TAKİP

1.Bölüm

Her zaman bir şeylerden kaçma eylemindeyizdir. İnsanlardan, korkularımızdan, gerçeklerden, kırgınlıklarımızdan ama bazılarımız herkesten biraz daha fazla kaçar bazı şeylerden, ben o bazılarındanım. Yabancılığın yarattığı yalnızlık duygusu öylesine yoğundu ki insan kendisinden bile kaçar hale geliyordu.

Aynadaki yansımamla göz göze geldik dünyaya biraz küskün ve uzak bakan bakışlarım öylesine donuktu ki bakışlarımı gözlerimden çekerken kumral saçlarımı elimle düzeltmeye çalıştım. Ben Lale  23 yaşında son sınıf Konvervatuar öğrencisiyim Ailemi 5 yıl önce trafik kazasında kaybettim. İzmirde teyzemin yanında yaşıyordum ama o şehir beni boğmaya başladığında Üniversiteyi kazanıp yalnız başıma yaşamaya karar verdim ve 4 yıldır Ankaradaydım işte bu kadar ne azı ne daha fazlası.

Güneşin güçsüz sıcaklığı ve silik  rengi arasında yağmur çiseliyordu. Baştan aşağı simsiyah giyinerek kalın kaşe montumu üzerime geçirdim son rötuşları yaparak dış kapıya doğru ilerledim postallarımı ayağıma geçirirken Ayşe teyzenin sesini işittim.

"Günaydın Lale kızım okula mı?" Ayakkabıların bağcıklarını bağlayıp dikleştim ve yalancı tebessümle ona bakıp  konuşmaya başladım.
"Ya, evet hatta geç bile kaldım Ayşe teyze hadi görüşürüz" el sallayarak aşağı doğru inen merdivenlere koşar adımlarla gittim.

Ailemi kaybettikten sonra uzun uzun konuşmak benim için çok zor bir şey haline gelmişti. İnsanlara bir şeyler anlatmayı gerçekten hiç sevmiyordum ne zaman bir şeyleri anlatmaya başlasam beni gerçekten dinlemediklerini hissediyordum. Onlar sadece konuşma sırasının kendilerine geçmesini bekliyorlarmış gibi geliyordu,bunun için susmak benim için bi tercih haline gelmişti.

Taksiye binip okula doğru yol aldım
Okulun bitmesine 5 aydan kısa bir süre kalmıştı ve artık mezun oluyordum. Ankarayı soğuna ve teyzeme rağmen seviyordum burada kalmayı planlıyordum fakat teyzem bu fikrime hiç ama hiç sıcak bakmıyordu.

Okula geldiğimde ilk 2ders blok işleneceği için hemen dersliğe doğru gidip kendimi sıraya yerleştirdim. Elif hoca Türk Tiyatrosu kitabını açtırıp not tutturmaya başladı uğultuları önemsemeyen hoca dersi hararetli bir şekilde anlatmaya devam ediyordu.

2 saatin sonunda "Ders bitmiştir notları kendiniz tutarsanız sizin için daha iyi olur şimdiden söylüyorum." Elif hoca baya soğuk bi kadındı herkese kötü bi bakış atıp sınıftan hızlı adımlarla çıktı. Blok derslerden gerçekten nefret ediyordum. 1 saatlik arayı nasıl kullanırım diye düşünürken bi kaç arkadaş yanıma gelip soru sordular ve cevaplarını alınca çardağa doğru yürümeye başladım kulaklık kulağımda bir şeyler dinlerken ayağımla şarkıya ritim tutuyordum. Suratımın hizasında bi el hareketlenince kulaklığı çıkarttım.

"Merhaba Lale nasılsın?" Karşımda duran Batuydu kulaklığı çıkartıp "Otursana" dedim. Elinde iki tane içinde çay olduğunu düşündüğüm karton bardağın birini bana uzattı. "Teşekkür ederim." deyip bardağa uzanıp yudumlamaya başladım. Batu Müzik bölümünde okuyordu 2.sınıfta ortak derslerimiz vardı ve o zaman tanışmışıp iyi arkadaş olmuştuk.

"Ada'yı gördün mü dün  plan yapmıştık bu akşam  içim  hep beraber olacağız." gülümsedim Ada burdaki yakın arkadaşımdı o da Batuyla aynı sınıftaydalar onla da aynı şekil tanışıp bi tık daha yakın olmuştuk.

"Aynı sınıfta olan sizsiniz." dedim "Bu arada hep beraber derken?"

"Hep beraber işte.. derste göremedim bilirsin diye düşünmüştüm." diyip saçlarıyla oynamaya başladı. Adadan hoşlandığını bildiğim için göz kırpttım. "Bence aramalısın." dedim. Derin bi iç çekip "Haber veririm sana" diyip yanımdan kalkarak kampüse girdi. Batu özgüvenli bi çocuktu fakat sıra Adaya gelince bir türlü adım atamıyordu.
Çayımı yudumlarken vaktin ne zamam geçtiğini anlamayarak sene sonu gösterisinin provası için salona doğru koştum çünkü derse geç kalıyordum. Kapıyı sessiz bir şekilde açıp çaktırmadan salona gireceğim sırada Hocayla göz göze geldim.
 
Mahçup bir ifadeyle "Pardon hocam geç kaldım kusura bakmayın." dedim. Selim hoca eliyle geçmemi söyledi sahne arkasına koşup üstümdekileri bi kenara koydum.