𝙼𝚎𝚊𝚗 𝚃𝚘 𝙱𝚎 || 𝙽𝚊𝚖𝚓𝚒𝚗 [𝙾𝚗 𝙶𝚘𝚒𝚗𝚐]

Ep 12

[Unicode]

ဆော့ဂျင် နမ်ဂျွန်းနဲ့မတွေ့ဖြစ်တာဒီနေ့ဆိုတစ်ပတ်ပင်ပြည့်ပြီ။ သူတို့ပတ်သတ်ခဲ့သမျှကိစ္စအားလုံးကိုအပြတ်ဖျက်နိုင်ခဲ့သည်ဆိုသော်လည်း နမ်ဂျွန်းအပေါ်ထားသောသံယောဇဉ်ကတော့ကျန်သေးသည်မဟုတ်လား။အနည်းဆုံးတော့သူရှင်းပြပြီးချင်မိသေးသည်။နမ်ဂျွန်းတို့မေဂျာဘက်သွားတော့လည်းမတွေ့တာကြောင့်စိတ်ညစ်ညစ်နှင့်သာပြန်ထွက်လာရသည်။ နမ်ဂျွန်းကျွန်တော့်ကိုတော်တော်စိတ်ဆိုးသွားပုံပဲ....။

အတန်းထဲရောက်တော့လည်းလူကသိပ်မရှိသေး။သူလည်းလူရှင်းတဲ့တစ်နေရာမှာဝင်ထိုင်ပြီးနားကြပ်တက်ကာမှောက်အိပ်နေလိုက်သည်။

"Hyung!!!hyung"

မှေးခနဲဖြစ်သွားတော့မှလက်ကိုအတင်းလာလှုပ်နှိုးသောကြောင့်လူကဆတ်ခနဲ။သေချာသည် ဒါ ဂျောင်ဟိုဆော့လက်ချက်ပင်။

"ရား...ငါအိပ်နေတာကို"

"အာရီဂူး ယွန်းဂီhyungရဲ့ဓာတ်တွေက hyungဆီကူးသွားပြီလား"

ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ ယွန်းဂီရဲ့မျက်စောင်းထိုးခြင်းကိုဟိုဆော့ခံလိုက်ရပါသေးသည်။

"မဟုတ်ပါဘူးကွာ မင်းတို့မရောက်သေးလို့စောင့်နေရင်းမှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတာ မင်းက‌ဖြည်းဖြည်းနှိုးလည်းရရဲ့သားနဲ့အလန့်တကြားလာလုပ်တာကို"

"ဟီးဟီး mian"

"အော်ဒါနဲ့ hyungကိုပြောစရာရှိလို့"

"အေးဘာလဲ"

ဟိုဆော့ကဆက်မပြောပဲ ပြောရင်ကောင်းမလားမပြောရင်ကောင်းမလားစဉ်းစားနေပုံရသည်။

"ဘာပြောမလို့လဲကွ"

"ကင်မ်နမ်ဂျွန်းကျောင်းထွက်သွားပြီတဲ့"

ယွန်းဂီကဝင်ပြောလိုက်ခြင်းပင်။

"ဟင် ဟုတ်လို့လားကွာ"

"ဟုတ်တယ် hyungရဲ့‌ကျောင်းထွက်ပြီးနိုင်ငံခြားမှာကျောင်းသွားတက်တာတဲ့ ပြောနေကြတာတော့"

ဟိုဆော့နဲ့ယွန်းဂီပြောတာတွေကိုသူမယုံနိုင်သေး။နမ်ဂျွန်းကတကယ်ထွက်သွားတာလား။