Project: I Love You (Academic Strand Series #1)

CHAPTER FOURTEEN

#PILY14

Thursday night and I decided to sneak inside Kuya’s room. He was outside the house, probably went to play basketball again.

Saktong naroon ang cellphone niya nakacharge kaya naman pinakialaman ko ito.

If I want to know something, phone evidences are enough to accused him guilty.

His phone won’t open because it is lock. I have to try a 6 digit pin to unlock it. Sinubukan ko ang birthday ni Kuya at hindi nga ako nagkamali dahil nabuksan ito.

Agad akong pumunta sa messages niya. It was full of flood messages mula sa mga hindi ko kilalang babae.

They say sikat daw si Kuya sa college school nito kaya marami siyang tagahanga.

Hindi naman nagtagal at nakita ko rin ang pangalan ni Francesca doon.

Nagdadalawang isip pa akong buksan iyon pero agad akong nacurious nang ang huling message ni Kuya ay one hour ago lang and it says “Sunduin kita bukas.”

I opened it and read some of their messages. Hindi na ako nagpatuloy pa dahil sa paraan pa lang ng pagrereply nila sa isa’t isa ay mahahalata mo nang may namamagitan nga sa kanila.

“Anong ginagawa mo?!”

Napabalikwas ako at nabitawan ang phone ni kuya. Dali-dali siyang lumapit at kinuha ito.

“May relasyon ba kayo ng kaibigan ko?” diretso kong tanong.

Napatigil si Kuya at hindi makapagsalita.

“May relasyon ba kayo ni Francesca Kuya?” I repeated.

“Oo.”

Napapikit ako sa sagot niya. Hindi ako makapaniwalang mangyayari ito.

“Bakit? Sasaktan mo lang siya Kuya!”

“Blaire-“

“Ang sabi mo hindi ka papatol sa bata? Kuya parang kapatid mo na yun. Sasaktan mo lang si Francesca. Idadagdag mo lang siya sa mga babae mo!”

Ayokong masaktan ang kaibigan ko. Hindi seryoso si Kuya sa mga babae niya. Alam ko yun, alam ni Francesca yun pero bakit?

“Hindi ko alam Blaire okay. Hindi ko alam. Nagising na lang ako isang araw na gusto ko na siya.”

“Pero Kuya-“

“Hindi ko siya sasaktan Blaire. Iba siya sa mga babaeng nagustuhan ko. Ibang-iba siya.”

I sighed. “Fine I’ll talk to her.” Sabi ko at nagmartsa palabas.

Kinabukasan pagkapasok agad sa klase ay binakuran ko na si Francesca. I dragged her to the side of our building.

She was totally confused and clueless.

“Don’t you dare lie to me Francesca, my brother already told me.” I said with my hands both on waist.

Her mouth circled, together with her eyes. She was really shocked.

“Blaire” She then said, sounding so guilty.

Tinaasan ko lang siya ng kilay.

“I’m sorry I didn’t tell you. Natakot kasi ako baka hindi ka pumayag.”

“You know how sly my brother is. There is a 100 percent probability na masaktan ka lang sa huli.” I said full of concern.

“Alam ko.” Yumuko ito. “Pero mahal ko siya Blaire. I know exactly what will happen in the end but I don’t care. I’m willing to takew the risk, I’m willing to be hurt. That’s how I love him.”