Gay olduğunu bilen ve annesinin zoruyla yargıçlık okumaya zorlanmış Draco ve çok güzel bir kız arkadaşı olan, annesiyle babasının ölümünden sonra öldürülen her kişi için adalet aramaya yemin edip yargıçlık okumaya başlamış olan Harry. Ateşle barut p...
Bilmeyenler için öncesinden ufak bir bilgilendirme yapmak istiyorum. Üniversitede şehir dışından geliyorsanız ve o şehri bilmiyorsanız -haliyle normalde kimseyi tanımıyorsanız- ev arkadaşınızı apartman yöneticisi seçer. Bu sadece devlet yurtlarında olan bir şey değil evlerde de böyle ve tamamen öğrencinin maddi yükünü azaltmaya yönelik bir çalışma. Apart sistemi diye de geçiyor.
"Size de, okulunuza da, evinize de, hepsine sokayım!" Draco elindeki anahtarı sinirle kapının deliğine sokmaya çalışırken söyleniyordu. Daha okulunun açılmasına bir hafta vardı fakat teyzeleri onu 'alışırsın' diyerek önceden göndermişlerdi, göndermek? Pardon, resmen evden kovmuşlardı. Draco uzun süren bir uçak yolculuğunun ardından taksiyle kalacağı eve gelmişti, yorgundu, uykusuzdu ve son derece sinirliydi. Saat gecenin bir yarısını gösteriyordu ve sinirden eli ayağı titrediği için lanet anahtarı deliğe bile sokmayı beceremiyordu.
Draco bir an duraksayarak sakinleşmeyi denedi, buraya gelmeyi hiçbir zaman istememişti ve şimdiden işler ters gitmeye başlamıştı bile. Sakin kalmaya çalışarak anahtar ve daire kapısının üzerinde ki numarayı kontrol etti. Hayır, bir yanlışlık falan yoktu, kesinlikle ikisinin de üzerinde kırk üç yazdığından emindi. Derin bir nefes daha aldığında tekrar anahtarı yerleştirmek için hamle yapmıştı ki kapı açılmıştı aniden. Draco, kapıdaki çocukla bir kaç saniye bakıştıktan sonra iki gençte hayretle parmaklarıyla birbirlerini işaret ettiler.
"Harry?"
"Draco?" Aynı anda konuşup hareket ettiklerinde ikide bu durum iki genci de güldürdü. Harry'nin gülümsemesi tamamen içten ve samimi olsa bile Draco'nun gülümsemesi için aynı şey söylenemezdi. Draco sadece sinirleri aşırı bozulduğu için gülüyordu.
Harry nihayet kapının ortasından yana doğru kaydığında eliyle içeriyi işaret etti.
"Gelsene." dedi. Draco gülümsemesini bozmamaya çalışarak yavaşça içeri girdi, daha ilk günden ters gitmek istemiyordu. Bu yüzden tüm düşüncelerini yutmak zorunda kalmıştı. Harry hemen onun ardından kapıyı kapatıp onun arkasından ilerledi.
Kapıdan girildiği an insanı ilk karşılaya şey küçük amerikan tarzı mutfak ve salondu. Fakat kapının tam karşısında kalan duvar boydan boya cam ile kaplıydı, bütün Londra ayaklarınızın altındaymış gibiydi ve eşsiz bir manzara ziyafeti çektiriyordu gözlere. Giriş kapısının hemen sağında üç tane daha kapı kalıyordu. Banyo ve diğer yatak odaları olmalı diye düşündü Draco.
"Kusura bakma, erken geleceğini düşünmemiştim. Bu yüzden kapıyı kilitleyip anahtarı üzerinde bırakmıştım, sanırım bu yüzden sıkıntı yaşadın." Harry mahcup bir şekilde ensesini kaşıdığında Draco evi inceleme işine bir son vererek kafasını salladı.
Draco "Sorun değil." dediğinde sırtındaki çantayı kapının girişine bırakıp salona doğru ilerledi. Bitmiş bir halde salondaki koltuklardan birine kendini attığında devam etti.
"Sende kusura bakma, bu saatte uyanmak zorunda kaldın."
"Sorun değil, daha uyumamıştık zaten." dedi Harry de salona doğru adımlayarak. Onun bavullarının üstünden atlamak zorunda kalmıştı aslında.
"Tık?" dedi Draco hafifçe doğrularak. Harry yakalanmış bir çocuk edasıyla gülümsedi.
"Patiayak ve ben." dediğinde Draco kaşlarını imalı bir şekilde kaldırmıştı.
"Evcil hayvan yasak sanıyordum." dedi, eğer Patiayak dediği hayvan bir kediyse bir sorunları var demekti, kedilerden kesinlikle nefret ediyordu ve buna katlanamazdı.
"Aslında evet ama aramızda küçük bir sır, başlamak için iyi olurdu." dedi Harry açıkça bozulmuş bir şekilde, eğer Draco onun gitmesini isterse bu Harry için iyi olmazdı çünkü küçük kızıyla ayrılmak istemiyordu. Bu sırada adını duyan Patiayak koşarak salona geldiğinde Draco hayvanı görür görmek aşık olduğunu hissetmişti o an. Simsiyah bir terrier Harry'nin kucağına atlamıştı çünkü.
"Sadece soru amaçlıydı." diye çevirdi Draco, kedi olsa kesinlikle ya evden göndermesini söyler ya da şikayet ederdi ama köpekler, köpekleri o kadar çok seviyordu ki, istesede bu güzelliği evden göndermeye gönlü el vermezdi...
"Bu bizimle kalabileceği anlamına mı geliyor?" dedi Harry çekinerek, kafasını köpekten kaldırmadan.
"Eğer yakalanırsan onu odanda saklıyordun ve ben kesinlikle bilmiyordum." dedi Draco sadece gülümseyerek.
"Anlaştık!" dedi Harry de sonunda kafasını kaldırdığı zaman. Kendisi de gülümsüyordu ve vaftiz babasının ona aldığı bir hediye de olsa kızından ayrılmayacağını bilmek kendisini rahatlatmıştı.
"Yol yorgunu olmalısın." dedi Harry kızını kucağından indirerek.
"Evet kesinlikle uyumaya ihtiyacım var..." dedi Draco, sarışın adamın gözleri yorgunluktan kapanıyordu ve bıraksanız her yerde uyuyacak gibi bir hali vardı.
"Yerleşmek için seni beklemeliydim, üzgünüm-"
"Sorun değil, zaten kutu kadar ev. Özellikle iyi anlaşırsak odaları kullanacağımızı bile düşünmüyorum" dedi Draco omuzlarını silkerek, bu muhabbeti kısa tutmak istemişti çünkü belki de hayatındaki en rezil gecelerden birini yaşıyordu ve kendini yatağa atmak dışında başka bir şey istemiyordu. Zaten onun için hangi odada kaldığının gerçekten de hiç bir önemi yoktu. Kendisi için bir yatağı ve bir dolabı olması yeterliydi. Onu buraya bağlayan veya sevdiren şeyler olmayacaktı, çünkü buraya gelmeyi hiçbir zaman istememişti ve burayı asla sevmeyecekti.
"Sevindim." dedi Harry gülümseyerek. O da ayağa kalkmış ve Draco'nun beklediğini aksine aradakinin kapısını değil aynı salon gibi bir duvarı tamamen cam olan odanın kapısını göstermişti. Draco kendisini şaşırmaktan alıkoyamadı, evin en güzel odası belki de bu olmalıydı ama bu çocuk odayı kendisi almak yerine ona veriyordu, ondan önce yerleşmiş olmasına rağmen hem de.
"Ben perdesini takmıştım." dediğinde, Draco da istemeden de olsa gülümsedi, ikisinin de içindeki bir ses onlara çok iyi anlaşacaklarını söylüyordu.
"İyi geceler Draco." dedi Harry gülümseyerek ve kendi odasına doğru adımladı.
"İyi geceler Harry."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tiplemelerimiz 'Zorlu Görev' Tom Felton ve 'Kill Your Darlings' Daniel Radcliffe. Ehe.
0.0 olduğu için bu kadar kısa biliyorsunuz. Umarım klasik ve ya klişe gelmez ama Eda tamamını okudu ve klişe olmadığını, çok güzel olduğunu, dinlenmelik olduğunu söyledi. Umarım sizde seversiniz.
Uzun zaman sonra Eda'yla beraber çalıştığımız bir bölümdü, teşekkür ediyorum çiçeğime.
