Yürümeye başladığında karanlık sokaktaki sokak lambalarının sarı ışıkları sadece kendini aydınlatırken heryerden birşey çıkabilirmiş gibi hissediyordum. Ona yaklaşmaya çalışırken yolun boş olması da tedirginliğimi arttırıyordu.
Karanlıktan gelen se...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hepinize merhaba sevgili sevgililerim. Yine güzel bir bölümle bir aradayız. Lafı uzatmadan sizleri bölümle baş başa bırakıyorum. Parmaklarınızın altındaki yıldızlara dokunmayı unutmayın.
İyi okumalar:)
"Gözlerimiz birbirine bakarken ruhlarımız birbirine yabancıydı. Ben ona yabancıydım."
Yanımda hissettiğim hareketlilik ile gözlerimi açmaya çalıştım. Kapı sesi ile gözlerim açılırken odadan çıkmıştı. Katil olduğum günden beri ilk kez ürkütücü rüyalar görmeden uyumuştum. Belki de bundan sonra görmeyecektim. Uykumun olmadığını fark etsem de yerimden kalkmadım. Bir süre bekledikten sonra ayağa kalktım . Üzerimdeki mükemmel kıyafetlerle(!) Odadan çıktım. Sinem ve Karan hararetli bir şekilde konuşuyordu.
Karan "İkimiz yapabiliriz."
Simge"İkimiz yapamayız.Eğer sen Ömere zarar vermeseydin!"
Karan "Sakın o konuyu açma Simge!"
Simge "Diyelim ki ikimiz gittik, kızı napacaksın? Destek almak isteseydik kendimiz için alırdık."
Karan "Düşüneceğim tamam mı!"
Simge"Onu da götürelim. Bize yardım eder."
Karan"Hayır."
Karan kararlı sesiyle cümleyi noktalasa da Simge ısrar ediyordu.
Simge "Onu bu şekilde etraftan koruyamazsın."
Karan "Onu korumuyorum. Ne kadar korkak olduğunu görmüyor musun?"
Bunları söylerken gözlerimin içine bakıyordu. Konuşmanın sonunda konunun benimle ilgili olduğunu idrak edebildim. Ayakta dikilmeyi bırakıp yanlarına gittim.
"Size yardım edebilirim."
Onlardan çok kendime yardım etmek istiyordum. İkisi de sessizdi çünkü böyle birşeyi kabul etmeyeceğimi biliyor gibilerdi.
"Gerçekten. Yapabileceğim birşeyse neden olmasın?"
Simge "Konuşurken yardım edebileceğini düşünüyordum ama şimdi işleri batırman bizi bitirir. En iyisi uzak durman."
O bile ne istediğini bilemezken ben nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum.
"Ben acıktım."
Alakasızca söylediğim ama doğru olan cümleyi yargılamamaları gerekti.
Simge "Üzerimize birşeyler giyip gidelim. Konuşmaya sonra devam ederiz."
Simgenin arkasından ilerlerken sert olan bu kızın aslında görünen kısmı duvarlarıydı. Ve o duvarların ardında masum bir kız çocuğunun olduğunu gözlerinde görebiliyordum. Ve bu kızın aksine Karan'ı hiç anlayamıyordum. O kadar farklı dilleri konuşuyorduk ki jest ve mimiklerimiz bile örtüşmüyordu. Simge kıyafetlerine bakıp uygun olanını seçmeye çalışırken yatağın üzerine uzandım.
