Το Πρώτο Καλοκαίρι

Chapter 29

Ξεροκατάπια, ήπια μια γουλιά νερό και άφησα το ποτήρι μου επάνω στο τραπέζι. Κοίταξα την Μαμα, τον Μπαμπά και τους υπόλοιπους. Ήξερα πως μετά από αυτό που θα πω, όλοι θα σταματήσουν να χαμογελάνε και εμένα κρύος ιδρώτας θα με λούσει. Δεν είχα άλλη επιλογή.

«Θα ήθελα να εκμεταλλευτώ την σημερινή ημέρα αφού είμαστε μαζεμένοι όλοι μαζί, για να σας ανακοινώσουμε εγώ και ο Μάνος κάτι» Κοίταξα τον Μάνο και τα μάτια μου γυάλιζαν. Ήθελα να τρέξω στο δωμάτιο μου και να μην πω ούτε λέξη. Ξανακοίταξα τους γονείς μου και την μαμά του Μάνου και συνέχισα..

«Ξέρετε εγώ και ο Μάνος μεγαλώσαμε μαζί. Βιώσαμε πολλά. Αγάπησα τον Μάνο και αυτος αγάπησε εμένα. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτόν. Με βοήθησε να μεγαλώσω, να γίνω δυνατή και να αλλάξω. Χωρίς τον Μάνο θα ήμουν ένα τίποτα» δάκρυα έσταξαν στο μάγουλο μου και ο Μάνος με σταμάτησε και με κράτησε στην αγκαλιά του. Συνέχισε..

«Η Αμαλία είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μου συμβεί. Αγαπώ την παραμικρή λεπτομέρεια επάνω της. Την μικρή ελιά στον αριστερό της ώμο, μέχρι και το μικρό σημάδι που έχει στο δεξι της πόδι.» έβλεπα τους γονείς μας να μας κοιτάζουν με περηφάνεια και θαυμασμό. Χαμογελούσαν όλη την διάρκεια. Ο Μάνος συνέχισε..

«Θέλω να καταλήξω στο εξής.» Σηκώθηκε όρθιος. Με τράβηξέ από το χέρι να σηκωθώ. Έβαλε το χέρι του στην τσέπη και έβγαλε ένα μικρό μαύρο δερμάτινο κουτάκι και το κράτησε στο χέρι του. Γονάτισε μπροστά μου και άνοιξε το κουτάκι μπροστά μου.

«Αμαλία. Θέλω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζί σου. Θα με παντρευτείς?» Άρχισα να κλαίω από συγκίνηση. Η μαμά μου και η μαμά του Μάνου επίσης. Ο Μπαμπάς χαρούμενος περίμενε την απάντηση μου και ο Πασχάλης χαμογελούσε επιτέλους.

«Ναι, Ναι, Ναι!!» απάντησα και ο Μάνος πέρασε το δαχτυλίδι στο δάχτυλο μου.

«Σ ‘αγαπάω Αμαλία»

«Και εγώ Σ ’αγαπώ» είπα και δώσαμε ένα γλυκό φιλί. Αρχίσαν να μας εύχονται τα καλύτερα. Κοίταξα τον Μπαμπά και ακόμα και αυτος είχε συγκινηθεί. Ποιος θα το περίμενε πως ο Μάνος θα μου έκανε πρόταση γάμου. Ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να γίνει την σημερινή ημέρα. Κάτσαμε στην θέση μας και πρωτού χάσουν την διάθεση τους συμπλήρωσα..

«Ξέρετε είμαι πολύ συγκινημένη σήμερα αλλά θα ήθελα να μοιραστώ και κάτι άλλο μαζί σας. Κάτι που με βασανίζει τόσο καιρό.» Ο Μάνος με κράτησε αγκαλιά.

«Εγώ και ο Μάνος περιμένουμε παιδί» πρόσθεσα και τότε όλα τα χαμόγελά έφυγαν από την θέση τους. Όπως το περίμενα. Κοιταξα τον Μπαμπά, είχε σοβαρό βλέμμα και μας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα χωρίς να μιλήσει. Η μαμά σοκαρισμένη γύρισε και φώναξε στον Μπαμπά…

«Στέλιο είσαι καλά? Στέλιο.. Μίλα μου.. Πασχάλη φέρε τα χάπια του πατέρα σου!!!» Ο Μπαμπάς πετάχτηκε και φώναξε

«Θα γίνω παππούς! Θα γίνω παππούς» Το χαμόγελο του είχε φτάσει ως τα αυτιά. Σηκώθηκε από την καρέκλα και ήρθε από πάνω μας. Μας αγκάλιασε τόσο σφιχτά.

«Μάνο αγόρι μου. Να την προσέχεις. Είναι τυχερή η Αμαλία που βρήκε ένα παιδί σαν εσένα. Παιδιά μου σας αγαπώ πολύ. Είμαι τόσο ευτυχισμένος!»

Η Αλήθεια είναι πως δεν περίμενα τέτοια αντίδραση. Ήμουν χαρούμενη. Επιτέλους για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό ήμουν χαρούμενη. Συζητήσαμε για το όνομα του παιδιού και ο Μπαμπάς με την μαμά τσακωνόντουσαν. όμως τους είπαμε πως θα το βγάλουμε με τον Όνομα του μπαμπά του Μάνου. Η Μαμά του συγκινήθηκε. Ξεκούμπωσε από τον λαιμό της έναν σταυρό που φόραγε χρόνια τώρα. Ήταν της μητέρας της που είχε πεθάνει πριν πολλά χρόνια.

«Αμαλία αυτό είναι για εσένα να σε προστατεύει. Σου εύχομαι να έχεις όλα τα καλά του κόσμου και να είσαι πάντα με αυτό το γλυκό χαμόγελο» με χάιδεψε στο πρόσωπο και μου έβαλε τον χρυσό σταυρό στο χέρι μου.

Μετά από μια βδομάδα

 «Αμαλία τα πήρες όλα?» είπε ο Μάνος ενώ έβαζε τις βαλίτσες μου μέσα στο αμάξι.

«Ναι. Όλα εδώ είναι» απάντησα καθώς οι γονείς μου βγήκαν στην αυλή να μας αποχαιρετήσουν. Μας πλησίασαν με μια τσάντα που ξέχασα στο σαλόνι.

«Να προσέχετε καρδιά μου.» Πρόσθεσε η μαμά και με αγκάλιασε σφιχτά.

«Καλό ταξίδι αγόρι μου.» είπε ο Μπαμπάς στον Μάνο καθώς αγκαλιάστηκαν.

«Θα προσέχουμε μην ανησυχείτε» απάντησα και για τους δυο και μετά αγκάλιασα και τον Μπαμπά. Έβαλα την τσάντα στο αμάξι, κατέβασα τα γυαλιά μου και ξεκινήσαμε με τον Μάνο για τον Προορισμό μας…