Özgür Kuş ( Güçlü Kadınlar Serisi - I )

20.Bölüm: Hikâyenin Diğer Yarısı

Her şey kanun , her şey kural.
Bıkmadın mı dik durmaktan, göz yaşlarını silip silip
Sırtında bir yük var, gözün dalıyor
İçinde ki çocuk senin içinde ağlıyor,

Erkeklerde ağlar, sev göz yaşını.
Küçükken ağlardın unuttun mu ? Masum, uslu..
Erkeklerde ağlar, katlanamaz hüzüne.
İndir maskeni bak yaşlar yakışıyor yüzüne.

Herkes farklı. Herkes renkli. Herkes soluk.
Güçlü güçsüz, herkes ağlar için için,oluk oluk.
Dalmışsın uzaklara,gözlerin donuk.
Bekliyor ağlamanı içindeki çocuk.

Can Bonomo - Erkeklerde Ağlar

Bu dünyada beni affetmeyecek insan çoktu ve onların beni affetmemesi zerre umrumda değildi ama Gonca... 

Eğer Gonca beni affetmezse bende kendimi asla affetmezdim. Onu hamile haliyle kendi çıkarlarım için bu oyuna dahil etmiştim ve eğer ona ya da bebeğine bir şey olursa kendimi asla affetmezdim.

Elimde zaten bir bebeğin kanı vardı, ikinci bir bebeğin kanı beni gerçekten cani yapmaz mıydı? 

Doğumhanenin kapısında Asiye ve Seyit ile beklerken ağlıyordum. Evet ağlıyordum çünkü içimdeki azap ancak gözyaşlarıma hükmedebiliyor ancak onları kontrol altına alabiliyordu. 

Evet, Gonca'nın doğumu yaklaşmıştı ve her an doğurabilirdi bunu hepimiz biliyorduk ama bu doğumun bir tranva ile gerçekleşmesi bebeğin doğumu etkiler miydi bunu bilmiyorduk.  

Kendi evladımdan vazgeçmek benim için bir şey ifade etmiyordu belkide ama bir anneyi evladından etmek.. Ömrüm boyunca çekeceğim azabı düşünemiyordum bile. 

Suçsuz bir bebeği öldürürsem neye dönüşmüş olurdum? Bu hikayenin en masumlarına en ağır cezayı verirsem Mert'ten ne farkım kalırdı? Belkide insan gerçekten zamanla olmaktan en çok korktuğu insana dönüşürdü.

"Berçem sakinleş artık. Korkma onlara bir şey olmayacak." Asiye'nin sesi her zamanki gibi ılımlıydı ama bu benim korkumu azaltmıyordu.

"Zaman geçtikçe Mert'e benziyorum." Ağzımdan bir hıçkırıkla firar eden sözler tekrar ağlamama sebep olmuştu.

"Ne Mert'i Berçem? Kendini onunla nasıl bir tutarsın?" Dedi Seyit yanıma oturarak. 

"Ben masumdum, Mert bana hiç acımadan kıydı. Gonca ve bebeği de masumdu, ben onlara hiç acımadan kıydım." 

"Mert sana ne yaptıysa kendi zalimliği, şerefsizliği yüzünden yaptı. Ama sen Gonca'ya bir kurtuluş bahşetmek istediğin için bunu yaptın. O, yaşadıklarını kaldıramadı sadece." Dedi Asiye elini omzuma koyarak.

"Kendimizi kandırmayalım Asiye. Ona en başından beri planımın temel parçası gibi davranan bendim. Sen bile gelip bana Gonca'ya çok yükleniyoruz dedin ama ben seni dinlemedim bile! Her şeyi kendi çıkarlarım için yaptım ve bu yüzden burdayız!" 

Elimi saçlarımdan geçirdim. "Kendi çıkış yolumu açmak için onu kullandım ve şimdi bebeğini kaybedebilir!" 

Ellerime baktım. Kanlı olan ellerime. "Ellerimde zaten kendi bebeğimin kanı vardı, ikinci bir bebeğin kanının izlerini nasıl taşıyacağım? Ben bu azapla nasıl yaşayacağım Asiye?"

Asiye bana sıkıca sarıldı. "Bilmiyordun canımın içi. Gonca'ya ya da bebeğine bir şey olacağını bilsen bu plan devam eder miydin? Etmezdin."