Το Πρώτο Καλοκαίρι

Chapter 8

Έμοιαζε καλή ιδέα το να μπώ στην Μουσική ομάδα. Εξάλλου δεν νομίζω πως φέτος θα πάει κάτι στραβά, εκτός και αν κάνει τίποτα η Σοφία. Πλέον την έχω ικανή για όλα. Κοίταξα για άλλη μια φορά την αφίσα και προχώρησα προς την γραμματεία της σχολής.

 Μόλις είχε χτυπήσει το κουδούνι της σχολής και πήγα να βρώ τον Μάνο στην αίθουσα του.

 «Άλλη μια θέση έμεινε για την ομάδα. Είσαι σίγουρος πως δεν θέλεις να γραφτείς?»

«Νομίζω πως το συζητήσαμε αυτό το θέμα» Κράτησα το τετράδιο της φυσικής και το ξεφύλλισα.

«Δεν έφταιγες εσύ γι’ αυτό που έγινε ρε Μάνο.»

« Δεν έπρεπε να συμβεί αυτό Αμαλία. Ήταν ένα λάθος εξαρχής η Μουσική ομάδα. Μακάρι να μην υπήρχε. !»

« Θες να μου πεις τώρα πως αν δεν υπήρχε, η Ρίτα δεν θα πάθαινε τίποτα? Είσαι τρελός?»

« Όχι. ! Δεν θα είχε συμβεί τίποτα. !»

«Η Ρίτα αγάπαγε την μουσική, δεν θα ζούσε χωρίς αυτήν. Εξάλλου και να μην υπήρχε η ομάδα, μπορεί να γινόταν αυτό που έγινε κάπου αλλού!»

Νεύριασε, σήκωσε το χέρι του και μου έριξε ένα χαστούκι. Το μάγουλο μου κοκκίνησε και τον κοίταξα έκπληκτη. Σηκώθηκα και έφυγα από μπροστά του!

«Αμαλία συγγνώμη δεν το ήθελα… ξέρεις πώς είμαι ευαίσθητος με αυτό το θέμα»  είπε καθώς έκλεισα την πόρτα της τάξης του και τον άφησα μόνο του.

Ώρες ώρες δεν μπορώ να τον καταλάβω γιατί συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Στην τελική τι του είπα? Προχώρησα προς την τάξη μου με νεύρα ενώ η Σοφία από την απέναντι μεριά με κοίταζε γεμάτη περιέργεια.

«Παπακώστα σε προειδοποίησα. Ο Μάνος δεν είναι για τα γούστα σου» σταύρωσε τα χέρια της και συνέχισε να με κοιτάει με την Μαίρη καθώς προχωρούσα.

« Η καημένη την λυπάμαι, κοίτα πως είναι!! Λές να ψωνίζει από το Λ.Α?»

«Λός Άντζελες? Ούτε στα όνειρα της δεν θα μπορέσει να φτάσει εκεί.» Απάντησε η Μαίρη με ύφος.

«Λαϊκή Αγορά! Αμάν ρε Μαίρη.»

«Καλώς την και ας άργησε» Φώναξε η μαμά καθώς έβγαζα το κλειδί από την πόρτα.

« Πεινάω» άφησα την τσάντα μου στον καναπέ και προχώρησα προς την κουζίνα. Κάτι νόστιμο μύριζε.