Yürümeye başladığında karanlık sokaktaki sokak lambalarının sarı ışıkları sadece kendini aydınlatırken heryerden birşey çıkabilirmiş gibi hissediyordum. Ona yaklaşmaya çalışırken yolun boş olması da tedirginliğimi arttırıyordu.
Karanlıktan gelen se...
Bunu söyleyeyim şarkının sözlerine dikkat edin bazı sözler ritimleriyle kalbimize dokunur bu da benim için o şarkılardan biri galiba.
İyi okumalar...♡
Unutmadan burası önemli Her bölüme önemli bir söz bırakmaya karar verdim bu ilki olsun: Karanlığa mahkûm edilmiş bedenlerimizin kurtarıcısı olacak ruhlarımız🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hiç kendinizi ait olmadığınız bir yapbozun parçası gibi hissettiniz mi? Ben hala ne olduğuna anlam veremiyorum.Savaşmak zorunda olduğumu biliyorum ama karşımda savaşabileceğim kimse yok. Bütün Dünyadaki insanlar bir olmuş ve aklımı kaçırmam için bana oyun oynuyordu...
Ve herşeyin benim için sonu gelmiş gibiydi.Öleceğini öğrenen bir kişinin son günlerini mutlu geçirmesi gibi, öleceğimi ve buradan kurtulamayacağımı içimde biryerlerde hissediyordum.Ama yine de buradan kurtulabilmek için çabalıyordum...
Hayat benim için bundan önce güzeldi. Belki de sorun buydu. Herşeyin iyi olması şimdi o sıradan hayatım daha mükemmel görünüyordu oysa ki... Ne yapmalıydım nasıl davranmalıydım hiçbir fikrim yoktu ama herşeyin sonu olduğu gibi bunun da bir sonu olmalıydı.
"Benim biraz işim var sen başla ben geleceğim."
Odasına girip kapıyı kapatırken öylece baktım.
Çalıştığımız odaya gidecekken geri döndüm. Neden her dediğini yaptığımı anlayamıyordum. Dikkatlice odasının önüne geldiğimde kulağımı kapıya yasladım. Kulaklarım herşeyi net bir şekilde duyarken beni buradan kurtaracak birşeyler duymayı ümit ediyordum.
"Kimlikleri nereden alacağız?"
"Tamam."
"Evet sadece bir iki gün burada kalacağız. Kimlikleri almaya gittiğimizde evi terk ederiz."
konuşmasında sürekli çoğul konuşuyordu. Evde ikimizden başka kimse olmadığına göre bu demek oluyordu ki beni de yanında götürecekti. Sürekli kimlik değiştirdiğini biliyordum. Ama elinde kendine yetecek kadar kimlik vardı... Dışarı çıktığımızda ondan kurtulmanın bir yolunu bulacaktım.
2 gün önce...
Karşımdaki adamın yeşil gözlerine baktım.Herşey o kadar anlamsızdı ki. Beni zorla bu odaya getirip kendimi savunmayı öğretecekti. Ben daha direnirdim de boş bir odada oturmamın bir anlamı yoktu. Belki ondan kurtulmaya çalışırken öğrettikleri birişe yarayabilirdi...
"Şimdi ayaklarını omuz genişliğinde açıp sağ ayağını biraz öne uzat,ve ellerini sıkıca yumruk yap"
söylediklerini yaparken o da aynısını yapmıştı. Yanıma gelip kolumun birini biraz yukarı kaldırdı. Bana dokunmasını istemesem de kötü bir niyeti olmadığının farkındaydım.
