Acımasız

-Senin tek amacın soyadımızı almak
diye devam etti cümlelerine , nasıl bu kadar ruhsuz olabilirdi ki
onca şeye rağmen

-Soyadınında seninde hepinizin belasını ver-,

derken cümlemi yarıda kesen şey yanağımda hissettiğim eşsiz ağrıydı,

yanıyordu canım .

Her nefeste acıyor her yanım ama o fark etmiyor.

Oysa o gözleri mavinin en güzel tonuydu...
Bulutları kıskandıran, denizleri andıran gözleri ,hayatıma ışık saçmıştı , kafamdaki soru işaretlerini bitirmeme yardım ederken kendi kafasında kurdu her şeyi.

Ruhumdaki yaraları önce sarıp sonra yenisini eklemek niye ?
O'nu tanıyamıyordum artık, sevdiğim adamın yok oluşunu daha fazla izleyemezdim

Canımı yakan bu adam bana ne yaptı anlamıyordum zira şuan bağırıp çağırmam gerekirken ben sadece gözlerine bakıyordum. Ağlamamak için verdiğim bu zaferi ben kazanacaktım.

Hayat Acımasız
Aşk acımasız
O Acımasız

Tesadüflere inanmazdım ben
ya siz ? Bu hikayeyle inanacaksınız...