ANKA KIZ (ASKIDA)

37. Bölüm (DÜZENLENDİ)

Düzeltilme tarihi; 31.12.2020 -YENİ YIL-
Instagram adresi; p.phoenix_girl
Medya: Ciara Lion ormanda dolanırkene😂

Yeni Yıl Hediyem

⚔⚔⚔

Karl GILES

Hayatımda hiç bu kadar küçük düştüğümü hatırlamıyorum. Hayır, hatta bu yaşıma kadar hiç küçük düşürülmemiştim ki! Ben hep söyleneni en iyi şekilde yapan sınıfın sessiz ama zeki çocuğu olmuştum. Hem zekamla hem de fiziksel yeteneklerimle göz önünce çıkmışımdır ama şu an benden üç adım uzaklıkta olan bu kızın yanında hiçbir şeydim...

Onun bir şey demesine bile gerek kalmadan yanında küçük düştüğümü hissediyordum. Beni kaçırırken bile ona karşı koyamamıştım ve beni yine bir yerlere sürüklerken de kesinlikle karşı koyamamıştım. Tabi kaçmaya çalıştım ama... ah bunu içimden bile söylemek cidden zor ama bu Ciara denen kız çok güçlü! Tek bir hamlesiyle tekrar beni gittiğimiz yola sokmuştu ve bunu yaparken ne bir kelime ne de bir el hareketi yapmıştı. Sadece mavinin her tonunu içinde barındıran gözlerini bana dikmesi yetmişti. Benim koyu mavi ve kesinlikle ruhsuzluk abidesi olan bakışlarımın aksine onun bakışları bağımlılık yaratıyordu, sanki gözlerini sizden çektiği an boşluğa düşecekmişsiniz gibi bir hissiyatı vardı.

"Karl senin yerine yanımda kaplumbağa taşısam daha hızlı ilerlerdik!" Sesi yine aksanlı ve tamamen pürüzsüz bir şekilde çıkmıştı ancak tehditkar havasını da sezmemek imkansızdı bu yüzden ayaklarımı biraz daha hızlı süründürmeye başladım. Evet, yürümüyordum artık resmen sürünüyordum! Bir başka sıkıntı da buydu zaten, Ciara ile beraber neredeyse iki gündür hiç durmadan yürüyorduk! Ve cidden hiç durmamıştık! Kollarıma bağlı olan büyülü iplerle, eğer şurada düşüp bayılsam hiç umursamaz ve bedenimi o şekilde sürüklemeye devam edeceğine yemin edebilirim. Sırf bu yüzden de tüm dayanıklılığımı korumaya çalışıp, ona ayak uydurmaya uğraşıyordum ki bu imkansızdı!

Lanet olsun bu kız kesinlikle normal değil! Bir melez veya büyücü ya da herhangi bir şey kesinlikle Ciara gibi bir saniye bile aksamadan veya soluksuz kalmadan bu siktiğimin yolunda ilerleyemezdi! Beni bağladıkları yer Winta okula sanırsam yakın bir yerdeydi ama şu an bırakın okulu Winta Ülkesinde olup olmadığımızdan bile emin değilim. Hayatımda hiç görmediğim ağaçların da bulunduğu, güneş ışığını bile sızdırmayacak sıklıkta ki ormanlık bir arazide bayır yukarı çıkıyorduk ve artık yumuşak toprak yorgun ayaklarımı aşağı çekiyordu. Yürümenin hiç bu kadar işkence verici bir şey olacağını düşünmemiştim ama Ciara sayesinde yeni bir işkence yolu da öğrenmiş oldum.

"Ah tamam dinlen artık, yoksa ölüp elimde kalacaksın ve ölün hiçbir işime yaramaz Karl." Ciara sinirle nefes alıp elinde tuttuğu ipi kendine en yakın ağaca bağlarken ben mutluluktan ya da şoktan olsa gerek beş saniye nefes alamadan ayakta öylece durdum. İlk kez oturacağım için seviniyorum! Cidden bu kız nasıl bir şey?! "Oturmayacak mısın?" dedi bu sefer başını sola doğru ifadesiz e eğerken ki onun sorusuyla beraber kıçımın acımasını umursamadan kendimi, yapraklarla bezeli yumuşak toprağa çoktan atmıştım. Ayak bileklerim, ayak tabanlarım, ve bacağımda bulunan hücreler bile durmamın şerefine zafer çığlıkları atıyorlardı ki bir süre sonra bu çığlıkların acı dolu olacağının farkındaydım...

Yorgunluktan ve uykusuzluktan kısılan gözlerimi zar zor Ciara'ya çevirdim. Beni kaçırdıklarında yemek bile yiyememiştim ve onca yolu aç susuz yürüdüğüm için güçsüz düşmüştüm ama aynı şey onun için tabiki de geçersizdi. Benim neredeyse bayılacak olmamın dışında o nefes nefese bile kalmamış karşımda ifadesiz suratıyla, gideceğimiz yola bakıp saçlarını karıştırıyordu. Acaba dayanıklılık büyüsü falan mı yaptı? Öyle bir büyü var mı ki? Ah cidden lanet olsun kafam da hiçbir şeyi toparlayamıyorum!