TAKİP

2.Bölüm

Korku bütün bedenimi sarmıştı, apartmandan içeri koşarak girdim. Evin kapısına geldiğimde anahtarı deliğine zor bi şekilde yerleştirmiştim ki saatler sürmüş gibiydi. Kapıyı 3 kez kilitledikten sonra arkamı duvara  yasladım kalbim o kadar hızlı atıyordu ki her an kalp krizi geçirebilirdim.

Ne olmuştu o ses  de neyin nesiydi? Silah sesi olduğuna adım kadar emindim o tacizciyle alakalı olabilir miydi? Beni öldürür mü? Kafamda binbir çeşit senaryo yazarken bu gece nasıl uyuyacağım konusundaysa hiçbir fikrim yoktu. Odaların hiçbirinin ışıklarını yakmıyordum dikkatlice odama girip üstümü çıkartmadan yatağa attım kendimi yarın ilk işim karakola gidip o pisliği şikayet etmek olacaktı.

"Silahı olsaydı çakıyı uzattığımda gösterirdi" diye düşündü iç sesim yorganın altına girdiğimde nefes alışverişimi kontrol etmeye çalışıyordum.
"Anne.. Baba çok korkuyorum." gözümden bi yaş düştüğünde içim acımıştı o kadar uzun süredir ağlamıyordum ki sanırım bu gece tam sırasıydı.

Gözlerimi araladığımda keskin baş ağrısıyla geri kapattım "Ovvv" elimi başıma götürdüğümde sert bi şekilde dokundum o kadar ağlamamam gerekiyordu. Dün hatırladıklarım aklıma gelince hızla yataktan kalkıp pencereye koştum etrafa baktım herhangi bi anormallik yok gibiydi herkes normal bi şekilde yürüyordu dünkü silah sesinin haberini kimden alabilirim diye düşünürken Ayşe teyze ampul gibi kafamda yanmıştı. Hemen banyoya girip kendime baktım dağılan makyajım karışan saçlarımla adete zombi gibiydim. Hemen hızlı bi duş alıp çıktım üzerime gri eşofmanı giyip Ayşe teyzenin de hemen açacağını düşünerek kapıyı açtım.

"Ee Açmadı." Hayal kırıklığıyla Ayşe teyzenin dış kapısına baktım  " İşim düştü ya açmaz tabi." tekrar kapıyı kapatıp içeri girdim içimden 10a kadar sayıp tekrar dış kapıyı açtım ve yine hüsran. İçeri girip koltuğa oturdum ve saate baktım

9.40

Dersim 12deydi allahtan bugün tek derse girecektim rahat bi nefes alıp koltukta iyice yayıldım.

"Ne aksiyonlu geceydi ama." neyse demek silah sesi önemsizdi önemli olsaydı Ayşe Teyze sabahın köründe haberim varmışçasına  gelip beni sorguya çekerdi.

Yavaş yavaş hazırlanmak için odama gittim 2+1 evimde bu çok da zor olmamıştı. Hava bugün gerçekten dondurucu derece soğuktu. İyice sarıp sarmalanmalıydım. Beyaz boğazlı kazak, mavi jean siyah montumu üzerime geçirip makyajımı yapmaya başladım saçlarım kendiliğinden kurumuş sayılırdı ekstra bir şey yapmaya gerek duymadım. Çok fazla makyaj yapmadığımdan ötürü rimel ruj ve bb kremle işimi bitirip yerlerine koydum. Telefonum çalınca adımlarımı yatağa yönelttip telefonu elime aldım.

"Efendim Adacığım." Ada çok kötü bir şekilde çığlık atınca telefonu kulağımdan uzaklaştırdım.

"Sen nasıl Batuyla beni tek bırakırsın!" Güldüm hadi buyrun cenaze namazına.

"Dökül." dedim sadece.

"Dersin kaçta?" diye sordu hızlıca

"12" oflayarak konuşmaya başladı.

"Of benimki 2de derstten sonra beni bul anlatacaklarım var." dedi ağlamaklı ve bi o kadar heyacanlı bi şekilde.

"Benim de sana anlatacaklarım var." dedim. Dünkü olan şeyleri anlatmam gerekiyordu. Ada değişik bir şekilde hııhladı. Bir şeyler anlatacam kısmına takılmış olmalıydı.

"Ben bekleyemem ki.. sen ne anlatacaksın.. ay şu an çok merak ettim beni boşver seni almaya geliyorum sakın çıkma evden 15dakikaya ordayım." O kadar telaşlı ve hızlı konuşmuştu ki hiçbir şey diyemeden telefonu suratıma kapattı.