်းပျော်နေမိသည်။နှစ်တွေအကြာကြီးသူစီစဉ်ထားတဲ့အရာတွေအကောင်အထည်ဖော်ရတော့မည်မလား။အဓိကကသူလွမ်းနေခဲ့တဲ့သူကိုလည်းမကြာခင်ပြန်တွေ့ရတော့မည်လေ။

"ဝါး ပျော်စရာကြီး နောက်ဆုံးတော့ကိုရီးယားကိုရောက်လာပြီ"

ဂျီမင်းကဘေးမှာရပ်၍ပြောနေခြင်းပင်။

"ဟျောင်း အိမ်ကကားလာကြိုမှာမလား"

"အင်း အဒေါ်ကတော့ကားလွှတ်လိုက်မယ်ပြောတာပဲ"

"အဲ့တာဆိုကျွန်တော်တို့အပြင်မှာသွားစောင့်မယ်လေ လေကောင်းလေသန့်လည်းရှူရင်း"

ထယ်ယောင်းကပြောလာတော့သူလည်းခေါင်းငြိမ့်ရင်းလေဆိပ်အပြင်ဘက်ကိုထွက်လာလိုက်သည်။ဒါ 7နှစ်ကြာမှကိုရီးယားမြေကိုပြန်နင်းရခြင်းပင်။အမှန်အတိုင်းပြောရရင်သူလွမ်းနေခဲ့တာ။

"ဟို သူဌေးကင်မ်နမ်ဂျွန်း ဟုတ်ပါတယ်နော်"

"အာ ကျွန်တော်တို့ကိုကြိုဖို့အဒေါ်လွှတ်လိုက်တာလား"

"ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ"

"အဲ့တာဆိုလည်း သွားရအောင်လေ ထယ်လေးနဲ့ဂျီမင်း ကားရောက်ပြီသွားမယ်လေ"

"ဟုတ်ကဲ့ ဟျောင်း!!"

ဓာတ်ပုံအရိုက်ကောင်းနေတဲ့နှစ်ယောက်သားကိုလည်းသူမနည်းလှမ်းခေါ်ရသေးသည်။

ကားပေါ်ရောက်တော့ ဂျီမင်းနှင့်ထယ်ယောင်းမှာအိပ်ပျော်သွားကြပြီ။နမ်ဂျွန်းကတော့ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုလိုက်ကြည့်ရင်းအတွေးကမ္ဘာထဲသို့။

"ရောက်ပါပြီ သူဌေး"

"Namjoon ah"

"အဒေါ်"

ကားဆိုက်ဆိုက်ချင်းအဒေါ်ကအိမ်ကနေပြေးထွက်လာကာသူ့အားတန်းဖက်တော့သည်။အဒေါ်ဘယ်လောက်တောင်လွမ်းနေလိမ့်မလဲ။

"ကြည့်ပါဦး ပိန်သွားလိုက်တာ အစားကောင်းကောင်းမစားဘူးလားသား"

"အခုတလောအလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ရှုပ်နေလို့ပါ အဒေါ်ရဲ့ ကျွန်တော်အဒေါ့်ကိုလွမ်းနေတာ"