TAKİP

9.Bölüm

Hayat karanlık bir yoldan ibarettir. Korkarsın, heyecanlanır kaçarsın. Bir ışık gördüğünde kurtuldum sanırsın. mutlu olursun ama karşında gördüğün şey sadece bir duvardır.
Tıpkı çölde su aramak gibi bir şeydir bu yürürsün, engelleri aşarsın gördüğün suya ulaşmak için her şeyi yaparsın. Peki ya sonuç ne mi olur? Koca bir hiç.
Hayat da böyle değil mi zaten ne yaparsak yapalım elde var sıfır. Bir gün hepimiz unutulacağız, peki unutulacaksam bunca çabam niye? Neden aşmaya çalışıyorum boyumdan büyük engelleri, koca bir hiçle yok olmak için mi?
Koskoca şeylerin bir hiçe sığınmasıdır hayat. Mutlulukların,mutsuzlukların,üzümtülerin,sevinçlerin,korkuların.
Bu kadar duygunun bir hiçe sığması ne kadar da ironiydi.
Üzüleceğimizi yıkılacağımızı bile bile ilerlemeye çalışıyoruz sırf sonunda ne olacağını merak ettiğimiz için.
Peki ya sonuna geldiğimizde başlarsak?
Bir de bunların yanında hayal kırıklıklarımız var. Beklentilerimiz karşılanmayınca bu duyguyu çok yoğun bir şekilde hissederdik durup dururken neden bu duygu her hücremi sarmıştı?

Suratıma yerleştirdiğim anlamsız duyguyla onlara bakıyordum. Atahan bir süre sonra kadını kendisinden uzaklaşırken konuşmaya başladı.

''Buraya habersiz gelmenden hoşlanmıyorum, biliyorsun.'' sesi temkinli çıkıyordu.

''Telefonlarıma çıksaydın buraya kadar gelmezdi.'' dedi cilveli bir şekilde yakasıyla oynarken. Atahan rahatsız olmuş gibi boynunu hareketlendir.

''Böyle emrivakileri sevmiyorum'' dedi

''Bense sevdiğin şeyi çok iyi biliyorum.'' deyip ellerini Atahan'ın elleriyle kenetledi.

''Çok işim var..'' uzun parmaklarını Atahan'ın dudaklarını kapatarak ''şşş'' yaptı ve bakışlarımız buluştu. Daha fazla izleyemeyeceğimi anladığımda koşar adımlarla merdivenlere doğru gidip inmeye başladım.

Bu içimdeki garip duyguyu yok etmem gerekiyordu sevgilisinin olmasına şaşırdığım için miydi bu tepki anlamamıştım,adamın elbette sevgilisi olabilirdi önemli olan şeyse sevgilisi olmasına rağmen bana 'İlgimi çektin' demesiydi.

'Adam sana ilgimi çektin dedi de ne olmuş senden hoşlanıyorum demedi ya.' iç sesime gözlerimi devirdim ama haklıydı 'Sana yürüdüğü de söylenemez.' bu da doğru 

''Biliyorum zaten bunları sus.'' az önce kendi kendime mi bağırmıştım ben?

Ellerimi saçlarıma geçirip yatağa oturdum anlamlandıramadığım, isim koyamadığım duyguları hissetmekten nefret ediyordum.

Hava çoktan kararmış saatlerce sıkıntıdan nefes veriyordum daha fazla oturmayıp ayağa kalkıp dolabında yanındaki kolilere bakmak için halının üstüne oturduk. Bantlıydılar 'açsam kızar mıydı?' diye düşünürken cevabı önemsemeden önümdeki koliyi açmaya başlamıştım.

Koliyi açtığımda çok sevineceğim şeylerle karşılaşmıştım.

Bi' koli kitap

Kitapları her zaman çok sevmişimdir benim için dış dünyadan kaçıştı onlar, hayal dünyamın içinde kurduğum güzel anlardı. Okuduğum kitaplarda kendimi başkarakterin yerine koyup okurdum her satırı her kitabı. Heyecanı, öfkeyi, mutluluğu, hayal kırıklığını, aşkı hepsini farklı farklı karakterlere girerek yaşıyordum. Konservatuar okumayı da bu yüzden istemiştim Tiyatro oyunlarında küçüklüğümden beri bir sürü karakterler içine girmiş onlar gibi davranmıştım. Kendimden kaçmak içindi belki de bunlar. Bana kendimi, hissettiklerimi, acılarımı unutturup onlara yoğunlaşmamı sağlıyordu.