"O benim imkansızımdı, ben onu severdim ama sevdikçe acı çekerdim. Çektiğim acı büyür büyür ve beni yok ederdi. Sevdiğime kıyamazdım, onun canını yakamazdım. O acı sadece beni bitirirdi. Biliyordum beni sevmezdi. Biz kardeş gibi büyümüştük hatta kardeşten bile daha öteydik. Benim onu başka bir şekilde sevdiğimi bilseydi hayal kırıklığı yaşardı. Benden nefret etmezdi biliyorum hâlâ beni kollardı, yaralarımı yine ilk o sarardı. Yalnız bırakmazdı beni ama bir daha asla eskisi gibi olmazdı." ... İnsanın en büyük korkusu hep gerçek olurdu. Hiç bir şey sonsuza kadar saklı kalmazdı. Elbet bir gün her şey açığa çıkar ve can yakardı. Bu hikâyede ise yanan Deran yakan ise Adal'dı. [🏳️🌈]