Chapter 14

508 49 6
                                    

«Μα αυτό είναι αδύνατον Κ. Διαμάντη δεν γίνεται να δώσατε αποβολή στα παιδιά. Τα χρειαζόμαστε.

«Λυπάμαι Κυρία Χρονοπούλου δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο πέρα από το να τους τιμωρήσω. Αυτό που κάνανε δεν ήταν καθόλου σωστό.»

«Σας παρακαλώ αφήστε την Αμαλία να τραγουδήσει. Την χρειάζομαι εκείνες τις ημέρες. Σας παρακαλώ και αμέσως μετά θα την τιμωρήσω εγώ με κάποιον άλλο τρόπο. Αλλά σας παρακαλώ μην μου χαλάσετε την γιορτή.»

«Δεν ξέρω.. Δεν ξέρω.. αυτό που μου ζητάτε είναι δύσκολο πολύ. Πρέπει να καταλάβετε πως υπάρχουν και κάποιοι όροι σε αυτό το σχολείο. Είναι ολόκληρα παιδιά πρέπει να καταλάβουν.» 

«Μα καλά τι κάνουν τόση ώρα μέσα στο γραφείο?» Ο Μάνος κάθισε στην καρέκλα πίσω του και εγώ πηγαινοερχόμουν έξω από το γραφείο. Η Καθηγήτρια μας βγήκε έξω απογοητευμένη.

«Κυρία Χρονοπούλου τι έγινε τελικά? Πείτε μας..» κράτησα την κυρία και κάθισε δίπλα στον Μάνο. Έβαλε τα χέρια της στο πρόσωπο της και ξεφύσηξε…

«Είναι απίστευτο πως αυτή η γυναίκα μπορεί να μου χαλάσει την διάθεση μέσα σε μόνο λίγες ώρες.»

«θέλετε να πείτε πως τελικά δεν έγινε τίποτα?» πρόσθεσε ο Μάνος

«Όχι. Δεν τα κατάφερα. Δεν πειράζει παιδιά. Μην στεναχωριέστε.. εξάλλου σε λίγο καιρό θα γίνει και άλλη  γιορτή και θα τραγουδήσετε εκεί.»

«Μα είχα ενθουσιαστεί.» απάντησα απογοητευμένη και έκατσα δίπλα τους.

«Δεν πειράζει παιδιά θα μιλήσουμε μετά τα Χριστούγεννα. Θέλω να μελετήσετε καλά γιατί θα διοργανώσω κάτι ΜΟΝΟ για εσάς τους δύο. Θα είστε οι πρωταγωνιστές της σκηνής ! Δεν θέλω να μιλήσετε ακόμα πουθενά γι’ αυτό.» Ψιθύρισε καθώς έφευγε.

«Και τώρα τι κάνουμε?» Τον κοίταξα απογοητευμένη

«Θα βγούμε αύριο για ποτό και θα κάνουμε αυτό που μας είπε αναγκαστικά»

« μα είναι δυνατόν ρε Μάνο? Γιατί πάνε όλα στραβά? ΓΙΑΤΙ?»

«Σσς ηρέμησε.» Με αγκάλιασε και προχωρήσαμε για την τάξη.

Μετά από 3 ώρες Χημείας….

«Τώρα τι έχουμε?»  ψιθύρισε ο Μάνος όπου ασχολούταν με το facebookστο κινητό του.

«Ιστορία με την Διαμάντη» απάντησα αηδιασμένη!

Το Πρώτο ΚαλοκαίριWhere stories live. Discover now