Şegaf

6.BÖLÜM

Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Keyifli okumalar!
Instagram:veskerazem

6.BÖLÜM

Zübeyde teyzenin yanından ayrılıp evime döndüm. Örtümü açıp saçlarımı dağıttım ve baş ağrımın geçmesi için çabaladım. Geçmeyecek gibi olduğunu anladığımda bir ilaç içip koltuğa uzandım. Aklımda Zübeyde teyzenin söyledikleri vardı. Cihan'la aramızda hiçbir şey olmasa da bu durum canımı sıkıyordu, ne de olsa adı şu an benimle anılıyordu. Düşünürken aklıma ona gül için teşekkür etmediğim geldi. Bu bahaneyle mesaj atıp nabzını yoklayabilirdim. Telefonumu alıp uygulamaya girdim. İsminin üzerine tıklayıp yazmaya başladım.

Verda: Gül için teşekkür ederim.

Verda: Biraz geç oldu ama kusura bakma :)

Mesajıma hemen cevap vermesini istiyordum. Zihnimden bedenime yayılan bir his vardı, ne olduğunu bilmek istiyordum. Cihan'ın şu an ne yaptığını bilmek istiyordum. Bana, benden hoşlandığını söyledikten sonra başka kadınlarla bir arada olmasını istemiyordum. Aslında, Cihan'ın gözümden düşmesini istemiyordum.

Mesaj bildirimi geldiğinde hızla telefonumun ekranının aydınlanmasını sağladım. Cihan'dan cevap geldiğini gördüğümde heyecanıma yenik düştüm ve hemen okumaya başladım.

Cihan: Rica ederim. Beğenmiş olduğunu umuyorum. Seni gülümsetebildi mi?

Verda: Evet, gülümsetti.

Sena'yı okuldan alacağımı unutmamak için alarm kurmuştum. Alarm çaldığında koltuktan kalktım ve örtümü yaptım, üzerimi düzeltip evden çıktım. Merdivenlerden inerken bir yandan da Cihan'a mesaj yazıyordum.

Verda: Nasılsın?

Arabaya bindiğimde cevap geldi. Arabayı çalıştırmadan önce okudum.

Cihan: Sen yazdın, daha iyi oldum. Sen nasılsın?

Verda: Bende iyiyim. Sena'yı almaya gidiyorum.

Ona ne yaptığımı neden söylediğimi bilmiyordum. Sanırım onun da bana ne yaptığını söylemesini istiyordum. İsteğimi yerine getirmesini umuyordum. Arabayı çalıştırdım, bir şarkı açıp sesini kıstım. Kendi kendime şarkıya eşlik ederken Cihan'ın mesajlarıma anında yanıt vermediğini hatırladım. O yazana kadar bir daha mesaj atmamayı aklımın bir köşesine yazdım ve Sena'nın okulunun önünde durdum. Bildirim geldiğinde ekrandan kimin mesaj attığına baktım; Cihan olduğunu gördüğümde mesajı okumadım. Üç dakikanın ardından çıkış zili çaldığında telefonu elime alıp mesajı okudum.

Cihan: Ben de yemekteyim. Yazdığını görünce heyecandan yemek yemeyi unutmuş olabilirim.

Hafifçe güldüm, Sena'yı gördüğümde kornaya bastım. Arabaya bindiğinde "Nasılsın?" diye sordu. "İyiyim," cevabını verip arabayı çalıştırdım ve evin yolunu tuttum. "Ne yaptın bensiz? Eminim çok sıkılmışsındır!"

"Gerçekten çok sıkıldım," diyerek dalga geçtim.

Sessizleşip dışarıyı izlemeye başladı. Kırmızı ışıkta durup Cihan'a cevap vermediğimi hatırlayıp telefonumu elime alıp bir utanan bir emoji gönderdim ve afiyet olsun yazdım. Bana yazdığı mesajlara ne cevap vereceğimi bilemiyordum bazı zamanlar. Yeniden hareket ettiğimizde kafasını bana çevirdi ve "Lahmacun alalım mı?" diye sordu. "Olur," deyip arabayı park ettim ve "Bu sabah Zübeyde teyze beni kahvaltıya davet etti, acaba onlara da alsam mı?" diye sordum.

"Bence alalım," dedi. "Hem Cihan ağabeyi de görmüş olursun."

Adını söyleyerek kızdım ve arabadan indim. Peşimden geldiğinde içeri girip siparişi verdim ve sandalyeye oturdum. "Bir işin var mı buralarda?" diye sorup Sena'ya baktım. "Yok ama şuradaki mağazaya gidelim mi?" Erkeklerin çoğunlukta olduğu ortamlarda bulunmayı sevmediğimden teklifini kabul ettim ve satıcı adamın verdiği süreye kadar döneceğimizi söyledim.