Project: I Love You (Academic Strand Series #1)

CHAPTER FIFTEEN

#PILY15

One year ago...

"Seriously Blaire? Hindi dapat pinapalampas ang ganitong mga pagkakataon."

Jasmine was so excited when I told them that I was invited to a school in Manila.

Matapos kong mapanalunan ang championship sa isang quiz bee ay may nag offer sa akin na school. They wanted to gave me full scholarship as long as I study in their campus.

It was indeed a great opportunity.

Mom was so glad upon hearing it.

Me either, but I don't want to be away from my family and friends.

Marami namang magagandang school sa lugar namin.

Even Saint Rios High School was a great school para sa senior high level ko.

I don't know what to do. They say magtatake pa daw muna ako ng exam para makapasok ako and to think na next week na ang exam ay sobrang kinakabahan ako.

Kung ano ang kalalabasan ay tatanggapin ko na lamang. I wanted to pass too. It was an opportunity I should not miss after all.

"Alam mo Bes kailangang icelebrate natin iyan." Francesca said.

Lumapit siya sa amin at may ipinakita mula sa cellphone niya.

It was a beautiful place, a garden-like resto with full of lights. Gabi ito kinunan kaya naman napakaganda nitong tingnan.

"Saan yan?" I asked.

"Sa bayan. Punta tayo doon dali. Kakabukas lang nito at dinadayo na ng mga tao kaya nga lang tuwing gabi lang sila open."

"Mukha namang mamahalin eh, kaya ba natin yan?" nag-aalangang tanong ni Jasmine.

"Duhh mahal ka dyan. 300 lang buffet nila. All in one na."

"Sure." Napatingin ang dalawa sa akin. "Punta tayo doon bukas. Libre ko na sa inyo."

"Yes!" They exclaimed.

Basta usapang libre, payag agad.

Pagkadating ko sa bahay ay agad akong nagtungo sa kusina. Doon ay nakita ko si mama na naghahanda ng ulam.

I slowly went to her and hugged her from behind.

"Hi Ma."

"Ay susmaryosep! Ikaw lang pala Blaire."

Napahagikgik ako sa reaksyon niya nang magulat ito.

"Alam mo Ma, hindi siguro ako magiging ganito kaganda kung hindi ako nagmana sayo. Napakaswerte ko dahil may napakaganda akong mama." Nakangiti kong sabi.

"Blaire anak hindi mo na ako kailangang bulahin, anong kailangan mo?"

Nawala ang ngiti ko dahil nabuking agad ako ni mama. Ganun ba yun ka obvious?

"Pwede ba kaming lumabas ng mga kaibigan ko bukas ng gabi? May bagong bukas na resto sa bayan na gusto naming mapuntahan Ma." I tried my best to sound soft and sweet.

"Bakit gabi pa anak? Pwede namang sa umaga o hapon."

"Ma naman, baka ito na ang huling beses na makasama ko sila. Mag-aaral ako sa Manila remember?"

"Fine anak. Basta mag-iingat kayo."

"Yes! Thank you ma!" I kissed mom in the cheek and run upstairs after that.