Bazen insan toprağa ölmeden gömülürdü. Üzerine atılan çamurlar kefeni değil ama hayalleri kirletirdi...
Özgürlüğüm için doğduğum toprakları terk ettiğimde bir gün geri döneceğimi biliyordum çünkü içimde bir ses en azından annenden helallik almadan ö...
Bu kitabı yayınlamaya ilk başladığımda 8. sınıftım ve LGS için kitaba 3-4 ay ara vermiştim. Şimdi bir YKS öğrencisiyim ve düzenimi oturtmak için buraya ara vermem şarttı. Birilerinin bana kızdığını, sinirlendiğini biliyorum ama yapabileceğim başka bir şey yoktu.
Aylar sonra döndüğüm için hepinizden özür diliyor, bir daha bu kadar ara vermeyeceğimi söylemek istiyorum. Bölüme hoş geldiniz💙
Bu arada medyadaki şarkı Maran'dan Berçem'e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Korkaklar öpücük ile öldürür, yürekliler kılıç darbeleriyle!
-Oscar Wilde
Derin derin nefesler almak belkide ilk defa işe yaramıyordu. Ben zincirlerimden kurtulmakla kalmamış, beni o zincire vuranları bir ateşte cayır cayır yakmıştım.
Arabada; zincirlerimi, gözyaşlarımı, çığlıklarımı, kaybedişlerimi geride bırakırken sımsıkı tuttuğum bir el vardı. Maran'ın eli.
Hiç olmadığım kadar özgür hissederken onun elini tutuyor olmak anlamsızca duygulanmama, yavaş yavaş gözlerimi yakmaya başlamıştı. Gözlerimdeki yaşlar düşerken gözyaşları içinde ona baktım. Bir patlama yaşıyordum.
"Güzelim niye ağlıyorsun?" Dedi gözyaşlarımı gören Maran.
"Ben.." Derin bir nefes aldım. "Özgürüm değil mi Maran? Mert bir daha beni o eve kapatamaz, bana dokunamaz değil mi?"
İçimde kilitli tuttuğum kapılar bir bir açılmaya başladığında daha çok ağlamaya başladım. Ne kadar güçlü de dursam, intikam hırsıyla yansamda ben çok ağır şeyler yaşamıştım.
Kapatıldığım yerde tek amacım zincirlerimi kırmaktı ama ben zincirlerimi kırınca fark etmiştim ne kadar yaralandığımı. Bileklerim kesilmişti bir kere, o kadar uzun süre güneş yoktu ki sanki yüzüme değen her ışık yakıyordu tenimi.
Ben tecavüze uğramıştım, bir kilere kapatılmış, psikolojik ve fiziksel şiddet görmüş, tecavüzcüsünden hamile kalmış ve o bebeği aldırdığım için herkesin gözü önünde yerlerde tekmelenmiştim.
Yaşadıklarım zihnime tekrar tekrar düşerken nefes alamadığımı fark ettim. Maran küfür ederek arabayı kenara çekti ve beni sıkıca tutarak arabadan indirdi.
"Berçem, bana bak güzelim. Bak, sen özgürsün. Sana yemin ederim o Mert şerefsizi dokunamayacak sana. İzin vermem. Canımı veririm ama sana dokunmasına izin vermem!"
Ellerim titrerken ona sıkıca tutundum. "Özgürüm." Dedim mırıldanarak.
"Özgürsün.. Sen benim Berçemimsin, nasıl özgür olmayacaksın? Sen ele avuca sığmazsın hiçbir zaman. Sana uymuyorsa kurallar yakıp yıkarsın her şeyi."
