TAKİP

11.Bölüm

Bulunduğum konumdan ve Atahan'ın bakışlarından rahatsızdım.

''Kalkar mısın üstümden?'' dediğimde gözlerimin içine daha yoğun bir şekilde bakmaya başladı ben olduğum yerde huzursuz bir şekilde kıpırdanmaya başladığımda bakışlarımı ondan çekip tekrar kalkmaya çalıştım o da aynı şekilde konumunu düzeltirken giydiği paltoyu düzeltmeye bense boğazımı temizleyip konuşmaya başladım.

''Hadi gidelim.'' deyip odadan çıktım.

Arkamdan valizimle beraber gelirken evden çoktan çıkmıştık. Nasıl olacaktı bilmiyorum ama onunla ev arkadaşı gibi olacaktık. 'Bir süre benimle kalman gerekiyor' demişti iyi bakalım onu dinleyecektim her şeyden önce, ben bu zımbırtılardan çok sıkılmıştım.

Arabaya bindiğimde onun da binmesini bekledim sanırım ona alıştığım için konuşma gereksiniminde bulunmuyordum uzun zamandır süren suskunluğumu hayatıma girmesiyle bozmasına rağmen.

''Okula gitmek istiyorsan gideceksin.'' zaten olması gereken şeyleri böyle söylediğinde geriliyordum. ''ama..'' amadan önce söylenen sözlerin boşluğu.. ''bu hafta da böyle devam edelim.'' dedi

''Peki daha ne kadar süre hayatımda olmaya devam edeceksin?'' dedim buz sesimle.

O gün olanları unutmamıştım, unutmam da. Boğazımı öldüresiye sıktığını, gözlerime bakışını, yaptığı şeyleri unutamazdım.

''Bir süre daha.'' dedi benim gibi soğuk konuşarak.

Gerisi sessizlik.

Eve geldiğimizde Makbule teyze gitmişti Atahan benden önde giderek merdivenlerden inmeye başladı.

''Herhangi bir ihtiyacın olursa söylemen yeterli biliyorsun.'' dedi

Gözlerimi kısıp ona bakma ihtiyacı duydum. Çok farklıydı tam çözdüm deyip ama anlamlandıramadığım şeyleri barındırıyordu.
Ondan bir yandan korkuyor bir yandan da korkmuyordum bu dengesizlik beni çok yoruyordu.

Tekrar dudaklarını aralayıp ''Bir şey mi söyleyeceksin?'' dedi.

''Söylememi mi isterdin?'' dedim.

Benim ona baktığım gibi bu sefer o bana bakmaya başlarken gözlerini kapatıp tekrar konuşmaya başladı.

''O gün olanlar için..'' derin bir nefes alıp devam etti ''Samimi bir şekilde özür dilerim..'' Atahan Bey karşımda durmuş af mı diliyordu? 'Abartma Lale.' iç sesim hava atmama izin vermiyordu.

''Ne değişecek ki?'' dedim.

''Bir şeyi değiştirmeye çalışmıyorum.. sadece'' deyip duraksadı.

''Sadece ne?'' dedim.

''Bak ben kadınlarla böyle bir şey içine girmem, gücümü onların üstünde göstermem.'' dedi. Başımı olumlu anlamda salladım.

Pişman olmuştu bunu gözlerinden çok iyi okuyabiliyordum daha fazla üstüne gitmeyerek yüzüme sahici olmasına çalıştığım bir gülücük yerleştirerek ''Öyle olsun bakalım.'' dedim.

''Şimdi bir şeyler yiyelim.'' deyip cevap vermemi beklemeden odadan çıktı.

Daha bir yere çıkmayacağımızı bildiğim için grili-kırmızılı pijamamı üstüme geçirdim. Evden getirdiğim tavşanlı pandufları ayağıma geçirdiğimde ayaklarıma gülümseyerek baktım, saçlarımı siyah tokamla bağlarken uzun zaman sonra topladığım saçlarımla kendime gelmiştim.

Odadan çıkıp salona geldiğimde Atahan anlamadığım bir yüz ifadesiyle beni süzüyordu ayaklarımdaki panduflara gülümseyerek bakınca 'ne' dercesine ona baktım.