DragonBlood

{The Ruby}

Ethosha national park, de schuilplaats van de Robijn. Hahaha, omg ik lijk wel een radiopresentator. Het is er doodstil. "Normaal gezien is er op maandag nooit een bezoeker in het park, jullie zijn de tweede." Vertelt de man ons. We kijken elkaar verbaasd aan, die creepy mannen zijn er dus ook. We nemen de kaartjes aan en gaan het park binnen. De dieren zijn onrustig, het is alsof iets hun plaats onveilig maakt. Naarmate we verder wandelen, naarmate we steeds minder dieren tegenkomen. Tenslotte is er maar één diertje meer, een mol, maar die zien we nu ook verdwijnen.

"Ik denk dat we goed zitten Amber."

"Ja, dat denk ik ook."

Het weer staat ineens stil, er is geen zuchtje wind en de blaadjes hangen stil in de lucht. Wat is dit nu weer? We lopen langzaam verder en de zon schijnt onvermoeibaar door op onze ruggen. Op een bepaald moment zakt Amber neer.

"Amber gaat het?"

"N..ja! Het is te warm! Dorst."

Ik geef haar mijn drinken en ze drinkt alles op, tot de laatste druppel. Daarna geeft ze hem terug en staat op, nu moeten we het zonder water doen. De vlakte is groot en er staan geen bomen. De aarde begint te schudden, te beven. De grond splijt rond ons open en er komt een zee van lava rond ons vloeien, we kunnen geen kant op.

"Wat nu?"

"Geen idee Alys, meestal heb jij ideeën."

"Ik wist dat het moeilijk ging worden. Dit is waarschijnlijk een test ofzo."

"Hmm eens zien, neem de kaart eens." Ze bekijkt de kaart aandachtig. En geeft hem daarna hoofdschuddend terug, ze mompelt dat er geen tip opstaat en kijkt rond zich. Het rotsblok brokkelt ineens een stukje af, we zien het in de lava verdwijnen. Fantastisch! Kalm blijven ik kijk verschrikt om mij heen, wie zij dat nu weer? Ik vertrouw de stem niet maar volg zijn raad wel op. Amber zucht diep, ze heeft de hoop al opgegeven.

"Komaan Amber, dit lukt ons! Je zal wel zien. Geef de hoop niet op! Ik heb een idee, vertrouw jij mij?"

"Oke, ik zal je vertrouwen." Ik geef haar een verontschuldigend lachje, daarna neem ik haar op. "Wacht, wat ga je doen?" Ik gooi haar over de lava heen, ze komt mooi op haar benen terecht aan de andere kant. Ineens begint mijn brokstuk te schudden, ik kijk Amber verschrikt aan. Er brokkelt weer een stuk af. Ik moet op 1 voet staan. De hete rook die van de lava afkomt schijnt op mijn gezicht, de hitte is dodelijk warm. Net wanneer het brokstuk dreigt in te storten spring ik, ik zoef door de lucht en van op een onzichtbare grond. Vlak boven de lava. Ik snap het ineens, dit was een test om je moed te bewijzen maar ook je vertrouwen in anderen en in jezelf, je moest risico's durven nemen, als je niks deed viel je wel in de lava. De grond heelt zichzelf weer en de lava verdwijnt. Amber rent op mij af en knuffelt mij plat.

"Alys, doe mij dat nooit meer aan of ik krijg nog eens een hartaanval."

Daarna barsten we in lachen uit, onze vriendschap blijft eeuwig bestaan. Achter ons hoor ik stemmen.

"Amber, we moeten door, de gang is daar." We maakten dat we weg kwamen en bleven even verder staan, de wind woei weer maar veel harder als daar straks.

"Euh, Alys... ik denk dat we de 2de proef zijn ingelopen."
************************************
Heeeey,
Wat vinden jullie eigenlijk van deze wending in het verhaal en van de edelstenen? Even nog iets, als jullie een verhaal lezen dat hier op lijkt meld dat dan. Dit heeft copywrite.
Vote/follow/comment
Luf u xxx