DragonBlood

{A miserable night}

Het feest was levendig en iedereen amuseerde zich. Maar ik mistte iemand, ik weet niet wie, gewoon iemand. Ik wandel de tuin in en ga zitten op een bankje aan de vijver. De maan schijnt rustig en het licht weerkaatst in de vijver. Rond de maan twinkelen duizenden sterren, het is een vredige nacht. Ik kijk naar de sterren, ze geven mij een vredig gevoel, een gevoel van rust. Ineens gleed er een schaduw voor de sterren, de hemel werd onnatuurlijk zwart, alsof alle sterren uit de lucht geplukt worden. Ik ging angstig staan, we hebben niet lang meer om die draak te zoeken. Ik kijk angstig naar de hemel en loop terug naar binnen. Binnen is iedereen nog aan het dansen. Ik zie Amber staan in een hoekje van de zaal. Ik trek haar mee naar boven. "Amber." "Wat is er, je kijkt alsof alle sterren weg zijn." "Dat is ook zo, volgens mij hebben we niet lang meer voor die engel terugkomt." "Hoezo?" "Kijk uit het raam!" We lopen naar het raam en zien een zwarte hemel, geen enkel teken van licht. "Je hebt gelijk, we moeten die draak gaan zoeken." We lopen naar beneden en vertellen Lora dat we weg zijn, ze probeerde ons nog tegen te houden maar was te laat. In het host van de nacht lopen we naar huis en trekken gemakkelijke kleren aan. Daarna nemen we de kaart. Om te beginnen roep deze spreuk tegelijk, dan zal de weg zich duidelijk maken. Rising Sun Of Hope
Free Me Of This Robe

We zeiden het tegelijk en de kaart toont een land aan: Namibië. Daar vertrekken we morgen dus naartoe.

~~~

"Snel, anders zijn we nog te laat voor het vliegtuig."

"Ik kom al Amber!"

We springen het vliegtuig in en gaan zitten. Er komen 2 mannen binnen gelopen, echte creeps. Volledig in het zwart en met van die zwarte brillen. We kijken rap voor ons op ons tv scherm, in het vliegtuig zijn zo van die tv schermen. We kijken een uurtje tv en vallen daarna in slaap.

~~~

Midden in de nacht worden we wakker gemaakt. We gaan landen, veel mensen maken hun riemen vast. Zo wij ook dus. We stappen uit en kijken omhoog de hemel wordt met het uur zwarter en de sterren blijven verdwijnen.
************************************
Heeeyyy
Srry voor dit korte stukje maar dat was nodig voor het volgende hoofdstuk wat wel lang gaat zijn. Dit hoofdstuk is toegewijd aan misteriouswriter omdat zij mijn boeken leest en haar boeken geweldig zijn xxx
Ciao xxxx luf u