Yürümeye başladığında karanlık sokaktaki sokak lambalarının sarı ışıkları sadece kendini aydınlatırken heryerden birşey çıkabilirmiş gibi hissediyordum. Ona yaklaşmaya çalışırken yolun boş olması da tedirginliğimi arttırıyordu.
Karanlıktan gelen se...
Bu kez müziğin sesini biraz kısın çünkü bölümü bu şarkıyla yazmadım ve okumadım. Ama berbat olmadığına eminim çünkü şarkı güzel🖤
İyi okumalar sevgili okurlarım😘
"Beni istediği şeylere inandırmıştı. Oysa aramızda güven gibi bir duygunun söz konusu olması dahi imkansızken..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İzlemeye devam edersem yüreğimin bu yıpranışı daha fazla kaldıramayacağını biliyordum. Arabaya bindiğimde o da binmişti. Kaçmaya çalışmadığım için şaşırmış olmalıydı. Düşüncelerimin içinde boğulurken hiçbir çıkış yolu olmadığının farkındaydım. Eğer yanınızda kimse yoksa varolmanın anlamı neydi? Anlıyordum ki beni anlamlı kılan şey de beni seven insanlardı. Peki şimdi ne olacaktı? Mesela ben eskisi gibi olabilir miydim?
İçimdeki küçük çocuk yavaşça yok olurken yerini alan ve kötülüğün bir bedene dönüşmüş olan halim, benim bile bilmediğim taraflarımı ortaya koyacağını biliyordum. Amacım hep aynı olacaktı. Ama yürüdüğüm yolun değişmesi hedefimi asla değiştirmeyecekti.
Kırılan bütün parçalarımı toplarken kesikler sadece benim canımı yakıyordu. Olanlar bana olmuştu. Herkes bir şekilde devam edecekti. Benim iyileşmemi zaman sağlayabilecek miydi? Bidiğim birşey varsa o da böyle gitmeyeceğiydi. Asla ağlama! içimden tekrar ettiğim küçük kelimeye sığınmaya çalışsam da artık benim için hiçbir liman kalmamıştı. Her yağmur damlasıyla canlanan toprak sel olsa da hiçbir zaman yağmura doymayacağını bilirdi. Bende her ne kadar ağlasam da içimdeki alevlerin küle dönmeyeceğini biliyordum.
"Bir anlaşma yapmalıyız."
Düşünürken herşeyin ona bağlı olduğunu biliyordum. Anlaşma yapacak durumda değildim. Ben ona bağlıydım ama onun da bağlı olmak zorunda olduğu şeyler vardı.
"İstediğin şeyleri biraz düşün. Ama bir sınır olduğunu ve bunu istesen de aşamayacağını bil. Unutma herşey şartlara bağlı."
Sesindeki tını bile zihnime o kadar büyük bir baskı uyguluyordu ki... İsteyeceğim şeyleri düşünmeye başladım. Ve zihnimde tutamayacağım kadar çok şey istediğimi fark ettim. Ne kadar çok şey istersem belki de benden bir an önce kurtulmak isterdi.
Yolda giderken İzmir yazısının üzerinin çizili olduğu tabelaya bakarken gülümsedim. Yeni bir şehir ve yeni bir başlangıç beni bekliyordu. Artık kaçmanın değil, yüzleşmenin zamanı gelmişti...
Saatler sonra durduğumuzda yürümek istemiyordum. Ama birşey demedim. Arabanın kapısını açtığında ona şaşkınlıkla baktım.
"Dışarı böyle çıkmayacaksın değil mi?"
Karan "Neden? Rahatsız mı oldun?"
Ne yaparsan yap.
Arabadan inerken eliyle uzun saçlarını geriye doğru taradı. Etraftaki insanlar bize iğneleyici bakışlar atarken onun pek umrunda değildi.
