Şegaf

4.BÖLÜM

❝Kadınları nikahlamak istediğinizi (onlara) sezdirmenizde ya da böyle bir isteği gönlünüzde saklamanızda sizin için bir sakınca yoktur. Gerçekte Allah, sizin onları (kalbinizden geçirip) anacağınızı bilir. Sakın bilinen (meşru) sözler dışında onlarla gizlice vaatleşmeyin; bekleme süresi tamamlanıncaya kadar nikâh bağını bağlamaya kesin karar vermeyin. Ve bilin ki, elbette Allah kalbinizden geçeni bilmektedir.❞

Bakara Suresi - 235

•◦ ❈ ◦•

4.BÖLÜM

Aklım hâlâ rüyamdaydı. Rüyamın güzelliği bir yana anlamı kafamı karıştırmıştı. Tüm parçaları birleştirdiğimde çıkardığım sonuç Cihan'la yürüyeceğim bir evlilik yolu oluyordu. Gözlerimi kapattım ama uyuyamadım. Oflayarak doğruldum ve sırtımı başlığa yasladım. Yüzümüm ellerimin arasına aldım ve "Allah'ım hayırlı değilse zihnimin bulanmasına izin verme," diye dua ettim.

Zihnim karmakarışıktı. Aniden gelişen olaylar için bir karara varsam da devamında ne olacağı hakkında düşünüp duruyordum. Cihan ve ailesi evlilik amacıyla bize gelirlerse onlara cevabımızın olumlu olduğunu söyleyecektik, evet, ama ya onlar Cihan için değil de bir başkası için beni düşünmüşlerse? Bu ihtimal üzerine düşündüm. Cevabım sadece Cihan için oluyor, tanımadığım biri için beni düşünmüş olmaları fikri beni tedirgin ediyordu. Sürprizleri ve belirsizliği sevmiyordum.

Telefonumu aldım ve kafamdaki soru işaretlerini giderebileceğim bir video aramaya koyuldum. Sohbet tarzı kısa bir video bulduğumda üzerine tıkladım. Genç bir kadının kendi evliliğinin arifesinde yaşadıklarını anlattığı bir videoydu. Kulaklığımı taktığımda video çoktan başlamıştı. Başa sarıp dikkatle dinlemeye başladım. Kadın endişelerinden bahsettikçe kendi endişelerim gün yüzüne çıkıyordu. Endişelerimiz kendimiz için değil karşı taraf içindi. Karşı tarafı tam olarak bilemediğimizden endişeleniyorduk. Kadın "Endişelerimi görüp kendimi geriye çekmedim, eş adayımı tanımaya karar verdim. Onu tanıdım, onu sevdim. O andan sonrası ışık hızıyla yaşandı zaten," dediğinde biraz da olsa rahatladığımı hissederek videoyu kapattım. Saati kontrol edip ezana üç saatten fazla olduğunu gördüğümde geri yatar pozisyona geçtim. "Allah'ım bana rahatlık ver, endişelerimi gider," dedikten sonra gözlerimi kapattım. Bu defa zihnimin içi rahatladığından uyuyabildim.

Alarmı duymamış olmalıydım ki adımın seslenilmesiyle uyandım. Sena elini omzuma koymuş sıkıyor, "Abla?" diye sesleniyordu. Hiçbir şey söylemeden yataktan çıkıp banyoya girdim. Her ay düzensiz olduğum o döneme girdiğimi gördüğümde temizliğimi yapıp banyodan çıktım. Odada hazırlanan Sena'nın yanına gidip "Ben kılmıyorum," dedim. Anlayıp kafasını salladığında camı açıp içeri hava girmesini sağladım. Mutfağa giderek çay koydum ve odaya dönüp camı kapattım. Yatağımı toplayıp içeri giren Sena'ya baktım. Aynı anda odadan çıkıp mutfağa gittik, ben kahvaltı masasını hazırlarken o da çayı demledi. Ailecek yaptığımız kahvaltının ardından annem ablam için hazırlık yapacağını söyledi. "Kalıp yardım etmek isterdim ama okula gitmem lazım. Keşke başka bir gün çağırsaydık," dedim.

"Bir şey olmaz, Verda hiç yemek yapmıyor değilim ya!" anneme sadece gülümsedim. Babam annemin yanına gelip "Ben sana yardım ederim," dedi. "Damat da geliyor değil mi?"

Annem "Evet," deyip babamın kolunu okşadı. Gülümsüyordu. İkisine de her baktığımda birbirlerine olan sevgilerinin bitmediğini, asla da bitmeyeceğini görüyordum. Anne ve babamla vedalaşıp Sena'yla birlikte evden çıktık. Onu okuluna bırakıp kendi okuluma yöneldim. Yol kenarında gördüğüm satıcıyla birlikte durup birkaç tane simit aldım. Okulun bahçesine arabayı park edip okula girdim. Nöbetçi öğrenci yanıma gelip "Günaydın," dediğinde ona gülümseyerek karşılık verdim ve simit ikram ettim. Teşekkür edip "İyi dersler," dediğinde yanından uzaklaşıp merdivenleri çıktım. Okul müdürünü görüp selam verdiğimde kısaca sohbet ettik. Öğretmenler odasına girdiğimde arkadaşlarımı bir arada buldum, anlaşılan bu defa en geç ben gelmiştim. Simitleri masaya koyup üzerimdeki ceketi çıkardım. Fadime çayları getirdiğinde yanlarına oturdum ve sohbetlerine ortak oldum.